kop

• Geluid:  kop    (hulp, bestand)
• IPA: / kɔp / (1 lettergreep)

• kop

• Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘drinkgerei’ voor het eerst aangetroffen in 1265 ^[1]
• [A] van Latijn caput, van Indo-Europees *kauput- waarvan ook het Germaanse *xaubiþa- komt (verg. Nederlands: hoofd)
• [B] van Latijn cuppa

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	kop	koppen
verkleinwoord	kopje koppie	kopjes koppies

[A] kop m

1. (zoötomie) hoofd van een dier
2. (informeel), (dysfemisme) hoofd van een mens

   • „Ik heb inmiddels heel wat verlopen koppies zien binnenkomen”, aldus De Boer woensdagmiddag rond vier uur. ^[2] 

3. (plantkunde) een groep bloemen die aan één steel zitten

   • Bij de supermarkt kochten we een hortensia met 6 koppen 

4. (gereedschap) deel van een spijker, het platte ronde deel waarop men klopt met de hamer
5. de voorkant of bovenkant van van iets

   • de kop van een lucifer, van een zeilschip 

6. (huishouden) voorwerp met een oor om uit te drinken

   • Een kop koffie drinken 

   ▸ Overal ter wereld was de lokale bevolking gastvrij en verwelkomde vermoeide lopers met een warme kop thee of een bed voor de nacht.^[3]

7. (typografie) opschrift boven een bericht
8. (numismatiek) de zijde van een geldstuk met de afbeelding van een menselijk hoofd

• [1] 'Hoofd' wordt in principe alleen gebruikt voor mensen en paarden.
• [2] In sommige streken van het taalgebied, zoals in Limburg, is 'kop' het gewone woord voor 'hoofd'

• [1-2] hoofd

• [4] achterkant
• [8] munt

• [2] houten kop
• [4] de spijker op de kop slaan
• [1] Als een kip zonder kop

• [2] De koppen bij elkaar steken

• [2] De kop in de wind gooien

• [2] De kous op de kop krijgen/Met de kous op de kop thuiskomen

• [2] Een bord voor de kop hebben

• [2]Hou je kop! / Kop dicht!

• [5] Iets de kop indrukken

• [2] Kop op!

• [2] Iemand een kopje kleiner maken

• [2] Op/Aan kop liggen

• [5] Op de kop af

• [5] Op de kop tikken

• [5] Spijkers met koppen slaan

• [1] Vis begint aan de kop te stinken

[B] de kop m

1. bakje om te drinken
2. (bouwkunde) de korte kant van een baksteen.

• [1] theekop

vervoeging van
koppen

kop

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van koppen
   

   • Ik kop. 

2. gebiedende wijs van koppen
   

   • Kop! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van koppen
   

   • Kop je? 

• Het woord kop staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "kop" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[5]

• Zie de doorverwijspagina op Wikipedia voor meer informatie.

kop

1. kop

• kop in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

kop m

1. schop, trap

• IPA: /kɔp/
• Geluid:  kop    (hulp, bestand)

• kop

kop monbezield

1. schop, trap

	enkelvoud	meervoud
nominatief	kop	kopy
genitief	kopu	kopů
datief	kopu	kopům
accusatief	kop	kopy
vocatief	kope	kopy
locatief	kopu	kopech
instrumentalis	kopem	kopy

• kopnutí o

• Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Slovník spisovného jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)
• Příruční slovník jazyka českého - Ústav pro jazyk český AV ČR (Tsjechisch)

kop

1. genitief meervoud van kopa

kop

1. informeel tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs van het imperfectieve werkwoord kopit