[go: up one dir, main page]
Hopp til innhald

du

Frå Wiktionary - den frie ordboka

Nynorsk

[endre]

Ordsoge

[endre]

Frå norrønt þú med objektforma þik. Ordet har same opphav som dei tilsvarande pronomena i svensk, dansk, færøysk og islandsk. Nærskyld med engelsk you fransk tu og mange andre europeiske ord med tilsvarande tyding.

Pronomen

[endre]

du (objektform deg)

  1. personleg pronomen, andre person eintal subjekt: tilhøyraren, den som utfører handlinga
    Skal du ikkje vitje mora di snart?

Liketydingar

[endre]
  • (personleg pronomen, fyrste person eintal): De (høfleg form)

Omsetjingar

[endre]
personleg pronomen, fyrste person eintal
  • Bokmål du
  • Albansk: ti
  • Bretonsk: te
  • Dansk:
    uhøgtidleg: du
    høfleg: De (alltid med stor bokstav)
  • Engelsk: you
  • Esperanto: vi
  • Estisk: sa, sina
  • Finsk: sinä, sinun
  • Fransk:
    uhøgtidleg tu
    høfleg vous (betyr eigentleg "de")
  • Gammelengelsk: þū
  • Gammelpersisk: 𐎬𐎺𐎶 (tuvam)
  • Italiensk:
    uhøgtidleg: tu
    høfleg: lei, Lei
    høgtidleg: Voi
  • Japansk:
    uhøgtidleg: 君 (きみ, kimi)
    høfleg: 貴方 (あなた, anata)
    litt uhøfleg, blant vener er det meir slang: お前 (おまえ, omaé)
    uhøfleg: 手前 (てまえ, temae), nokre gongar forkorta til てめ～～, temee
    særs uhøfleg: 貴様 (きさま, kisamá)
    Merk: Desse orda er i røynda å rekne som substantiv, og nyttast lite i tale, særleg om konteksta er kjent frå før.
  • Kinesisk: 你 (nǐ), 您 (nín)
  • Kirkeslavisk: тъі (ty)
  • Makedonsk: ти (ti)
  • Nederlandsk:
    uhøgtidleg: (standardform) jij, je, (i flamsk) gij, ge
    høfleg: u
  • Polsk: ty
  • Rumensk:
    uhøgtidleg: tu
    høfleg: dumneata
    høgtidleg dumneavoastră
  • Russisk:
    uhøgtidleg: ты (ty)
    høfleg: Вы (Vy)
  • Svensk: du
  • Spansk: tú
  • Tsjekkisk: ty
  • Tyrkisk: sen
  • Tysk:
    uhøgtidleg: du
    høfleg: Sie
  • Ungarsk: te

Sjå òg

[endre]
    Personlege varaord i nynorsk
Subjektform Objektform Eigeform/Eigedomsvaraord
Eintal
Fyrste person eg meg min m
Andre person du deg din m
Tredje person m han han, honom hans
Tredje person ho ho, henne hennar
Tredje person det, dat1 det, dat1 dess 2
Fleirtal
Fyrste person me, vi oss vår m
Andre person de dykk dykkar
Tredje person dei dei, deim3 deira
Merknader
1Aldri med i offisiell nynorsk-/landsmålsrettskriving. I hovudsak nytta før landsmålet fekk ei offisiell rettskrivingsnorm.
2sjeldan eller litterært
3Ikkje lenger med i den offisielle rettskrivinga. No i houvdsak nytta i høgnorsktekstar.

Amanab

[endre]

Substantiv

[endre]

du

  1. ein slags fugl

Bretonsk

[endre]

Adjektiv

[endre]
  1. svart (farge)

Dansk

[endre]

Pronomen

[endre]
  1. personleg pronomen, andre person eintal subjekt: tilhøyraren, den som utfører handlinga

Bøying

[endre]

du (subjekt) - dig (objekt) - din m, dit n, dine fl

Etymologi

[endre]

Frå norrønt þú, med objektsform þik. Ordet þú har same opphav som dei tilsvarande pronomena i svensk, dansk, færøysk og islandsk. Slektsord med engelsk you, fransk tu og mange andre europeiske ord med tilsvarande tyding.

Esperanto

[endre]

Talord

[endre]

du

  1. to

Etymologi

[endre]

Frå latin duo, med samme tyding

Fransk

[endre]

Artikkel

[endre]

du

  1. "til/av den"
  2. delingsartikkel, vert nytta om uvisse mengder av ting (som engelsk some), men vert ofte ikkje omsett til norsk

Etymologi

[endre]

Satt saman av preposisjonen de ("fra", "av") og hankjønnartikkelen le ("den, "det")

Tysk

[endre]

Pronomen

[endre]

du

  1. personleg pronomen, andre person eintal subjekt: tilhøraren, den som utfører handlinga

Bøying

[endre]

du, Du (subjekt) - dich (objekt) - dir (dativ) - deiner (genitiv)

Merk: bøyinga i genitiv uttrykker ikkje eigedom, for å gjere det må ein bruke dein, som vert bøygt i kjønn, tal og kasus.

Etymologi

[endre]

Frå gammelhøytysk du, slektsord med gammelengelsk thu, forelda engelsk thou og dei tilsvarande skandinaviske pronomena.

Ido

[endre]

Talord

[endre]

du

  1. to

Kurdisk

[endre]

Talord

[endre]

du

  1. talet to

Litauisk

[endre]

Talord

[endre]

du

  1. talet to

Normannisk

[endre]

Substantiv

[endre]

du

  1. hertug

Etymologi

[endre]

Frå latin dux ("leiar", "kommandør"), frå verbet ducere ("å leie"), frå indoeuropeisk rot deuk- ("å leie"). Slektsord med fransk duc, engelsk duke og mange andre romanske tilsvarande ord.

Svensk

[endre]

Pronomen

[endre]

du

  1. personleg pronomen, andre person eintal subjekt: tilhøraren, den som utfører handlinga

Bøying

[endre]

du (objekt) - dig, dej (objekt) - din m, ditt n, dina fl (genitiv)

Etymologi

[endre]

Frå norrønt þú, med objektsform þik. Ordet har òg gjeve opphav til dei tilsvarande pronomena i dansk, norsk, færøysk og islandsk. Slektsord med engelsk you og mange andre europeiske ord med tilsvarande tyding.

Walisisk

[endre]

Adjektiv

[endre]

du

  1. svart (farge)
Henta frå «https://nn.wiktionary.org/w/index.php?title=du&oldid=77603»