du

Niet te verwarren met: Du, dü

• du

du

1. (verouderd) jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• iej
• i'j

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	du	due
verkleinwoord	du'tjie	du'tjies

• du

du

1. duw

stamtijd
infinitief	voltooid deelwoord
du	gedu
	volledig

du

1. duwen

• IPA: /du/

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

du

1. zwart

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

du

1. zwart

Naar frequentie	4

du

1. je, jij

• du in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

• Geluid:  du    (hulp, bestand)
• IPA: /duː/

	enkelvoud	meervoud
nominatief	du	ihr
genitief	deiner	euer
datief	dir	euch
accusatief	dich	euch

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• Du

• Duwort / Du-Wort
• duzen

• Wie du mir, so ich dir.

Telwoord (epo)
0
1	11	10	100	103
2	12	20	200	106
3	13	30	300	109
4	14	40	400	1012
5	15	50	500	1015
6	16	60	600	1018
7	17	70	700	1021
8	18	80	800	1024
9	19	90	900	1027

du

1. twee

du m enk (samentrekking van de en le)

1. van de, van het, des

du + datief

1. (in de ruimte) in, op
2. (in de tijd) in, tijdens; voor

• 𐌳𐌿

du

1. twee

Telwoord (kur)
0
1	11	10	100	103
2	12	20	200	106
3	13	30	300	109
4	14	40	400	1012
5	15	50	500	1015
6	16	60	600	1018
7	17	70	700	1021
8	18	80	800	1024
9	19	90	900	1027

du

1. twee

Hoofdtelwoord (lit)
0
1	11	10	100	103
2	12	20	200	106
3	13	30	300	109
4	14	40	400	1012
5	15	50	500	1015
6	16	60	600	1018
7	17	70	700	1021
8	18	80	800	1024
9	19	90	900	1027

du

1. twee

• IPA: /dʉː/

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij; 2e persoon nominatief enkelvoud

   «Wéi al bass du?»

   Hoe oud ben jij?

• de

• Afgeleid van het Oudfranse deu

du

1. passend, geschikt

dew dewe dieu diewe

diwe due duewe duhe

duwe dwe dywe

• duely
• duete

• Engels: due
• Schots: due

• du

• Afgeleid van het Oudsaksische thū

du

1. jij, je; 2e persoon enkelvoud

• dû
• thu

• Nedersaksisch: dow, diu, du
• Plautdietsch: dü

• IPA: dy

• du

• Afgeleid van het Oudnederlandse thū

			nominatief		genitief		datief		accusatief
			vol	clit.	vol	clit.	vol	clit.	vol	clit.
enk	1e		ic		mijns		mi		mi
	2e		du	-tu	dijns		di		di
	3e	m	hi	-i	sijns	-es -s	hem	-em -en	hem	-en -ene -ne
		f	si	-se	haer	-ere -re -er	haer	-ere -re -er	haer	-se
		n	het	t- -et -t	-	-es -s	hem		het	-et -t
mv	1e		wi		onser		ons		ons
	2e		ghi	-i	uwer		u		u
	3e		si	-se	haer	-ere -re -er	hem hen	-en	hem hen	-se

du

1. nominatief tweede persoon enkelvoud: jij

   vaak clitisch: Egidius, waer bestu bleven? -«Egidius waar ben je gebleven?»

• Du wordt weinig gebruikt en vaak vervangen door de beleefdheidsvorm ghi

• Limburgs: doe
• Nederlands: (verouderd) dou, douw, du

• Zie Wikibooks voor meer informatie.
• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• du

• Afgeleid van het Middelnederduitse du / dû / thu

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• diu
• dow

• ie
• iej
• i'j
• jy

• du

• Afgeleid van het Proto-Slavische *jьdǫ

du

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd aantonende wijs van hyś
2. derde persoon meervoud tegenwoordige tijd aantonende wijs van hyś

1. źom
2. –

• du

• Afgeleid van het Oudfriese dwā

du

1. doen
2. geven

• düünj

• Geluid:  du    (hulp, bestand)
• IPA: /dʉː/

• du

Naar frequentie	4

du

1. (2e persoon enkelvoud) je, jij

• deg

getal / respect	pers.	genus / bezield	onderwerp (nominatief)	nld.	voorwerp (accusatief)	nld.
enkelvoud	1e		jeg	ik	meg	mij
	2e		du	jij	deg	jou
	3e	m persoon m ding	han   den	hij	han  /  ham   den	hem
		v persoon v ding	hun   den	zij	henne   den	haar
		o	det	het	det	het
meervoud	1e		vi	wij	oss	ons
	2e		dere	jullie	dere	jullie
	3e		de	zij	dem	hen
beleefdheidsvorm	2e		De	u	Dem	u

• Geluid:  du    (hulp, bestand)
• IPA: /dʉː/

• du

du

1. (2e persoon enkelvoud) je, jij

• deg

getal / respect	pers.	genus	onderwerp (nominatief)	nld.	voorwerp (accusatief)	nld.
enkelvoud	1e		eg	ik	meg	mij
	2e		du	jij	deg	jou
	3e	m	han	hij	han  ( honom )	hem
		v	ho	zij	ho  /  henne	haar
		o	det	het	det	het
meervoud	1e		vi	wij	oss	ons
	2e		de	jullie	dykk	jullie
	3e		dei	zij	dei	hen
beleefdheidsvorm	2e		De	u	Dykk	u

• du

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• IPA: /dū/

• du

• Afgeleid van het Proto-West-Germaanse *þū

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• dhu
• dū
• thu
• thū
• ᛞᚢ

• Middelhoogduits: du / dū / duo
  • Alemannisch: du
    • Zwabisch: dau, d
  • Beiers:
    • Cimbrisch: du
    • Mòcheno: du
  • Duits: du
  • Jiddisch: דו‎ (du)
  • Luxemburgs: de, du
  • Pennsylvania-Duits: du
  • Paltsisch: du
  • Riograndenser Hunsrückisch: du
  • Ripuarisch: do
  • Wymysoojs: du, dü

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij; 2e persoon nominatief enkelvoud

• de

• IPA: /tuː/, /tə/

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• IPA: /du/

• du

• Afgeleid van het Oudfriese thū

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• du

du

1. (dialect: Orkney, Shetland) jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• IPA: /dʊ/

• du

du

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd aantonende wijs van het imperfectieve werkwoord jít

• jdu

• du

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• dow

• iej

du

1. (kleur) zwart

• du

du

1. (Münsterlands) (Zuidwestfaals) jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• diu

• du

• Afgeleid van het Middelhoogduitse du / dū / duo

du

1. jij, je; 2e persoon nominatief enkelvoud

• dü

• Geluid:  du    (hulp, bestand)

Naar frequentie	4

du

1. je, jij

du

1. zeg!, hé! (om aandacht te trekken)