Urban VIII.

Maffeo Barberini entstamm en inflootriek Florentiner Koopmannsfamilie un hett bi de Jesuiten in Rom studeert. 1589 hett he sien Doktertitel (Dr. jur.) in Pisa maakt^[1] un hett bald dorup en Loopbahn in de röömsch Kurie inslahn.

 

1601 wurr he as buterordentlich Gesandter nah Paris an den Hoff vun König Heinrich IV. beordert. 1604 hett hüm Paapst Clemens VIII. to’n Titulararzbischop vun Nazareth un to’n päpstlichen Nuntius in Frankriek maakt.

Twee Johr later, an‘ 11. September 1606, hett hüm Paapst Paul V. to’n Kardinal vun de Titelkark San Pietro in Montorio nömmt. Weer twee Johr later hett hüm de Paapst to’n Bischop vun Spoleto, 1611 to’n päpstlichen Legaten in Bologna un 1617 to’n Präfekten vun de Signatura nömmt. Siet sien Erhebung to’n Kardinal pleeg he en früendschaplich Betrecken to Galileo Galilei.

An‘ 6. August 1623 wurr he vun dat Konklave to’n neen Paapst wählt. He pleeg all Staatsgeschäfte mit diplomatisch Geschick sülvst to führen, ahn den Raat vun de Kardinäle to achten. Urban VIII. gellt as en klassisch Bispeel för en nepotistischen Paapst. Kardinal Lorenzo Magalotti, de wiels sien Pontifikat binnerhalv vun de Kurie wichtig Ämter wohrnehmen dee, weer mit hüm verschwägert. As Kardinalnepot deen Urban VIII. sien Neffe Francesco Barberini. Ok de sien jüngeren Bröer Antonio Barberini hett he ebenso as sien Bröer Antonio Barberini de Öllere to’n Kardinal maakt. Historiker wiesen dorup hen, dat en Paapst vun de fröh Neetiet dorup anwiest weer, sück mit eng Verwandten oder sonstig hüm nahestahn Personen to ümgeven, um sien Politik dörsetten to können. Ok Urban VIII. hett sück so anpasst un dree vun sien hüm lang Johren deenen Begleiter in den Kardinalsstand erhaben. Dat sünd Angelo Giori, de inst Huuslehrer vun de Familie Barberini weer, as ok de maggiordomo Fausto Poli un Francesco Adriano Ceva.

Urban VIII. hett groot Summen för bauliche Maatnahmen in Rom bruukt, wovon hüüd noch de allgegenwärtigen Immen vun sien Wappen tüügen, de Arbeit, Sporsamkeit un Söötigkeit symboliseeren. An‘ 18. November 1626 hett he nah 120 Johren Bautiet den Petersdom inweeht. Dat he för Bernini sien Altarbaldachin över dat Graff vun Petrus de noch vörhannen Bronzeverkleeden vun‘ Pantheon wegnehmen un inschmülten leet, is en vun hüm sülvst upbrocht Legende, um upkommen Kritik aftofangen; völmehr wurr de Bronze för Kanonen bruukt. Ok völ anner antike Baudenkmalen hemm ünner sien Baumatnahmen lieden musst. So geev he dat Kolosseum in Rom as Steenbröök free, so dat noch hüüd in Rom dat latiensch Spreekwoort rümgeiht: „Quod non fecerunt Barbari, fecerunt Barberini“ – „Wat de Barbaren nich schafft hemm, hemm de Barberini schafft“. He hett de Engelsburg verstärken un mit modern Kanonen utrüsten laaten. Dat südöstlich von Rom liggen Castel Gandolfo hett he to sien Sömmerresidenz utwählt.

1625 hett Urban VIII. en eerste karkenrechtlich Regelung erlaaten, de Bestimmungen to dat Verfohren vun de Selig- un Hilligspreekensperzesse enthull. He hett 1627 dat Collegium Urbanum grünnd un de päpstliche Druckeree inricht. Urban VIII. hett in sien Pontifikat mehrere geistliche Orden bestätigt un hett de up de Beslüsse vun dat Konzil vun Trient footen Regelungen för de Residenzplicht vun de Bischööp dörsett.

Ofschons he an de Tipp vun de Karkenhierarchie stahn dee, gelung hüm dat nich, de Inquisitschoon to mööten – so fallen de Perzess un de Veroordeelen vun Galileo Galilei in sien Pontifikat. Urban VIII., de sück as Förderer vun de Künste un Wetenschapen betätigt harr, hett den Forscher Galileo bewunnert, weer aber up Drängen vun de Inquisitschoon dwungen, mit Galileo to breeken. Dat is aber bannig wohrschienlich, dat Urban VIII. sien Jöögd- un Studienfrüend dör den dwungen Wedderroop vun sien Lehren vör den Dood up den Scheiterhoopen bewohrt hett. Mit den Fall Galilei wurr wiels dat Pontifikat vun Urban VIII. de Konflikt tüschen karklich Autoritätsanspröök un free Wetenschap to’n eersten Mal över de Kark herut in dat sellschopplich Bewusstween haben.

As theologie- un karkengeschichtlich bedüütsam wies sück, dat Urban VIII. mit de Bulle „In eminenti“ 1643 de eerste päpstliche Veroordeelen vun den Jansenismus bekannt maken un dormit en lang anhollen Konflikt utlösen dee.

Upfallen torüchhollend weer de Barberini-Paapst in‘ Dartigjohrig Krieg, de in sien Pontifikat full. In‘ Gegensatz to sien Vörgänger Paapst Gregor XV. kreeg Kaiser Ferdinand II. kien Gelder mehr vun hüm.

As an‘ 20. Mai 1631 de Truppen vun de kathoolsch Liga mit 26.800 Suldaten ünner de Feldherren Pappenheim un Tilly de Stadt Meideborg stürmen deen, wurrn all Inwahner, ahn Utnahm vun dat Geslecht, för vagelfree verklort. Dat keem to daaglang Rooftüüg, Vergewaltigungen un Ermordungen, bi de mehr as 20.000 Börger to Dood keemen. In ganz Europa weer man över dit Massaker entsetzt un dat gellt as dat gröötste un schlimmste wiels des Dartigjohrigen Krieg. Dat heet, de Taten un de Schrecken weern in hör Entsetzlichkeit „nicht in Worte zu fassen und nicht mit Tränen zu beweinen“. Paapst Urban VIII. hengegen hett an‘ 24. Juni 1631 en Schrieven verfaat, in dat he sien Freud över de „Vernichtung vun dat Ketzernüst“ to’n Utdruck broch.

Sien Sympathien weern up de Siet vun Frankriek, aber as „Vader vun de Christen“, as he sück sülvst seech, hett he versöcht, sück in dissen Konflikt so wiet as mögelk neutral to verhollen.

He hett ok kien wirksam Maatnahmen gegen den franzööschen Kardinal Richelieu vörnommen. Eenzig dat Bündnis vun Frankriek mit Sweden 1631 hett he apen versöcht to verhinnern.

Dat röömsch Volk, dat ünner de schwelgerisch Extravaganzen vun Urban VIII. to lieden harr, sall bi de Nahricht vun sien Dood an‘ 29. Juli 1644 in störmischen Jubel utbraaken ween. Bisett wurr he in en prachtvull Graffmal in St. Peter unmittelbar rechts vun de Cathedra Petri, dat to de Meesterwarken vun Bernini tellt.

• Jolanta Wiendlocha (Hrsg.): Die Jugendgedichte Papst Urbans VIII. (1623–1644). Erstedition, Übersetzung, Kommentar und Nachwort. Winter, Heidelbarg 2005, ISBN 3-8253-1687-4 (kritisch Utgaav vun de latiensch Gedichte)

• Carolin Behrmann: Die Rückkehr des lebenden Toten. Berninis Grabmal für Urban VIII. Barberini. In: Horst Bredekamp, Volker Reinhardt (Hrsg.): Totenkult und Wille zur Macht. Die unruhigen Ruhestätten der Päpste in St. Peter. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2004, ISBN 3-534-17224-8, S. 179–196.
• Indrag to de Person in dat Biograafsch-Bibliograafsch Karkenlexikon (hoochdüütsch)
• Sebastian Schütze: Kardinal Maffeo Barberini, später Papst Urban VIII., als Auftraggeber und Mäzen (= Römische Forschungen der Bibliotheca Hertziana. Band 32). Hirmer, München 2007, ISBN 978-3-7774-9670-2.

  Urban VIII.. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• DNB-Katalog

1. ↑ newadvent.org