andrus
andrus (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. dziś gw. (Kraków i Warszawa)[1] łobuziak, psotnik, ulicznik
- (1.2) gw. (Śląsk Cieszyński) przybłęda, włóczęga[2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik andrus andrusy dopełniacz andrusa andrusów celownik andrusowi andrusom biernik andrusa andrusy narzędnik andrusem andrusami miejscownik andrusie andrusach wołacz andrusie andrusy ndepr. M. i W. lm: (ci) andrusi
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. andrusiak mos
- przym. andrusowski, andrusowaty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łobuziak
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: przybłęda, włóczęga
- źródła:
- ↑ Bronisław Wieczorkiewicz, Gwara warszawska dawniej i dziś, wyd. drugie rozszerzone, PIW, Warszawa 1968, s. 31.
- ↑ Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.