Atlantic-Fokker XA-7
 Atlantic-Fokker XA-7 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Atlantic-Fokker (General Aviation) |
| Typ |
samolot szturmowy |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1931 |
| Lata produkcji |
1931 |
| Wycofanie ze służby |
1932 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x Curtiss V-1570-27 Conqueror |
| Moc |
600 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
14,25 m |
| Długość |
9,45 m |
| Wysokość |
2,87 m |
| Powierzchnia nośna |
30,94 m² |
| Masa | |
| Własna |
1754 kg |
| Startowa |
2563 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
296 km/h |
| Prędkość przelotowa |
241 km/h |
| Pułap |
5791 m |
| Zasięg |
804 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 stałe km 7,62 mm, 1 ruchomy km 7,62 mm, do ok. 220 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| United States Army Air Corps | |
Atlantic-Fokker XA-7 – prototypowy samolot szturmowy zaprojektowany na zamówienie United States Army Air Corps w zakładach Atlantic-Fokker. Wraz z powstałym w tym samym czasie Curtissem A-8 były to pierwsze samoloty szturmowe USAAC zaprojektowane od początku specjalnie jako samoloty szturmowe[a], a nie powstałe w wyniku modyfikacji wcześniejszych samolotów, były to także pierwsze jednopłatowe samoloty szturmowe USAAC. Curtiss A-8 i Atlantic-Fokker A-7 miały bardzo podobne osiągi i konstrukcję, ale do produkcji seryjnej wybrano tylko samolot Curtissa poprzestając na wyprodukowaniu jednego egzemplarza Fokkera.
Tło historyczne
[edytuj | edytuj kod]Pierwszymi samolotami szturmowymi USAAC były dwupłatowe Douglas XA-2 (powstał tylko jeden prototyp) oraz produkowany seryjnie Curtiss A-3/4/5/6[1]. Na początku 1930 dowództwo USAAC wystosowało list intencyjny do kilku wytwórni lotniczych na nowy samolot szturmowy[2][3]. Nowa maszyna szturmowa miała być pierwszym jednopłatowym samolotem USAAC, w specyfikacjach wyszczególniono także, że samolot miał mieć konstrukcję całkowicie metalową i być napędzany przez silnik Curtiss V-1570-27 Conqueror[2]. Na konkurs odpowiedziały dwie wytwórnie - Curtiss Aeroplane and Motor Company z maszyną Curtiss XA-8 i Atlantic-Fokker właśnie z XA-7[2].
Samolot został zaprojektowany w założonej przez Antona Fokkera firmie Atlantic-Fokker, która do 1930 należała do holenderskiej firmy Fokker[4]. W 1930 firma została przejęta przez General Motors i jej nazwę zmieniono na General Aviation[4]. Pracę nad samolotem rozpoczęto jeszcze przed przejęciem firmy, ale zakończono już po jej przejęciu i zmianie nazwy i samolot często jest określany jako General Aviation XA-7[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy i jedyny prototyp został ukończony i dostarczony do bazy Wright Field w czerwcu 1931[5]. Samolot był oceniany wraz z dostarczonym w tym samym czasie Curtissem XA-8[5].
W czasie testów, przynajmniej w ich początkowej fazie, samolot był testowany bez uzbrojenia[4]. W czasie oblatywania samolot Curtissa został oceniony jako posiadający lepsze charakterystyki pilotażowe, był także szybszy od maszyny Fokkera, ale XA-7 miał lepszą prędkość wnoszenia[3]. Oblatywanie samolotów zakończono w 1932, zwycięzcą ogłoszono samolot Curtissa[5][4].
Według jednego źródła po zakończeniu programu testowego USAAC zamówił pięć egzemplarzy YA-8 w nieco zmienionej wersji (bardziej aerodynamiczne owiewki podwozia, zamykane kabiny załogi, ulepszona chłodnica)[3] ale większość źródeł podaje, że po wygranej modelu Curtissa nie kontynuowano dalszych praca na XA-7 i jedyny prototyp został złomowany wkrótce po zakończeniu programu[5][4].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Atlantic-Fokker (General Aviation) XA-7 był jednopłatowym, jednosilnikowym samolotem szturmowym o konstrukcji całkowicie metalowej[2][4]. Samolot był typową jak na ówczesnej czasu konstrukcją Fokkera z bardzo grubym wolnonośnym skrzydłem i stałym podwoziem osłoniętym owiewkami[2][4]. Napęd samolotu zapewniał 12-cylindrowy chłodzony cieczą silnik rzędowy typu Curtiss V-1570-27 Conqueror o mocy 600 KM napędzający dwupłatowe śmigło typu Hamilton Standard o stałym skoku[2][4]. Załogę stanowiły dwie osoby - pilot i obserwator/strzelec siedzący w osobnych, otwartych kokpitach w konfiguracji typu tandem (jeden za drugim[2][4].
Uzbrojenie samolotu stanowiły cztery nieruchome karabiny maszynowe kalibru 7,62 mm strzelające do przodu, jeden ruchomy karabin maszynowy 7,62 obsługiwany przez strzelca i do 400 funtów (lub 488[4]) bomb (181 - 221 kg) przenoszonych na zewnętrznych zaczepach[2].
Samolot mierzył 31 stóp długości i dziewięć stóp oraz pięć cali wysokości, rozpiętość skrzydeł wynosiła 46 stóp i dziewięć cali (odpowiednio - 9,45 m, 2,87 m i 14,25 m)[2]. Powierzchnia skrzydeł wynosiła 333 stopy kwadratowe (30,94 m)[2].
Masa własna wynosiła 3866 funtów, a maksymalna masa startowa do 5650 funtów (1754 kg i 2563 kg)[2].
Prędkość maksymalna wynosiła 184 mile na godzinę (296 km/h), a prędkość przelotowa około 150 mil na godzinę (241 km/h) samolot mógł się wspiąć na wysokość 19.000 stóp (5791 m), a jego zasięg wynosił do 500 mil (804 km)[2][4].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W latach 1920–1923 powstało sześć samolotów szturmowych (Engineering Division GAX, Orenco IL-1, Junkers JL-12, Gallaudet DB-1, Boeing GA-2, Aeromarine PG-1) zamówionych przez United States Army Air Service (USAAS - poprzednika USAAC) ale żaden z tych samolotów nie nosił oznaczenia „A” (attack - szturmowy).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. s. 11-16.
- ↑ a b c d e f g h i j k l E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. s. 16.
- ↑ a b c Robert J. Fencl. Butcher Birds of the Air Corps. „Flying Magazine”. XXI (5), s. 68, 1937-11. Ziff-Davis Publishing Company.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Atlantic-Fokker XA-7. nationalmuseum.af.mil. [dostęp 2013-04-10]. (ang.).
- ↑ a b c d E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. s. 17.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. Jefferson, N.C.: McFarland, 2008. ISBN 0-7864-3464-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Henry M. Holden: Teterboro Airport. Charleston, SC: Arcadia Publishing, 2009, s. 45. ISBN 978-0-7385-7217-8. (zdjęcie samolotu)
