tandj

tandj m /táɲɟ/

1. (liefdeil) 'nen helle, witsige, kalkechtige struktuur inne móndj van luuj en bieëster, gebroek veur te bieten en aete te kawwe; same vörme de tenj in twieë rieje (ein in eder kinnebakkes) 't gebeet
2. (euverdrechtelik) e meis sjerp oetstaeksel aan bepaoldje veurwerper, wie bie 'n zaeg of bie tandjrajer

Aafbraeking

• tandj

Net get anges gesjreve

• tant

Aafleijinge

• baktandj, getandj, óntandj
• tandjars, tandjbein, tandjbustel, tandjdokter, tandjheilkónde, tandjknirsjer, tandjkroean, tandjpasta, tandjpien, tandjraad, tandjstein, tandjvleis, tandjvörmig, tandjwouf
• aegentandj, aortandj, baktandj, drietandj, hooktandj, mèlktandj, ougtandj, paerstandj, slaagtandj, sniejtandj, stiftandj, verstandjstandj, veurtandj, wragkelstenj, zaegtandj

Verwantje wäörd

• aafslieting, glazuur, slieë
• bieterkes, gebeet, lup, kinnebakkes, kaevel, móndj, tóng

Zagswies

• get veur (in) 'nen haolen tandj: te min aeteswaar
• get/nieks euveren tandj kriege: get of te min te aete kriege
• get/nieks oppen tandj kriege: get of te min te aete kriege
• haor(en) oppe tenj höbbe: in staot zeen sónger kómpasje te zeen
• mitte móndj vol tenj staon: in verlaege-zeen zwiege
• mit lang tenj aete: mit dudelike taengezin aete
• oppe tenj biete: de uterste inspanning doon veur get róndj of vaerdig te kriege
• zich mit handj en tandj verzitte: fèlle liefelike waerstandj beje

[1]

tandj /tàɲɟ/

1. (neet-lemma) mieëveljigen twieëdje-persoeansvorm (geer) inne vergangen tied van tenje

Aafbraeking

• tandj