jou

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ik 'k	mij me	wij we	ons
2e persoon (informeel)	jij je	jou je	jullie	jullie
2e persoon (formeel)	u	u	u	u
2e persoon (regionaal)	gij ge	u	gij ge	u
3e persoon (mannelijk)	hij ie	hem 'm	zij ze	(dat.) hun (acc.) hen ze
3e persoon (vrouwelijk)	zij ze	haar 'r, d'r
3e persoon (onzijdig)	het 't	het 't
	Boven: benadrukte vorm. Onder: onbenadrukte vorm

• Geluid:  jou    (hulp, bestand)
• IPA: /jɑu̯/

• jou

• In de betekenis van ‘persoonlijk voornaamwoord’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1330 ^{[1] [2] [3]}

jou

1. tweede persoon enkelvoud accusatief (datief) informeel

   • Hij heeft jou gezien (lijdend voorwerp). 
   • Hij heeft jou dit gegeven (meewerkend voorwerp). 
   • Hij heeft achter jou gelopen (na voorzetsel). 

• jouw

onbenadrukt je, formeel U, onderwerp jij

• ik hou van jou, ik houd van jou

• ik zie jou graag, jouzelf

vervoeging van
jouen

jou

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van jouen
   

   • Ik jou. 

2. gebiedende wijs van jouen
   

   • Jou! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van jouen
   

   • Jou je? 

• Het woord jou staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "jou" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.[4]

• geluid

	enkelvoud		meervoud
	onderwerp	voorwerp	onderwerp	voorwerp
1e persoon	ek	my	ons	ons
2e persoon (informeel)	jy	jou	julle	julle
2e persoon (formeel)	u	u	u	u
3e persoon (mannelijk)	hy	hom	hulle	hulle
3e persoon (vrouwelijk)	sy	haar
3e persoon (onzijdig)	dit	dit

• IPA: /jəʊ̯/

jou

1. jou