włóczęga
włóczęga (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba podróżująca po świecie, szukająca schronienia u innych
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik włóczęga włóczędzy dopełniacz włóczęgi włóczęgów celownik włóczędze włóczęgom biernik włóczęgę włóczęgów narzędnik włóczęgą włóczęgami miejscownik włóczędze włóczęgach wołacz włóczęgo włóczędzy - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik włóczęga włóczęgi dopełniacz włóczęgi włóczęg celownik włóczędze włóczęgom biernik włóczęgę włóczęgi narzędnik włóczęgą włóczęgami miejscownik włóczędze włóczęgach wołacz włóczęgo włóczęgi
- składnia:
- kolokacje:
- (2.2) włóczęga po górach • wybrać się na włóczęgę
- synonimy:
- (1.1) obieżyświat, tułacz, łazik, łazęga, wagabunda, wałęsa, wędrowiec, włóczykij, tramp, reg. chachar, wałęga, wołokita, sł. kres. badzinia, sł. kres. bradiaga, sł. kres. bradziaga, reg. śl. andrus
- (2.1) rajza, tułaczka, łazęga
- (2.1) wędrówka
- antonimy:
- (1.1) domator
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. włóczęgostwo n, włóczenie n, zawłóczenie n, niewłóczenie n, włóczek mos
- czas. włóczyć ndk., zawłóczyć dk.
- przym. włóczęgowski, włóczkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) wanderer, vagabond
- białoruski: (1.1) валацуга m, валацужнік m
- duński: (1.1) vagabond w, landstryger w
- esperanto: (1.1) vaganto, vagulo, vagabondo, trampo; (2.1) vago; (2.2) vago
- francuski: (1.1) vagabond m
- galicyjski: (1.1) vagabundo m
- hiszpański: (1.1) vagabundo m
- interlingua: vagabundo
- jidysz: (1.1) וואַגאַבונד m (wagabund), וואַנדערער m (wanderer), שלעפּער m (szleper)
- niemiecki: (1.1) Landstreicher m, Herumtreiber m
- nowogrecki: (1.1) αλήτης m
- rosyjski: (1.1) бродяга m
- ukraiński: (1.1) волоцюга m
- wilamowski: (1.1) waogabunda, łazenga; (2.1) łazenga; (2.2) łazenga
- źródła: