[go: up one dir, main page]

Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1977

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1977 was de zesde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1977. De races werden verreden op 28 en 29 mei 1977 op het Circuit Paul Ricard nabij Le Castellet, Frankrijk.

Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1977
Circuit Paul Ricard
Officiële naam Grand Prix de France Moto
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 28 en 29 mei 1977
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Steve Baker
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Verenigde Staten Steve Baker
350 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Snelste ronde Vlag van Japan Takazumi Katayama
Eerste Vlag van Japan Takazumi Katayama
Tweede Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
250 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
Tweede Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North
Derde Vlag van Australië Vic Soussan
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Oostenrijk Harald Bartol
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Gérard Lecorre
Eerste Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van Frankrijk Gérard Lecorre
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur
Derde Vlag van Duitsland Helmut Schilling/Vlag van Duitsland Rainer Gundel

Algemeen

bewerken

Zoals in eerdere jaren waren er in Frankrijk weer veel te veel rijders uitgenodigd. De drukte in de trainingen was zo groot, dat GP-winnaars als Víctor Palomo, Chas Mortimer en Walter Villa zich in enkele klassen niet eens konden kwalificeren. Voor minder dan 40 startplaatsen meldden zich in de 350cc-klasse 160 kandidaten en voor de 250cc-klasse 160.

Eigenlijk was Giacomo Agostini de ster van de 500cc-race in Frankrijk, maar hij moest een inhaalrace rijden. Hij verbeterde het ronderecord en wist uiteindelijk slechts 4 seconden achter Barry Sheene te finishen. Sheene was eigenlijk voorbijgelaten door Steve Baker, die acht ronden aan de leiding reed maar door een losgeschoten tankdop werd gehinderd. De benzine spoot ook achtervolger Sheene onder en Baker liet hem passeren om vervolgens genoegen te nemen met de tweede plaats. Uiteindelijk kostte deze fout van de monteurs de manager van het Yamaha-team zijn baan.

Uitslag 500 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Barry Sheene Suzuki 48' 00" 73 2 15
2 Vlag van Italië  Giacomo Agostini Yamaha +3" 34 7 12
3 Vlag van Verenigde Staten  Steve Baker Yamaha +15" 64 1 10
4 Vlag van Italië  Gianfranco Bonera Suzuki +18" 17 6 8
5 Vlag van Zwitserland  Philippe Coulon Suzuki +19" 74 5 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Parrish Suzuki +23" 77 12 5
7 Vlag van Finland  Teuvo Länsivuori Suzuki +30" 48 9 4
8 Vlag van Italië  Virginio Ferrari Suzuki +30" 68 4 3
9 Vlag van Italië  Armando Toracca Suzuki +40" 89 8 2
10 Vlag van Verenigde Staten  Pat Hennen Suzuki +55" 55 11 1
11 Vlag van Frankrijk  Christian Estrosi Suzuki +1' 00" 25 13
12 Vlag van Nederland  Boet van Dulmen Suzuki +1' 10" 77 14
13 Vlag van Australië  Warren Willing Yamaha +1' 12" 95 18
14 Vlag van Nieuw-Zeeland  John Woodley Suzuki +1' 55" 22 19
15 Vlag van Italië  Gianni Rolando Suzuki +2' 07" 59 30
16 Vlag van België  Jean-Philippe Orban Suzuki +1 ronde 24
17 Vlag van Duitsland  Helmut Kassner Suzuki +1 ronde 34
18 Vlag van Finland  Markku Matikainen Suzuki +1 ronde 37
19 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981)  Carlos de San Antonio Suzuki +1 ronde 28
DNF Vlag van Frankrijk  Michel Rougerie Suzuki 3
DNF Vlag van Italië  Marco Lucchinelli Suzuki 10
DNF Vlag van Italië  Nico Cereghini Suzuki 15
DNF Vlag van Nederland  Wil Hartog Suzuki 16
DNF Vlag van Duitsland  Toni Mang Suzuki 17
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Williams Suzuki 20
DNF Vlag van Frankrijk  Bernard Fau Suzuki 23
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland  Stu Avant Suzuki 21
DNF Vlag van Frankrijk  André Pogolotti Suzuki 27
DNF Vlag van Frankrijk  Hervé Moineau Suzuki 33
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Newbold Suzuki 22
DNF Vlag van Oostenrijk  Max Wiener Suzuki 25
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alex George Suzuki 29
DNF Vlag van Oostenrijk  Karl Auer Yamaha 32
DNF Vlag van Denemarken  Børge Nielsen Suzuki 31
DNF Vlag van Italië  Graziano Rossi Suzuki 26
DNF Vlag van Frankrijk  Claude Ben El Hadj Suzuki 35
DNS Vlag van Frankrijk  Daniel Rouge Yamaha 36
DNQ Vlag van Duitsland  Hans-Otto Butenuth Yamaha 38
DNQ Vlag van Frankrijk  Eric Offenstadt onbekend 41
DNQ Vlag van Australië  Jack Findlay Suzuki 47

Alan North leidde na de eerste ronde in Frankrijk. Hij werd gepasseerd door Takazumi Katayama en toen North uitviel was de spanning uit de race. Katayama werd eerste en Jon Ekerold werd ook niet bedreigd op de tweede plaats, terwijl Bruno Kneubühler ook met een behoorlijke voorsprong op Vic Soussan derde werd.

Uitslag 350 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Japan  Takazumi Katayama Yamaha 49' 23" 00 2 15
2 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)  Jon Ekerold Yamaha +24" 77 1 12
3 Vlag van Zwitserland  Bruno Kneubühler Yamaha +44" 44 6 10
4 Vlag van Australië  Vic Soussan Yamaha +48" 49 3 8
5 Vlag van Finland  Eero Hyvärinen Yamaha +48" 78 9 6
6 Vlag van Australië  John Dodds Yamaha +49" 80 7 5
7 Vlag van Noord-Ierland  Tom Herron Yamaha +54" 68 10 4
8 Vlag van Frankrijk  Olivier Chevallier Yamaha +1' 04" 55 11 3
9 Vlag van Finland  Pekka Nurmi Yamaha +1' 04" 97 27 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Newbold Yamaha +1' 13" 71 29 1
11 Vlag van Italië  Giacomo Agostini Yamaha +1' 38" 90 22
12 Vlag van Frankrijk  Jean-Claude Hogrel Yamaha +2' 04" 15 28
13 Vlag van Denemarken  Børge Nielsen Yamaha +2' 09" 55 25
14 Vlag van Frankrijk  Thierry Espié Yamaha +2' 20" 82 19
15 Vlag van Duitsland  Helmut Kassner Yamaha +3' 05" 02 13
16 Vlag van Frankrijk  Bernard Fau Yamaha +1 ronde 12
17 Vlag van Japan  Ken Nemoto Yamaha +1 ronde 15
18 Vlag van Frankrijk  Pierre Soulas Yamaha +1 ronde 37
19 Vlag van Frankrijk  Roland Faesser Yamaha +1 ronde 38
20 Vlag van Frankrijk  Pierre Tocco Yamaha +1 ronde 32
DNF Vlag van Frankrijk  Patrick Pons Yamaha val 4
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)  Alan North Yamaha 5
DNF Vlag van Frankrijk  Eric Saul Yamaha 8
DNF Vlag van Italië  Vanes Francini Yamaha 14
DNF Vlag van Zwitserland  Michel Frutschi Yamaha 33
DNF Vlag van Frankrijk  Michel Rougerie Yamaha val 17
DNF Vlag van Italië  Giuseppe Consalvi Yamaha 34
DNF Vlag van Finland  Tapio Virtanen Yamaha 20
DNF Vlag van Zwitserland  Roland Freymond Yamaha 35
DNF Vlag van Frankrijk  Raymond Roche Yamaha 31
DNF Vlag van Frankrijk  Christian Sarron Yamaha 18
DNF Vlag van Oostenrijk  Karl Auer Yamaha 26
DNF Vlag van Frankrijk  Jean-Claude Meilland Yamaha val 16
DNF Vlag van Italië  Mario Lega Bakker-Morbidelli 21
DNF Vlag van Zweden  Sven Andersson Yamaha 23
DNF Vlag van Finland  Markku Matikainen Yamaha 30
DNF Vlag van Finland  Pentti Korhonen Yamaha 36
DNF Vlag van Italië  Franco Uncini Harley-Davidson 24 val
DNQ Vlag van België  Etienne Geeraerdt Yamaha 40
DNQ Vlag van Frankrijk  Philippe Bouzanne Yamaha 44
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981)  Víctor Palomo Yamaha 46
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alex George Yamaha 47
DNQ Vlag van Zweden  Leif Gustafsson Yamaha 61
DNQ Vlag van Italië  Walter Villa Harley-Davidson 65

In Frankrijk stonden de Kawasaki's van Akihiko Kiyohara en Barry Ditchburn op de eerste twee startplaatsen, terwijl Mick Grant ook aan het team was toegevoegd, maar hij moest vanaf de zesde rij starten. Het werd echter een debacle voor Kawasaki: Kiyohara had de eerste plaats net overgenomen van Ditchburn toen deze van zijn motor werd gelanceerd. Drie ronden later gaf Kiyohara op met een gebroken krukas. Jon Ekerold nam de leiding over en Mick Grant was goed naar voren gekomen en reed achter hem, toen zijn ketting brak. Er kwamen geen Kawasaki's aan de finish. Alan North won het gevecht om de tweede plaats van Victor Soussan, die derde werd, en Mario Lega. Op het podium speelde zich een familiefeestje af: Alan North was getrouwd met Karen, de zus van Jon Ekerold.

Uitslag 250 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)  Jon Ekerold Yamaha 46' 29" 19 17 15
2 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)  Alan North Yamaha +6" 05 11 12
3 Vlag van Australië  Vic Soussan Yamaha +6" 70 8 10
4 Vlag van Italië  Mario Lega Morbidelli +7" 12 21 8
5 Vlag van Frankrijk  Guy Bertin Yamaha +16" 86 10 6
6 Vlag van Zwitserland  Bruno Kneubühler Yamaha +19" 78 25 5
7 Vlag van Noord-Ierland  Tom Herron Yamaha +22" 99 6 4
8 Vlag van Japan  Takazumi Katayama Yamaha +24" 63 2 3
9 Vlag van Finland  Eero Hyvärinen Yamaha +34" 16 9 2
10 Vlag van Australië  John Dodds Yamaha +38" 71 12 1
11 Vlag van Frankrijk  Eric Saul Yamaha +39" 75 28
12 Vlag van Frankrijk  Olivier Chevallier Yamaha +40" 17 14
13 Vlag van Finland  Pekka Nurmi Yamaha +46" 99 19
14 Vlag van Frankrijk  Jean-Claude Hogrel Yamaha +1' 10" 46 24
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Clive Horton Yamaha +1' 10" 76 22
16 Vlag van Frankrijk  Alain Béraud Yamaha +1' 11" 43 32
17 Vlag van Frankrijk  Pascal Renaudat Harley-Davidson +1' 31" 37 27
18 Vlag van Frankrijk  Roland Faesser Yamaha +1' 31" 66 33
19 Vlag van Italië  Franco Solaroli Yamaha +1' 33" 04 34
20 Vlag van Japan  Ken Nemoto Yamaha +1' 42" 74 30
21 Vlag van Frankrijk  Pierre Guy Yamaha +2' 06" 85 29
22 Vlag van Frankrijk  Bruno Briquet Yamaha +2' 13" 25 36
23 Vlag van Italië  Walter Villa Harley-Davidson +3 ronden 26
24 Vlag van Frankrijk  Guy Battesti Yamaha +4 ronden 35
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk  Barry Ditchburn Kawasaki val 1
DNF Vlag van Japan  Akihiro Kiyohara Kawasaki krukas 3
DNF Vlag van Frankrijk  Christian Sarron Yamaha 4
DNF Vlag van Venezuela  Aldo Nannini Yamaha 5
DNF Vlag van Zwitserland  Michel Frutschi Yamaha val 7
DNF Vlag van Italië  Franco Uncini Harley-Davidson 13
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mick Grant Kawasaki ketting 15
DNF Vlag van Frankrijk  Jean-François Baldé Yamaha 18
DNF Vlag van Frankrijk  Denis Boulom Yamaha 31
DNF Vlag van Finland  Pentti Korhonen Yamaha 20
DNF Vlag van Frankrijk  Philippe Bouzanne Yamaha 23
DNF Vlag van Frankrijk  Patrick Pons Yamaha 16
DNQ Vlag van België  Etienne Geeraerdt Yamaha 39
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk  Chas Mortimer Yamaha 40
DNQ Vlag van Finland  Tapio Virtanen Yamaha 43
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981)  Víctor Palomo Yamaha 56
DNQ Vlag van Italië  Pierluigi Conforti Morbidelli 60
DNQ Vlag van Oostenrijk  Harald Bartol Yamaha 66
DNQ Vlag van Zweden  Leif Gustafsson Yamaha 67
DNQ Vlag van Italië  Giovanni Ziggiotto Yamaha 77
DNQ Vlag van Frankrijk  Patrick Plisson Yamaha 79
DNQ Vlag van Frankrijk  Christian Bourgeois Yamaha 96

In Frankrijk probeerde Pier Paolo Bianchi zelf maar voor wat spanning te zorgen door Eugenio Lazzarini even op kop te laten rijden. Toen Bianchi echter gas gaf won hij weer onbedreigd. Lazzarini werd tweede en Harold Bartol (Morbidelli) derde. Ángel Nieto had zich niet eens kunnen kwalificeren doordat in eerste training zijn Bultaco stuk ging en de tweede training nat was.

Uitslag 125 cc

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Italië  Pier Paolo Bianchi Morbidelli 43' 08" 68 1 15
2 Vlag van Italië  Eugenio Lazzarini Morbidelli +17" 34 2 12
3 Vlag van Oostenrijk  Harald Bartol Morbidelli +1' 16" 57 3 10
4 Vlag van Duitsland  Gert Bender Bender +1' 47" 51 13 8
5 Vlag van Frankrijk  Jean-Louis Guignabodet Morbidelli +1' 48" 88 8 6
6 Vlag van Italië  Giovanni Ziggiotto Morbidelli +1' 50" 81 7 5
7 Vlag van Italië  Sauro Pazzaglia Morbidelli +1' 51" 35 14 4
8 Vlag van België  Julien van Zeebroeck Morbidelli +2' 03" 09 9 3
9 Vlag van Italië  Maurizio Massimiani Morbidelli +2' 03" 72 17 2
10 Vlag van Italië  Pierluigi Conforti Morbidelli +2' 07" 34 6 1
11 Vlag van Duitsland  Walter Koschine Morbidelli +2' 23" 58 20
12 Vlag van Frankrijk  Yves Dupont Morbidelli +2' 27" 29 10
13 Vlag van Finland  Matti Kinnunen Morbidelli +1 ronde 4
14 Vlag van Frankrijk  Thierry Noblesse Morbidelli +1 ronde 19
15 Vlag van Frankrijk  François Granon Morbidelli +1 ronde 31
16 Vlag van Italië  Enrico Cereda Morbidelli +1 ronde 30
17 Vlag van Monaco  Patrick Hérouard Morbidelli +1 ronde 26
18 Vlag van Duitsland  Horst Seel Seel +1 ronde 22
19 Vlag van Oostenrijk  Ernst Fagerer Morbidelli +1 ronde 28
20 Vlag van Frankrijk  Laurent Gomis Morbidelli +1 ronde 34
21 Vlag van Frankrijk  Claude Gorry Morbidelli +1 ronde 21
22 Vlag van Italië  Luigi Rinaudo Morbidelli +1 ronde 29
23 Vlag van Frankrijk  Gilles Delente Morbidelli +1 ronde 36
24 Vlag van Frankrijk  Patrick Galland Morbidelli +1 ronde 33
25 Vlag van Duitsland  Hagen Klein Morbidelli +1 ronde 35
26 Vlag van Oostenrijk  Werner Schmied Rotax +1 ronde 38
27 Vlag van Italië  Guido Mancini Morbidelli +1 ronde 24
DNF Vlag van Duitsland  Toni Mang Morbidelli 5
DNF Vlag van Italië  Pieraldo Cipriani Morbidelli 11
DNF Vlag van Zweden  Per-Edvard Carlsson Morbidelli val 12
DNF Vlag van Zwitserland  Stefan Dörflinger Morbidelli 15
DNF Vlag van Frankrijk  Jacky Hutteau Morbidelli 25
DNF Vlag van Italië  Italo Zerbini Morbidelli 27
DNF Vlag van Zwitserland  Xaver Tschannen Bender 16
DNF Vlag van Finland  Auno Hakala Morbidelli 37
DNF Vlag van Italië  Ermanno Giuliano Morbidelli 32
DNF Vlag van Frankrijk  Claude Willette Morbidelli 23
DNF Vlag van Zwitserland  Marc-Antoine Constantin Morbidelli 18
DNQ Vlag van Nederland  Jan Ubels Buton 45
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981)  Ángel Nieto Bultaco 49
DNQ Vlag van Hongarije  János Drapál Morbidelli 54

Zijspanklasse

bewerken

In Frankrijk had Rolf Steinhausen zijn König-blok vervangen door een Yamaha. Omdat bakkenist Josef Huber bij een verkeersongeval gewond was geraakt had hij een vervanger: Erich Haselbeck, de bakkenist van Otto Haller. Deze noodoplossing werkte echter niet: nieuwe motor, nieuwe bakkenist en regen in de trainingen beletten Steinhausen zich te kwalificeren voor de race. Rolf Biland/Kenneth Williams waren uiteraard favoriet, maar zij moesten al na de eerste ronde naar de pit en later zelfs helemaal opgeven. Daardoor werd een kleine mijlpaal mogelijk: de eerste Franse overwinning in de zijspanklasse van Alain Michel en Gérard Lecorre. George O'Dell/Kenny Arthur werden tweede en Helmut Schilling/Rainer Gundel (ARO-Schmid-Yamaha) werden derde. O'Dell nam met zijn tweede plaats de leiding in het wereldkampioenschap over van Biland.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Frankrijk  Alain Michel Vlag van Frankrijk  Gérard Lecorre GEP-Yamaha 42' 35" 36 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk  George O'Dell Vlag van Verenigd Koninkrijk  Kenny Arthur Seymaz-Yamaha +35" 56 12
3 Vlag van Duitsland  Helmut Schilling Vlag van Duitsland  Rainer Gundel Schmid-Yamaha +44" 71 10
4 Vlag van Zwitserland  Hermann Schmid Vlag van Zwitserland  Martial Jean-Petit-Matile Schmid-Yamaha +48" 00 8
5 Vlag van Zweden  Göte Brodin Vlag van Zweden  Bengt Forsberg Windle-Yamaha +48" 31 6
6 Vlag van Duitsland  Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland  Wolfgang Kalauch Schmid-Yamaha +2' 07" 59 5
7 Vlag van Zwitserland  Jean-François Monnin Vlag van Zwitserland  Edouard Weber Seymaz-Yamaha +2' 10" 29 4
8 Vlag van Frankrijk  Yvan Trolliet Vlag van Frankrijk  Pierre Muller Yamaha +2' 14" 78 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dick Greasley Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mick Skeels Windle-Yamaha +2' 19" 35 2
10 Vlag van Duitsland  Max Venus Vlag van Duitsland  Norman Bittermann Eckl-König +2' 25" 43 1
11 Vlag van Frankrijk  Michel Chevassier Vlag van Frankrijk  Max Gross Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Zwitserland  Hans-Peter Hubacher Vlag van Zwitserland  Pudu Dubach Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Duitsland  Ted Jansen Vlag van Duitsland  Erich Schmitz Colyam-Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Oostenrijk  Herbert Prügl Vlag van Oostenrijk  Johann Kußberger Rotax +1 ronde
15 Vlag van België  Marc Alexandre Vlag van België  Paul Gerard Kova-König +1 ronde
DNF Vlag van Zwitserland  Rolf Biland Vlag van Verenigd Koninkrijk  Kenneth Williams Schmid-Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland  Bruno Holzer Vlag van Zwitserland  Karl Meierhans LCR-Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland  Ernst Trachsel Vlag van Zwitserland  "Agner" Schmid-Yamaha
DNF Vlag van Duitsland  Werner Schwärzel Vlag van Duitsland  Andreas Huber ARO-Fath
DNQ Vlag van Duitsland  Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland  Erich Haselbeck Busch-Yamaha
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1977
FIM wereldkampioenschap wegrace
29e seizoen (1977)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1977

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1978