mey

• IPA^(kilîd): /mɛj/
• Kîtekirin: mey

mey mê

1. (vexwarin) Vexwarina ku ji tirî hatiye çêkirin û mirov pê serxweş dibe.

   Hevmane: bade, şerab, ereq, elkol

   • Wan dest û zend û sa'idan
     Mey dane şeyx û zahidan
     Mestî be çeşmê şahidan — (Melayê Cizîrî, Dîwana Melayê Cizirî, ~1640)

• kurdî-erebî: مه‌ی‎

• mê (4)

• meywe

Hevreha soranî مه‌ی‎ (mey), ji farisî مى‎ (mey), farisiya navîn [skrîpt hewce ye] (mey), hevreha kurdî mot, sogdî meδu-, avestayî meδe- (meδe-, “meyeke şîrîn”), ji proto-îranî *mádu, ji proto-hindûîranî *mádʰu, ji proto-hindûewropî *médʰu- (“hingiv, meya hingivê”), ku herwiha hevreha sanskrîtî मधु (madhu, “hingiv”), yûnanî μέθυ (méthy, “mey”), lîtwanî medùs (“hingiv”), rusî мёд (mjod, “hingiv”), îngilîzî mead (“meya hingvîn”) e.

Ev bêje di zimanên kurdî / bakur-rojavanî da ramana "şirûb, mot" girtiye, bide ber tatiya kevn *meδ (“şirûb; bade”) harzaniyî مت (met, “şirûba tîr; mot”), karinganiyî مات (mat, “şirûb”), tatiya kevn *meδaw (“şirûba ava tiriyê”), azerî مذو‎ (meδow, “şirûba tiriyê a bi avê”). Peyda ye ku ev guherrîn di serdema îraniya nû da pêk hatiye. Bide ber herwihan farisî بگماز‎ (begmaz, “bade, şerab”) > osmanî پکمز‎ (pekmez, “mot”). (>tirkî pekmez (“mot”))

Ev qismê Wergerê ji agahiyên naveroka vê guhertoya gotara wekhev a li ser Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.

mey

1. (muzîk) mey, balaban
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. mey, şerab
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)