Constantino XI

Constantino XI

Nome orixinal	(el) Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος
Biografía
Nacemento	9 de febreiro de 1404 Constantinopla (Imperio Bizantino)
Morte	29 de maio de 1453 (Gregoriano) (49 anos) Constantinopla (Imperio Bizantino)
Causa da morte	morte en combate
Emperador bizantino
6 de xaneiro de 1449 – 29 de maio de 1453 ← Xoán VIII Paleólogo – Supresión do cargo →
Déspota de Morea
Actividade
Carreira militar
Conflito	Caída de Constantinopla
Enaltecemento
santo
Outro
Título	Emperador
Familia	Dinastía Paleólogo
Cónxuxe	Caterina Gattilusio (1441–1442) Teodora Tocco (1428 (Gregoriano)–) Teodora Tocco (1428–1429) Caterina Gattilusio
Pais	Manuel II Paleólogo   e Helena Dragaš
Irmáns	Demetrio II Paleólogo Andrónico Paleólogo Xoán VIII Paleólogo Tomé Paleólogo Teodoro II Paleólogo
Sinatura
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron The Nuttall Encyclopædia >>>:Constantine XIII. Enciclopedia soviética armenia, volume 5, (p.615)

Constantino XI Paleólogo (ás veces numerado Constantino XII ou Constantino XIII), tamén coñecido como Constantino Dragases, nado en Constantinopla o 8 de febreiro de 1404 e finado na mesma cidade o 29 de maio de 1453, foi o último emperador reinante do Imperio Bizantino desde 1449 ata a súa morte.

Constantino foi o oitavo dos dez fillos de Manuel II e Helena Dragas a filla do príncipe serbio, Constantino de Serres. A Constantino gustáballe ser coñecido polo apelido da súa nai, Dragas (serbio Dragaš) Dragases, o cal ela herdou do seu pai serbio. Pasou a maior parte da súa infancia en Constantinopla baixo a supervisión dos seus pais. Constantino converteuse no déspota de Morea (o nome medieval do Peloponeso) en 1443, a cal gobernaba desde o seu palacio en Mistra. Casou dúas veces: a primeira vez o 1 de xullo de 1428 con Magdalena Tocco, a sobriña do gobernante italiano de Epiro, quen con todo morreu en novembro de 1429; a segunda vez con Caterina Gattilusio, filla do señor xenovés de Lesbos, quen morreu en 1442. Non tivo fillos con ningunha das dúas esposas.

Cando o seu irmán, o emperador Xoán VIII Paleólogo morreu, brotou unha disputa entre Constantino e o seu irmán Demetrio sobre o trono. Apelaron entón ao sultán otomán Murad II para que arbitrase na controversia. O sultán elixiu a Constantino, quen foi coroado en Mistra o 6 de xaneiro de 1449. Constantino intentou casar cunha curmá afastada, a viúva de Murad II, pero a relación non prosperou. De inmediato, o sultán Mahomet II comezou a facer presión pola posesión de Constantinopla. Desesperado por algún tipo de asistencia militar, Constantino apelou a Occidente, pero lle negaron calquera axuda a menos que unise a Igrexa ortodoxa coa Igrexa católica. Constantino declarou unidas as igrexas en 1452, pero esta unión foi abrumadoramente rexeitada polos seus súbditos e foi causa de inimizade co seu primeiro ministro e comandante militar o megaduque (Gran Duque) Lucas Notases.

Mahomet II ofreceu a Constantino a opción de gobernar sen interferencias en Mistra antes de asediar Constantinopla, pero este rexeitouno, preferindo loitar e morrer defendendo o Imperio. O seu desexo fíxose realidade xa que foi morto mentres defendía as murallas de Constantinopla o 29 de maio de 1453. A súa cabeza foi cortada polos otománs e exhibida por días nunha pica antes de que fose enterrado con todos os honores na cidade. Algúns cristiáns ortodoxos considérano un santo malia non ser oficialmente recoñecido como tal.

• Steven Runciman, The Fall of Constantinople, 1453; Cambridge University Press, 1965; ISBN 0-521-09573-5
• Donald M. Nicol, The Immortal Emperor; Cambridge University Press, 1992; ISBN 0-521-46717-9