Glinojeck
miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Gmina | |||
Data założenia |
ok. 1400 roku (pierwsza wzmianka pochodzi z 1403 r.) | ||
Prawa miejskie |
1993 | ||
Burmistrz |
Łukasz Kapczyński | ||
Powierzchnia |
7,4 km² | ||
Populacja (31.12.2019) • liczba ludności • gęstość |
| ||
Strefa numeracyjna |
+48 23 | ||
Kod pocztowy |
06-450 | ||
Tablice rejestracyjne |
WCI | ||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||
Położenie na mapie powiatu ciechanowskiego | |||
Położenie na mapie gminy Glinojeck | |||
52°49′05″N 20°17′10″E/52,818056 20,286111 | |||
TERC (TERYT) |
1402034 | ||
SIMC |
0114620 | ||
Urząd miejski ul. Płocka 1206-450 Glinojeck | |||
Strona internetowa | |||
BIP |
Glinojeck – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Glinojeck. Miasto leży na zachód od Ciechanowa, na Równinie Raciąskiej nad rzeką Wkrą, na Mazowszu. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. ciechanowskiego.
Według danych GUS z 31 grudnia 2022 r. miasto zamieszkiwało 2809 mieszkańców (w tym 1412 kobiet oraz 1397 mężczyzn)[1].
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Glinojeck leży na skrzyżowaniu dróg krajowych nr 7 (E77: Warszawa–Gdańsk) i nr 60 (Płock – Ciechanów). Gmina posiada największą w Europie środkowo-wschodniej cukrownię zarządzaną przez spółkę Pfeifer & Langen Polska S.A.[2]
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza wzmianka o miejscowości Glinojeck pochodzi z 1403 r. Należał on wtedy do powiatu sulerzyskiego, później niedzborskiego w ziemi zawkrzeńskiej. Był własnością szlachecką. Na przestrzeni wieków należał do różnych właścicieli. W 1418 r. był nim Guntek herbu Prus, w 1448 r. występuje Mikołaj, dziedzic Glinojecka, brat poprzedniego, potem Stanisław Guntkowic. Przez dłuższy czas należał Glinojeck do Glinojeckich, jednakże urodzony w 1779 r. Antoni Glinojecki był w pierwszej połowie XIX w. dziedzicem sąsiednich Szyjk, tak jak i jego syn Franciszek. W 1859 r. założona została przez spółkę obywatelską cukrownia „Izabelin” której osada zawdzięcza swój rozwój. Robotnicy z cukrowni uczestniczyli w powstaniu styczniowym, a także w strajkach w 1918, kiedy to utworzyli radę delegatów robotniczych. Podczas II wojny światowej wielu cukrowników walczyło z okupantem. W 1977 wybudowano nowoczesny kombinat cukrowniczy[3].
Glinojeck prawa miejskie uzyskał 1 października 1993 roku.
Kalendarium
[edytuj | edytuj kod]- 1992
- Powstał Gminny Ośrodek Kultury.
- Samorząd gminny przejął orkiestrę dętą od Cukrowni Glinojeck.
- Zostało uruchomione kąpielisko nad rzeką Wkrą.
- 1993
- 1 października – Glinojeck otrzymał status miasta.
- Wydany został 1 numer gazetki samorządowej Wieści Glinojecka.
- 1998 – Po raz pierwszy w Glinojecku odbył się Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny „Kupalnocka”.
- 2003
- 600-lecie Glinojecka.
- Odbył się międzypaństwowy mecz piłki ręcznej kobiet Polska-Rosja[4]
- 2004 – Odbył się Drużynowy Puchar Polski Kobiet w Podnoszeniu Ciężarów.
- 2005 – Do użytku została oddana nowa oczyszczalnia ścieków.
- 2006 – Przed kościołem został odsłonięty i poświęcony pomnik św. Stanisława, patrona miejscowej parafii.
- 2008
- Glinojeck obchodził 15 rocznicę nadania praw miejskich.
- W Glinojecku po raz pierwszy odbył się Międzynarodowy Festiwal Piosenki i Kultury Romów.
- 2010
- Do użytku został przekazany kompleks sportowy „Orlik”.
- Odbyły się Mistrzostwa Polski w podnoszeniu ciężarów.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]- Piramida wieku mieszkańców Glinojecka w 2014 roku[5].
Polityka
[edytuj | edytuj kod]Burmistrzowie:
- 1993–2017 – Waldemar Jerzy Godlewski
- od 2017 – Łukasz Kapczyński
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Media
[edytuj | edytuj kod]Miasto od 1993 roku posiada własną, bezpłatną gazetę lokalną[6]. Do roku 2013 redaktorem naczelnym był Tadeusz Woicki. Od 2013 do początku 2015 roku gazeta nie była wydawana z powodów finansowych[7]. W marcu 2015 roku wznowiono wydawanie Wieści Glinojecka. W latach 2015–2018 redaktor naczelną gazety była Małgorzata Żdanowska, a od 2019 Barbara Tokarska-Wójciak.
W 2013 roku z inicjatywy osób prywatnych funkcjonowanie rozpoczęły portale informacyjne glinojeck.info oraz mojglinojeck.pl.
Religia
[edytuj | edytuj kod]- zbór Glinojeck z Salą Królestwa[8].
Sport i rekreacja
[edytuj | edytuj kod]W mieście funkcjonuje klub sportowy MKS „Kryształ” Glinojeck, który w sezonie 2023/2024 gra w klasie okręgowej (grupa ciechanowsko-ostrołęcka)[9]. Mecze odbywają się na wielofunkcyjnym Stadionie Miejsko-Gminnym na 658 widzów przy ul. Parkowej 22[10].
Ludzie związani z Glinojeckiem
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-09-14] .
- ↑ Pfeifer & Langen w Polsce.
- ↑ Tomasz Chludziński, Janusz Żmudziński „Mazowsze, mały przewodnik” Wyd. Sport i Turystyka Warszawa 1978 s. 119.
- ↑ Z kalendarium miasta Glinojecka. Wieści Glinojecka, 2020. [dostęp 2021-06-03].
- ↑ Glinojeck w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Wieści Glinojecka
- ↑ Protokół z obrad Sesji Rady Miejskiej w Glinojecku z dnia 31 stycznia 2013 roku. glinojeck.bipgmina.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)]..
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-01-16] .
- ↑ Informacja o klubie – 90minut.pl.
- ↑ Kryształ Glinojeck. 90minut.pl. [dostęp 2020-11-23]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Edward Lewandowski: Glinojeck – miasto i gmina (od czasów dawnych do współczesnych). Ciechanów: Art & Archeology, 1998. ISBN 83-910442-0-3.
- Pełka-Ślesicka Katarzyna, Szkic z dziejów miasta i gminy Glinojeck (od czasów najdawniejszych do zakończenia drugiej wojny światowej), Glinojeck 2012
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Glinojeck, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 590 .