Grand Prix-wegrace van Finland 1979

Grand Prix-wegrace van Finland 1979
Circuit Imatra Vanaf 1979 werd het verkorte deel (zwart) gebruikt.
Officiële naam	Finnish GP
Land	Finland
Datum	29 juli 1979
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Boet van Dulmen
Snelste ronde	Jack Middelburg
Eerste	Boet van Dulmen
Tweede	Randy Mamola
Derde	Barry Sheene
350 cc
Poleposition	Kork Ballington
Snelste ronde	Gregg Hansford
Eerste	Gregg Hansford
Tweede	Patrick Fernandez
Derde	Pentti Korhonen
250 cc
Poleposition	Toni Mang
Snelste ronde	Gregg Hansford
Eerste	Kork Ballington
Tweede	Gregg Hansford
Derde	Patrick Fernandez
125 cc
Poleposition	Stefan Dörflinger
Snelste ronde	Ricardo Tormo
Eerste	Ricardo Tormo
Tweede	Matti Kinnunen
Derde	Hans Müller

De Grand Prix-wegrace van Finland 1979 was de tiende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1979. De races werden verreden op 29 juli 1979 op het stratencircuit Imatra (Zuid-Finland).

Het stratencircuit in Imatra was helemaal veranderd: het was flink ingekort waardoor de springbult verdwenen was en de hobbelige parallelweg was voorzien van een chicane om de snelheden te drukken. De start lag dichter bij het rennerskwartier en was verbreed. Er was financiële steun van de Finse regering gekomen om via een vijfjarenplan het circuit verder te verbeteren, maar de financiële zorgen waren daarmee niet voorbij, want de regering had alle vormen van tabaksreclame verboden en daardoor verloor de Finse Grand Prix haar hoofdsponsor Marlboro. In tegenstelling tot de Zweedse GP werden de vier klassen in Finland op één dag verreden. Prettiger voor het publiek, maar toen de eerste klasse (350 cc) moest worden uitgesteld door de stortbuien schoof het hele programma op en de laatste klasse (500 cc) startte pas na 18.00 uur.

Boet van Dulmen kreeg in Finland poleposition met een tijd die ruim twee seconden sneller was dan die van de concurrentie. De Finse tijdwaarnemers maakten wel vaker fouten en deze tijd van 1'53"7 werd dan ook betwijfeld, zelfs door van Dulmen zelf. Voor de start werden de coureurs nog even voor een lastige keuze v.w.b. de banden gesteld: de baan was de hele middag nat geweest maar nu scheen de zon. De meeste coureurs kozen voor slicks, maar Marco Lucchinelli koos achter voor een intermediate en Wil Hartog, Steve Parrish en Christian Sarron monteerden voor en achter intermediates. Jack Middelburg nam in de race meteen de leiding, maar bij de eerste doorkomst reed Boet van Dulmen al op kop, voor Hartog, Roberts, Sheene en Middelburg. Roberts ging in een bocht rechtdoor en kon geen rol meer spelen toen hij ook nog carburatieproblemen kreeg, net als Virginio Ferrari die toeren verloor en met drie ronden achterstand vijftiende werd. Wil Hartog kreeg weer last van hangende gasschuiven en werd slechts tiende. Van Dulmen reed ondertussen resoluut naar de overwinning voor Randy Mamola, die Sheene afschudde toen die bandenproblemen kreeg. Jack Middelburg reed de snelste ronde maar kwam net tekort om de derde plaats van Sheene af te nemen. In de laatste ronde maakte Johnny Cecotto netjes plaats voor Roberts, die daardoor een extra punt voor het wereldkampioenschap kon halen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Boet van Dulmen	Suzuki	52' 27" 9	15
2	Randy Mamola	Suzuki	+13" 0	12
3	Barry Sheene	Suzuki	+17" 8	10
4	Jack Middelburg	Suzuki	+18" 0	8
5	Christian Sarron	Yamaha	+27" 0	6
6	Kenny Roberts	Yamaha	+35" 0	5
7	Johnny Cecotto	Yamaha	+36" 0	4
8	Philippe Coulon	Suzuki	+45" 2	3
9	Marco Lucchinelli	Suzuki	+48" 1	2
10	Wil Hartog	Suzuki	+51" 8	1
11	Steve Parrish	Suzuki	+1 ronde
12	Markku Matikainen	Suzuki	+1 ronde
13	Peter Sjöström	Suzuki	+2 ronden
14	Gerhard Vogt	Suzuki	+2 ronden
15	Virginio Ferrari	Suzuki	+3 ronden
16	Peter Sköld	Suzuki	+3 ronden
DNF	Franco Uncini	Suzuki	uitlaat
DNF	Willem Zoet	Suzuki	koelwaterslang
DNF	Michel Rougerie	Suzuki
DNF	Graziano Rossi	Morbidelli
DNF	Dennis Ireland	Suzuki
DNF	Seppo Rossi	Suzuki
DNF	Lennart Bäckström	Suzuki
DNF	Timo Pohjola	Suzuki
DNF	Kimmo Kopra	Yamaha
DNF	Max Wiener	Suzuki
DNF	Børge Nielsen	Suzuki
DNF	Seppo Ojala	Suzuki
DNF	Bo Granath	Yamaha
DNF	Ikujiro Takai	Suzuki
DNF	Gustav Reiner	Suzuki

De 350cc-race in Finland moest worden uitgesteld omdat er door de hevige slagregens niet gereden kon worden. Walter Villa nam kopstart, gevolgd door Jon Ekerold, die nog lang niet genezen was van alle breuken die hij tijdens het seizoen had opgelopen. Villa miste een bocht waardoor Ekerold zelfs op kop kwam. Gregg Hansford, Kork Ballington en Patrick Fernandez reden naar Ekerold toe en Hansford wist vrij snel een gat te slaan, terwijl Ekerold's Yamaha vastliep. Ballington had veel moeite met de natte baan en viel, waardoor hij uiteindelijk slechts negende werd. Fernandez hield de tweede plaats vast. Pentti Korhonen werd in zijn thuisrace derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Gregg Hansford	Kawasaki	56' 40" 6	15
2	Patrick Fernandez	Yamaha	+56" 5	12
3	Pentti Korhonen	Yamaha	+1' 16" 4	10
4	Toni Mang	Kawasaki	+1' 18" 0	8
5	Roland Freymond	Yamaha	+1' 20" 0	6
6	Christian Estrosi	Kawasaki	+2' 07" 6	5
7	Bengt Elgh	Yamaha	+1 ronde	4
8	Pekka Nurmi	Yamaha	+1 ronde	3
9	Kork Ballington	Kawasaki	+1 ronde	2
10	Max Wiener	Yamaha	+1 ronde	1
11	Lennart Bäckström	Yamaha	+1 ronde
12	Sadao Asami	Yamaha	+1 ronde
13	Martti Solja	Yamaha	+1 ronde
14	Seppo Kokkonen	Yamaha	+1 ronde
15	Barry Woodland	Yamaha	+1 ronde
16	Tony Head	Yamaha	+1 ronde
17	Peter Baláž	Yamaha	+1 ronde
DNF	Jakob Beck	Yamaha
DNF	Richard Hubin	Yamaha
DNF	Vic Soussan	Yamaha
DNF	Walter Villa	Yamaha	carburateur
DNF	Michel Rougerie	Bimota-Yamaha
DNF	Eero Hyvärinen	Yamaha
DNF	Jean-Marc Toffolo	Yamaha
DNF	Etienne Geeraerdt	Yamaha
DNF	Jon Ekerold	Yamaha	vastloper
DNF	Carlos Lavado	Yamaha
DNF	Åke Grahn	Yamaha
DNF	Olivier Chevallier	Yamaha
DNF	Alan North	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Esa Kytölä	Yamaha
DNF	Bo Granath	Yamaha

Graziano Rossi was aan een flinke opmars in de 250cc-klasse bezig, maar in Finland werd die onderbroken door carburatieproblemen. Terwijl voor de start het "2 minuten"-bord werd getoond, probeerden zijn monteurs het op te lossen, maar 30 seconden later werd er al gestart en Rossi's race was al voor de start voorbij. Net als in de 350cc-race werd de kopgroep gevormd door Gregg Hansford, Kork Ballington en Patrick Fernandez. Al vroeg in de race ondervonden Hans Müller en Randy Mamola hoe glad de baan was. Ze vielen en schoven meer dan 250 meter over de baan, zonder ernstige gevolgen. Hansford nam in de achtste ronde de leiding en samen met zijn Kawasaki-teamgenoot Ballington ging hij ervandoor. Toch won Ballington, Hansford werd tweede en Fernandez derde. Roland Freymond, die samen met Walter Villa en Toni Mang de achtervolgende groep had gevormd, werd vierde nadat Mang was gevallen. Mogelijk had Hansford de overwinning vrijwillig aan Ballington gelaten, want de wereldtitel kon Ballington nu nauwelijks meer ontgaan.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kork Ballington	Kawasaki	54' 32" 8	15
2	Gregg Hansford	Kawasaki	+0" 3	12
3	Patrick Fernandez	Yamaha	+44" 7	10
4	Roland Freymond	Yamaha	+49" 3	8
5	Walter Villa	Yamaha	+57" 5	6
6	Pentti Korhonen	Yamaha	+2' 01" 1	5
7	Jean-François Baldé	Kawasaki	+1 ronde	4
8	Pekka Nurmi	Yamaha	+1 ronde	3
9	Bengt Elgh	Yamaha	+1 ronde	2
10	Sadao Asami	Yamaha	+1 ronde	1
11	Carlos Lavado	Yamaha	+1 ronde
12	Harald Bartol	Yamaha	+1 ronde
13	Kenny Blake	Yamaha	+1 ronde
14	Olivier Chevallier	Yamaha	+1 ronde
15	Seppo Kokkonen	Yamaha	+1 ronde
16	Åke Grahn	Yamaha	+1 ronde
17	Martti Solja	Yamaha	+1 ronde
18	Paolo Pileri	Yamaha	+2 ronden
DNF	Toni Mang	Kawasaki	val
DNF	Graziano Rossi	Morbidelli	carburateur
DNF	Eero Hyvärinen	Yamaha
DNF	Richard Hubin	Yamaha
DNF	Vic Soussan	Yamaha
DNF	Hans Müller	Yamaha	val
DNF	Randy Mamola	Yamaha	val
DNF	Reino Eskelinen	Yamaha
DNF	Olivier Liégeois	Yamaha
DNF	Alan North	Yamaha
DNF	René Delaby	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Clive Horton	Yamaha
DNF	Peter Sköld	Yamaha
DNF	Christian Estrosi	Kawasaki

Zonder de beste rijders Ángel Nieto en Thierry Espié (beiden geblesseerd) was de 125cc-race in Finland weinig spectaculair. Motobécane had de machine van Espié al na Assen aan Michel Rougerie gegeven, maar die kon er niet mee starten omdat hij gesponsord werd door ELF terwijl de Motobécane onder contract van Castrol stond. Ricardo Tormo had de minste moeite met de natte baan. Hij passeerde Patrick Plisson in de tweede ronde en hield de leiding tot aan de finish vast. Plisson viel kort daarna uit. De beide Minarelli's van Bruno Kneubühler en Pier Paolo Bianchi vielen uit en Matti Kinnunen werd in zijn thuisrace tweede, voor Hans Müller. Eugenio Lazzarini werd na een val in de mobiele kliniek voor een hersenschudding en een heupblessure behandeld.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ricardo Tormo	Bultaco	57' 23" 5	15
2	Matti Kinnunen	MBA	+37" 0	12
3	Hans Müller	MBA Elit	+52" 4	10
4	Stefan Dörflinger	Morbidelli	+1' 36" 0	8
5	Barry Smith	Morbidelli	+1' 36" 7	6
6	Marcelino García	Morbidelli	+1' 38" 4	5
7	Stefan Jansen	Morbidelli	+2' 04" 3	4
8	Gert Bender	GB Bender	+2' 09" 5	3
9	Marc-Anton Constantin	Morbidelli	+2' 19" 3	2
10	August Auinger	Morbidelli	+1 ronde	1
11	Patrick Hérouard	Morbidelli	+1 ronde
12	Per-Edvard Carlsson	Morbidelli	+1 ronde
13	Ernst Fagerer	MBA	+1 ronde
14	Clive Horton	Morbidelli	+1 ronde
15	Johnny Wickström	Morbidelli	+1 ronde
16	Peter Looijesteijn	MBA	+1 ronde
17	Reiner Koster	MBA	+2 ronden
18	Paul Bordes	Morbidelli	+2 ronden
19	Yves Dupont	Morbidelli	+2 ronden
DNF	Patrick Plisson	Morbidelli
DNF	Pier Paolo Bianchi	Minarelli	carburateur
DNF	Eugenio Lazzarini	Morbidelli	val
DNF	Bruno Kneubühler	Minarelli
DNF	Thierry Noblesse	Morbidelli
DNF	Maurizio Massimiani	MBA
DNF	Fernando González De Nicolás	Morbidelli
DNF	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli
DNF	Harald Bartol	Morbidelli
DNF	Roland Olsson	Morbidelli
DNF	Gianpaolo Marchetti	MBA
DNF	Kees van de Ven	MBA
DNF	Matti Aalto	Maico
DNF	Tore Alexandersson	Morbidelli

• Boet van Dulmen kreeg in Imatra bezoek van de Finse narcoticabrigade, die daarvoor speciaal uit Helsinki was gekomen. De vrachtauto werd onderzocht maar er werd niets gevonden. De oorzaak van het onderzoek was een aangifte van iemand die Boet een zware Van Nelle had zien draaien.