dav

• IPA^(kilîd): /dɑːv/
• Jihevqetandin: dav

dav mê

1. tiştê zirav û dirêj
   (wek ben, dezî, ta, mû)

   Davek dezî lê aland.

   Çend davên giyayî jê kirin.

• Mulkê xeten textê xeta
  Dil bendê dava zulfekê
  Keftî kemenda ulfekê — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

• dab
• daf
• daw

Ji proto-îranî *da- (girê dan, bestin) > *damE-, hevreha farisî دام‎ / (dam), zazakî dam / dame, soranî داو‎ (daw) / daw

dav mê

1. xefik, dek, tepik,
   astenga li ber kesekî yan tiştekî hatiye danîn daku bikeviyê û bêt girtin)

   dav li ber kewan venan

• dab
• daf
• daw

• dav vedan

Ji proto-hindûewropî *deh₁- (girê dan), proto-îranî *daH- (girê dan, bestin) > *damE-, hevreha farisî دام‎ / (dam), zazakî dam / dami, soranî داو‎ (daw) / daw, avestayî da- (girê dan), pehlewî damg- (dav, xefik), sanskrîtî द्यति (dyeti: girê dan), yûnanî δέω (dêo: girê dan)

dav

1. dema borî ji lêkera dan ve

dav

1. merheba, silav

Ev peyv ji wergerên silav hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}

dav

1. çeşîdek zebraya Afrîkayê