[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Curtiss A-3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Curtiss A-3 Falcon
Ilustracja
Pierwszy zbudowany Curtiss A-3 (numer seryjny 27-243)
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Curtiss Aeroplane and Motor Company

Typ

samolot szturmowy

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1927

Wycofanie ze służby

1937

Liczba egz.

66

Dane techniczne
Napęd

silnik rzędowy Curtiss V-1150

Moc

435 KM

Wymiary
Rozpiętość

11,58 m

Długość

8,31 m

Wysokość

3,07 m

Powierzchnia nośna

32,6 m²

Masa
Własna

1185 kg

Startowa

1985 kg

Osiągi
Prędkość maks.

227 km/h

Prędkość przelotowa

186 km/h

Pułap praktyczny

4755 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 nieruchome km 7,62, ruchomy podwójnie sprzężony km 7,62, do 90 kg bomb
Użytkownicy
United States Air Corp
United States Navy

Curtiss A-3 – amerykański samolot szturmowy z okresu międzywojennego. Powstałe jako wersja rozwojowa samolotu Curtiss Falcon, samoloty z serii A-3 były pierwszymi operacyjnymi samolotami szturmowymi United States Army Air Corp (USAAC). Łącznie, w różnych odmianach, zbudowano 146 samolotów Curtiss A-3, służyły w latach 1927-1937.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zaprojektowany przez Rexa Biesela, pierwszy Falcon (dosł. sokół) wzbił się w powietrze w 1924[1]. Z wojskowym oznaczeniem XO-1 samolot wziął udział w konkursie na pierwszy samolot obserwacyjny USAAC, i pomimo że nie wygrał konkursu (zwyciężył Douglas O-2), to zamówiono jego produkcję seryjną w kilku różnych wersjach[1].

W 2 sierpnia 1926[2] USAAC zwrócił się do Curtissa aby jeden z obserwacyjnych O-1B został przebudowany na samolot szturmowy[1][3]. Zmiany polegały tylko na wzmocnieniu uzbrojenia o dwa nieruchome karabiny maszynowe strzelające do przodu (zostały umieszczone w dolnym skrzydle tuż za dyskiem śmigła i nie wymagały synchronizacji) i zaczepy na 200 funtów (90 kg) bomb umieszczone pod skrzydłami[1][3]. Tak zmodyfikowany samolot został ukończony 31 października 1927[2], otrzymał oznaczenie XA-3 i został dostarczony do bazy lotniczej McCook Field, gdzie wziął udział w testach USAAC wraz z Douglasem XA-2[1]. Z powodu bardzo charakterystycznego, ostrego kołpaka śmigła samolot znany był jako „Eversharp Pencil” („ołówek mechaniczny”)[2].

A-3/A-3A/A-3B

[edytuj | edytuj kod]
Curtiss A-3B

Po zwycięstwie XA-3, Curtiss otrzymał trzy osobne kontrakty za konstrukcję 66 samolotów tego typu[1] z numerami seryjnymi 27-243/262 (20 sztuk), 27-298/317 (20), 28-83/108 (26)[3]. Zamówienie na pierwszych 66 samolotów zostało zrealizowane do końca 1929[1].

Sześć samolotów z tej serii (numery seryjne 27-306, 310, 315, 28-116/118[4]), otrzymało podwójny komplet urządzeń sterujących i służyło do nauki pilotażu pod oznaczeniem A-3A[1].

Następne zamówienie opiewało na 77 samolotów w wersji A-3B (numery seryjne 30-1/28, 30-231/280[4]), która bazowała na ulepszonym Falconie O-1E[1]. W tej wersji samolot był staranniej wykończony aerodynamicznie, miał wyważone stery, pneumatyczne amortyzatory kół i dwa dodatkowe karabiny maszynowe 7,62 mm umieszczone w górnej części owiewki silnika i zsynchronizowane ze śmigłem oraz 36-galonowy (136 litrów) zewnętrzny zbiornik paliwa pod kadłubem[1]. 77 samolotów w tej wersji zostało dostarczonych do końca 1930[1].

Samoloty A-3 i A-3B służyły w trzech dywizjonach 3rd Attack Group (3 Grupy Szturmowej) stacjonującej w Fort Crockett, a także w 26th Attack Squadron (26 Dywizjonie Szturmowym) na Hawajach[1]. Samoloty tego typu zostały wycofane z czynnej służby w 1936, ostatni egzemplarz (numer seryjny 30-13) został złomowany w październiku 1937, łącznie spędził w powietrzu 2850 godzin[4]. Jeden samolot (numer seryjny 30-1) został przebudowany do wersji 0-1E[4].

Curtiss XA-4

Jeden z A-3 (number seryjny 27-244[4]) został w 1927 przebudowany na XA-4, który różnił się od A-3 szczegółami konstrukcyjnymi i rodzajem silnika - A-3 napędzany był silnikiem rzędowym typu Curtiss V-1150, a napęd XA-4 stanowił silnik gwiazdowy typu Pratt & Whitney R-1340 Wasp o mocy 440 KM[1][5][6]. XA-4 nie został zamówiony do produkcji seryjnej, ale w późniejszym czasie dwa egzemplarze tego samolotu zostały zakupione przez United States Navy, gdzie otrzymały oznaczenie XF8C-1[1]. XA-4 dostarczony USAAC został złomowany w marcu 1932 po wylataniu 327 godzin[5].

XA-5/6

[edytuj | edytuj kod]

Oznaczenia XA-5 i XA-6 zostały zarezerwowane dla planowanych, ale nigdy nie zbudowanych wersji rozwojowych A-3 z innymi silnikami[1]:

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Samoloty z serii Curtiss A-3 powstały jako wersja rozwojowa samolotu Curtiss Falcon[3][9][10].

Załogę samolotu stanowiły dwie osoby, siedzący w osobnych, otwartych kokpitach pilot i obserwator/strzelec[11].

W wersji A-3 uzbrojenie obronne samolotu składało się z ruchomych, podwójnie sprzężonych karabinów maszynowych Lewis w wersji o kalibrze 7,62 mm na obrotnicy Scarffa[10], w wersji A-3B uzbrojenie obronne stanowił pojedynczy Browning M1919[12]. A-3 miał dwa nieruchome karabiny maszynowe Browning M1919 w dolnym skrzydle strzelające poza tarczą śmigła, wersja A-3B miała dwa dodatkowe karabiny maszynowe w górnej części owiewki silnika i zsynchronizowane ze śmigłem[1][12]. Samolot mógł przenosić do 200 funtów (90 kg) bomb na zaczepach pod skrzydłami[1][10][12].

Dane taktyczno-techniczne

[edytuj | edytuj kod]
A-3/A-3A[12] XA-4[6] A-3B[13]
Silnik Curtiss V-1150 Pratt & Whitney R-1340-1 Curtiss V-1150-5
Moc silnika (KM) 435 410 435
Rozpiętość skrzydeł (m) 11,58 11,58 11,58
Długość (m) 8,31 8,63 8,31
Wysokość (m) 3,07 3,2 3,12
Powierzchnia skrzydeł (m²) 32,6 32,6 32,6
Masa własna (kg) 1185 - 1316
Masa startowa (kg) 1985 1866[5] - 2002 2030
Prędkość maksymalna (km/h) 227 221[5] - 225 224
Prędkość przelotowa (km/h) 186 180 178
Prędkość wznoszenia (m/s) 5,3 - 4,81
Pułap operacyjny (m) 4755 4876 - 5166[5] 4390
Zapas paliwa (l) - - 378
Zasięg (km) 1013 1046 1041

Modele

[edytuj | edytuj kod]

Lista modeli, numerów seryjnych i liczby wyprodukowanych egzemplarzy:

Model Numer
seryjny
Liczba
egzemplarzy
Uwagi
XA-3 - 1 Eksperymentalny model zbudowany na konkurs
A-3 27-243/262, 27-298/317, 28-83/108 66 Pierwsza wersja produkcyjna bazująca na Curtiss O-1B[10]
A-3A 27-306, 27-310, 27-315, 28-116, 28-117, 28-118 6 Przebudowane A-3 z podwójnymi sterami[14]
A-3B 30-001/30-028, 30-231/30-280 78 Druga wersja produkcyjna bazująca na Curtiss O-1E[15]
XA-4 27-244 1 Przebudowany A-3[6]
XA-5 - 0 Planowana wersja Curtiss XO-16[7]
XA-6 - 0 Planowana wersja Curtiss XO-18[8]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. s. 16.
  2. a b c Ray Wagner: American Combat Planes of the 20th Century (Curtiss Falcon, page 1).
  3. a b c d P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 298.
  4. a b c d e P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 300.
  5. a b c d e P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 301.
  6. a b c Curtiss XA-4. nationalmuseum.af.mil, 2008/12/30. [dostęp 2013-10-01]. (ang.).
  7. a b Curtiss XA-5. nationalmuseum.af.mil, 2008/12/30. [dostęp 2013-10-01]. (ang.).
  8. a b Curtiss XA-6. nationalmuseum.af.mil, 2008/12/30. [dostęp 2013-10-01]. (ang.).
  9. E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. s. 14.
  10. a b c d Curtiss A-3. nationalmuseum.af.mil, 2008/12/30. [dostęp 2013-10-01]. (ang.).
  11. E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. s. 15.
  12. a b c d Ray Wagner: American Combat Planes of the 20th Century (Curtiss Falcon, page 2).
  13. P. Bowers: Curtiss Aircraft. s. 302.
  14. Curtiss A-3A. nationalmuseum.af.mil, 2008/12/30. [dostęp 2013-10-01]. (ang.).
  15. Curtiss A-3B. nationalmuseum.af.mil, 2008/12/30. [dostęp 2013-10-01]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Peter Bowers: Curtiss Aircraft, 1907-1947. London: Putnam & Company Ltd., 1979. ISBN 0-370-10029-8.
  • E. R. Johnson: American Attack Aircraft Since 1926. Jefferson, N.C.: McFarland, 2008. ISBN 0-7864-3464-3.
  • Ray Wagner: American Combat Planes of the 20th Century : A Comprehensive Reference. Reno, NV: Jack Bacon Co., 2004. ISBN 978-0-930083-17-5.