Euskal Preso Politikoen Kolektiboa

Euskal Preso Politikoen Kolektiboa (EPPK) euskal preso politikoek osaturiko taldea da, jatorri politiko eta erakunde ezberdinetakoak, xedetzat eragile politiko modura kartzelatik Euskal Herriaren askatasunaren alde eragitea duena. Preso politikoak direla aldarrikatzen dute. Estatuek, ordea, izaera politikoa ukatu egiten diete.

EPPKren ikuspegitik, Frantziak eta Espainiak Euskal Herriaren eskubideak urratzen dituzte, izateko eta erabakitzeko ahalmena ukatzen diotenez. Eta ukazio horrek sortzen du Euskal Herriko gatazka politikoa eta armatua. Horretara, gatazka horretan Euskal Herriaren alde lan egin eta borrokatzeagatik atxilotu, torturatu eta kartzelaratu dituztenez, gatazka politikoaren eragile eta ondoriozkoak direla esaten dute, eta, horretara, jatorri eta izaera politikoa dutela.

Kolektiboak honela definitzen du bere burua: “Jatorri eta izaera politikoa dugun heinean, kartzelatuak izan garen euskal herritarrok EPPK osatzen dugu, Euskal Herriaren alde egiten segitzeko asmoz. Kartzela esparrutik eta molde bateratuaz eragiteko tresna dugu, izan ere, Kolektiboa. Gatazka politikoarekiko loturari irmoki eutsi eta gure parte-hartzea euskal prozesu politikoan bideratzeko tresna modukoa, alegia. Hori, besterik ez baita EPPK” ^[1].

Kolektibo honek bere sustraiak Euskal Herriaren alde borrokatzeagatik preso izan diren guztiengan bilatzen ditu bere sustraiak, eta bereziki 1936ko gerran eta Frankismoan preso izan direnengan.

Gaur egungo kolektiboa, ordea, 1977ko abenduan azken euskal preso politikoa Espainiako espetxetik irten eta handik 20 egunetara, 1978ko urtarrilean espetxera sartutako euskal herritarrekin mamitzen hasi zela esan daiteke.

Askotan hedabideetatik ETAko presoen kolektibo modura identifikatzen badute ere, ETA erakundeaz gainera jatorri politiko ezberdinetako presoek osatzen dute Euskal Preso Politikoen Kolektiboa, nagusiki Dena da ETAren ondorioz gartzeleratutako presoak. Horien arteko askok ez du inoiz ETArekin inongo loturarik izan: ezker abertzaleko militanteak, "Egin" egunkariko langileak, kale-borrokan jarduteagatik atxilotutakoak, Amnistiaren Aldeko Mugimenduko kideak, Segiko kideak eta oro har Euskal Herriaren askatasunaren alde jarduteagatik espetxean diren presoak. Dena dela, Espainiako eta Frantziako tribunalen arabera, horiek guztiak espetxean daude ETAren estrategiarekin bat egiten dutelako. Zentzu horretan, eta Garzon epaileak garatutako teoriaren arabera, denak ETAkoak dira eta horregatik espetxeratu zituzten.

2009ko ekainaren 29an, 731 ziren ^[2].

2009ko irailaren 9an, 738 ziren. 165 frantziar espetxeetan sakabanatuak eta 573 berriz espainiar espetxeetan sakabanatuak ^[3]..

2009ko urriaren 20an 164 euskal preso politiko zeuden frantziar espetxeetan sakabanatuak eta 577 espainiar espetxeetan. Gaixotasun larriak dituzten bost euskal preso politiko zituzten etxean preso ^[4].

2009ko azaroaren 3an 742 lagunek osatzen zuten Euskal Preso Politikoen Kolektiboa. Hauetatik hamaika zeuden Euskal Herrian, 167 frantziar estatuko espetxeetan sakabanatuak eta 565 espainiar estatuko gainerako espetxeetan sakabanatuak. Bost ziren etxean preso dituztenak ^[5].

2009ko abenduan, bost preso Kolektiboaren egituratik kanpo kokatu zirela iragarri zuen EPPK-k zabaldutako ohar baten bidez ^[6].

2010eko martxoan, Aberri Eguneko atarian eginiko agirian, beste sei kide Kolektibotik irten direla azaldu jakinarazi zuen ^[7]

2012 apirilean, Euskal Preso Politikoen Kolektiboak 640 preso inguru biltzen zituen bere barnean, 82 espetxetan barreiatuta.

2013ko abenduaren hasieran, 527 ziren EPPK-ko presoak.^[8]

1996ko uztailaren 11n EPPKk jakinarazi zuen mintzakide talde bat izendatuta zuela Kolektiboaren izenean jarduteko: Juan Lorenzo Lasa Mitxelena, Jesus Mari Zabarte Arregi, Mercedes Galdos, Begoña Sagarzazu, Unai Parot, Gloria Rekarte eta Jon Gaztelumendi.

2005eko maiatzaren amaieran, mintzakideak hauek direla adierazi zuen: Juan Lorenzo Lasa Mitxelena, Ana Belen Egues, Daniel Dergi eta Argi Perurena.

2011ko otsailean, Gernikako Akordioko sinatzaileek EPPKko mintzakideekin bilduko zirela adierazi zuten^[9]. Une horretan mintzakidetza taldea honako preso hauek osatzen zutela argitaratu zen: Juan Lorenzo Lasa Mitxelena, Ana Belen Egues, Ramon Sagarzazu eta Argi Perurena^[10].

2012ko apirilaren 13an GARA ^[11] eta Berria ^[12] egunkarietan emandako elkarrizketa baten bidez, EPPK-k bere antolakuntza berritu zuela eta mintzakide talde berria izendatu zuela jakinarazi zuen: Anabel Egues, Xabier Alegria, Jon Olarra, Marixol Iparragirre, Lorentxa Gimon eta Mikel Albisu. Beste hamalau kide ere izendatu zituen, zazpina estatu bakoitzean, Mintzakidetza ondoko talde gisa. Mintzakidetzaren espetxeaz kanpoko eragiletza bermatzeko ere, laguntza taldea izendatu zuen.

2012ko uztailaren 1ean kaleratutako ohar baten bidez Mintzakidetza taldeak jakinarazi zuen espetxe politikaren ezagutza zuzena duten hainbat lagunei bitartekari lana egiteko eskaera zehatza luzatu zietela ^[13]. Hurrengo egunean aurkeztu zen jendaurrean kolektiboaren eskakizunari erantzunez bitartekari lan horretan jardungo duen taldea. Beraien egitekoa «eragileei mintzaidetzarekiko harremanak ireki eta garatzeko erraztasunak ematea» izango zela zehaztu zuten ^[14].

2012ko ekainaren 16an EPPK-k ezagutzera eman zuen kolektiboaen zuzendaritza taldearen osaketaoa: Guztira 20 kide dira, aurretik jakinarazitako mintzakidetza taldekoak gehi beste 14: Frantziako espetxeetan diren 7 kide eta Espainiako espetxeetan diren beste 7 ^[15].

Hartara, kolektiboaren Zuzendaritza osatzen duena:

Xabier Alegria Loinaz (Lezo/Puerto III)-mintzakide-
Ana Egues Gurrutxaga (Elduaien/Algeciras)-mintzakide-
Jon Olarra Guridi (Donostia/Granada)-mintzakide-
Mikel Albisu Iriarte(Donostia/Lyon)-mintzakide-
Marixol Iparragirre Guenetxea(Eskoriatza/Lyon)-mintzakide-
Lorentxa Gimon (Angelu/Rennes)-mintzakide-
Iñaki Lopez de Bergara Astola (Legutio/Arles)
Alberto Lopez de Lacalle (Gasteiz/ Fleury Merogis)
Jon Salaberria Sansinenea (Donostia/ Fleury Merogis)
Iñaki Esparza Luri (Iruñea/ Lannemezan)
Pello Eskisabel Urtuzaga (Lasarte/ Clairvaux)
Asier Oiartzabal Txapartegi (Andoain/ Clairvaux)
Oihana San Vicente Saez de Zerain (Gasteiz/ Fleury Merogis)
Ainhoa Mujika Goñi (Donostia/ Granada)
Ana Lizarralde Palacios (Bilbo/ Granada)
Antton Lopez Ruiz (Elorrio/ Puerto I)
Josetxo Arizkuren Ruiz (Iruñea/ A Lama)
Idoia Martinez Garcia (Arrigorriaga/ A Lama)
Arantza Garbaio Ruiz (Bilbo/ Algeciras)
Unai Fano Aldasoro (Hernani/ Algeciras)

Euskal Preso Politikoen Kolektiboaren zuzendaritza berria hautatzeko bozkak egin ziren 2017. urtean. Ondoko hauek hautatu ziren^[16]: - Estatu frantsesean: Marixol Iparragirre, Iratxe Sorzabal, Mikel Albisu eta David Pla. - Estatu espainiarrean: Ainhoa Mujika, Anabel Egues, Jon Olarra eta Josetxo Arizkuren.

2013an Parot Doktrina baliogabetu arte, espetxean denbora gehien zeramatzaten EPPKren kideak hauexek ziren:
Juan Manuel Piriz Ojuel (Portugalete). 1984ko otsailaren 16tik.
Jesus Mari Zabarte Arregi (Arrasate), 1984ko ekainaren 15etik. Egundo guztira espetxean denbora gehien egin duen euskal preso politikoa da, 1973-1977 eta 1978-1979an ere espetxean izan zen-eta.
Pakito Lujanbio Galdeano (Hernani). 1984ko uztailaren 15etik.
Jon Aginagalde Urrestarazu (Donostia). 1984ko abuztuaren 7tik.
Jose Ramon Martinez de la Fuente Intxaurregi (Gasteiz). 1985eko urtarrilaren 30etik.
Juan Lorenzo Lasa Mitxelena (Errenteria). 1985eko urtarrilaren 30etik.
Jose Gabriel Urizar Murgoitio (Arrasate). 1985etko otsailaren 26tik.
Jose Felix Zabarte Jainaga (Elorrio). 1985eko uztailaren 2tik.

Jon Bilbao Moro (Erandio-Astrabudua), 1982ko urtarrilaren 15etik 2010eko irailaren 13ra arte egon zen Espainiako kartzeletan, guztira 28 urte eta 8 hilabete ^{[17] [18]}.
Jose Maria Sagardui Moja (Zornotza), 1980ko uztaiaren 8tik. 2011ko apirilaren 13an kaleratu zen.
Jon Agirre Agiriano (Aramaio), 1981eko ekainaren 11tik. 2011ko maiatzaren 3an kaleratu zen.
Jon Aldana Zelaia (Barakaldo). 1984ko maiatzaren 9tik.2012ko martxoaren 9an kaleratu zen ^[19].

Euskal Preso Politikoen Kolektiboak dinamika iraunkorra darama isolamendu politikoaren aurka eta estatus politikoaren alde. Itxialdiak, gose grebak eta mota guztietako protestak egin ditu, hiru alorretan, orobat: espetxeko egoerei aurre egiteko, zigortutako kideekin elkartasunean eta borroka politikoan indarra egiteko.

1999ko urrian, esterako, txandakako gose greba kolektiboari ekin zion ^[20] eta 2000ko maiatzaren 27ra arte iraun zuen. Tarte horretan 302 presok hartu zuten gose grebaren lekukoa, eta 7.694 gose egun egin zituzten guztira. Daniel Dergik (63 egun) eta Josetxo Arizkurenek (56 egun) egin zuten gose greba luzeena.

Iñaki de Juanak 2006. eta 2007. urteetan egindako gose grebak izan dira EPPKren kide batek egindako luzeenak.

Lorentxa Gimonek 39 eguneko gose greba egin zuen 2010eko hasieran Roanneko (Frantzia) espetxean bertan bakarturik zutelako. Azkenean Renneseko espetxera eraman zuten ^[21]

2010eko urtarrilaren 4an borrokaldi berri bati irekiera ematen ziotela argitaratu zuten agiri baten bidez ^[22]. Bertan 2010 osoa iraungo zuen fase berriari ekiten ziotela aditzera eman zuten eta Euskal Herrian zegoen egoera politikoaren arabera euren mobilizazioek ere aldaketak izango zituela esan zuten:

«	Herriari, dei egiten diogu, herritarrei, eragile sozial eta politikoei: euskal presoon eskubideen alde indar egiten jarrai dezatela eraginkor. Norabide honetan urratsak emateak egoera orokorrean urratsak ematea lagunduko baitu. Mobilizazio jendetsuek, sentsibilitate ezberdineko herritarrak batzeko bertutea izan dute. Erantzun zabala antolatu da eta inportantea izan da. Sentitu dugu haize freskoa badela, honaino sarkor iritsi baita. Urrats berriak emateko balio behar du. Geldituko ditugu erasoak, baina bidezidorrik ez da, arnas berria borrokatik dator eta, argia, oldartzetik.	»
—EPPK[23]

Espainiako gobernuak 2009ko urrian presoen aurrez-aurreko bisitetara zihoaren etxeko eta lagunak miatzeko neurriak bertan behera utzi zituela-eta, EPPK- borrokaldia bertan behera uztea erabaki zuen 2010eko martxoan ^[24] Hurrengo egunetan, Aberri Egunaren bezperan kaleratutako agirian, egoera eta eztabaida politikoaren gaineko ikuspegiaz gain, espetxeetako borrokaldiaren norabideak ere zehaztu egin zituzten ^[25].

2011ko azaroaren 13an argitaratutako agiriaren bidez ^[26], gaixo zeudenek, baldintzapean aske behar zuketenek eta bizi guztiko zigorra zutenek aske uzteko eskaerak egiteko erabaki kolektiboa hartu zuela jakinarazi zuen EPPKk.

2012ko urtarrilaren 9tik 13ra bitartean borrokaldia egin zuten espetxe guztietan; alde batetik, urte bukaeran abiarazitako eskaerak babesteko, eta, bestalde, Bilboko urtarrilaren 7ko herri mobilizazio orokorrarekin bat egiteko.

2012ko apirilaren 30ean Espainiako gobernuak euskal preso politikoak gizarteratzeko programa berria zabaldu zuen ^[27]. Horren aurrean, EPPK-k ohar bat kaleratu zuen, maiatzaren 5ean, programa hori errefuxatu eta presio eta txantaiarik gabe urrats berriak emateko prestasuna adierazteko ^[28]

2012ko ekainaren 16an plazaratutako oharrean EPPK-k salbuespen legeak indargabetzea, sakabanaketa amaitzea eta presoak Euskal Herrira ekartzea eskatu zien zien Espainiako eta Frantziako gobernuei. Presoen auzia konpontzeko erronkari eusteko eskatu zioten euskal gizarteari. Hartara, mobilizatu beharra azpimarrau zuten presoek, eta haiek ere halaxe egiteko asmoa dutela jakinarazi zuten. Espetxe bakoitzeko «dinamika iraunkorrekin» jarraituko zutela zehaztu zuten, hileroko azken ostiraletan «aldarrikapen eta mugimenduak» egiten segituz ^[29].

2011ko abenduaren 10ean zabaldutako agiriaren bidez ^[30] jakinarazi zuten, besteren artean, kolektiboaren norabidea markatzeko eztabaida prozesu berria abiatuta zutela 2011-12 urteetarako. Hartara, eztabaidaren muina "Kolektiboaren ildo politikoa zehaztu eta eguneratzea" zela zehaztu zuten, eztabaida bideratu ahal izateko Euskal Herriko espetxeetan biltzeko aldarria egiten zutelarik.

Eztabaida horren ondorioz, ildo politikoa zehaztu, antolakuntza berritu eta mintzakidetza talde berria izendatu zuen.2012ko apirilaren 13an GARA ^[11] eta Berria ^[12] egunkarietan emandako elkarrizketa baten bidez, EPPK-k bere antolakuntza berritu zuela eta mintzakide talde berria izendatu zuela jakinarazi zuen.

2012ko ekainaren 2an EPPK-k Gernikako Elai Alai aretoan aurkeztu zuen 2011ko udazkenean hasitako barne eztabaidaren ondorioak jasotzen dituen adierazpena ^[31]. Besteak beste, esan zuen borroka armatuaren garaia gainditutzat jotzen zuela, eta egoera politikoa aztertuta, espetxe politika konponbiderako prozesuaren kontrako estrategiaren barruan jarri, eta presoak «bahitu politiko gisa» erabiltzen ari direla salatu zuen, eta «damuketa-salaketara» bidea «erabat arbuiatu» zuen. Haatik, presoak gatazka politikoaren erakusgarri direla esan zuen, eta ohartarazi zuen irtenbideak «integrala» izan beharko duela; gatazkaren arrazoiei heldu beharko zaiela, presoak kaleratu beharko direla, eta bermatu beharko dela ez dela preso gehiago sortuko. Presoen kaleratzea erraztu beharra ere plazaratu du, «prozesu politikoan parte hartzeko». Halaber, EPPK-k «preso eta iheslari politikoak gatazkaren parte eta ondorio» direla baieztatu zuen adierazpen horretan; gatazkak «kaltetuak eta biktimak» eragin dituela, eta jabetu zirela «alde anitzetako minaz». Hala ere, esan zuen biktimen auzia «gatazka betikotzeko» erabiltzen ari dela.

2012ko ekainaren 16an eztabaida prozesuaren ondorioz izendatutako EPPKren zuzendaritza taldea ezagutzera eman zuen eta talde horretako kideen izenak ere jakinarazi zituen ^[29].

2011ko urtarrilean Gernikako Akordioaren sinatzaileekin harremanetan jartzea eskatu zuen Euskal Preso Politikoen Kolektiboak ^[32]. 2011ko otsailean, Gernikako Akordioko sinatzaileek EPPKko mintzakideekin bilduko zirela adierazi zuten^[9]. Bide horretan, EPPKk agiri bat^[33] bidali zuen 2011ko otsailaren 27an Gernikako Akordioaren sinatzaileek Donostian egindako ekitaldi nazionalera ^[34]. 2011ko irailean bat egin zuen Gernikako Akordioarekin hilaren 24an kaleratutako agiri batez ^[35]

Bake Prozesua Indartzeko eratutako Foro Sozialak ^{[36] [37]} egindako Gomendioei ^[38] erantzuteko, espetxeetan eztabaidatu ondoren, Adierazpena zabaldu zuen EPPK-k 2013ko abenduaren 28an ^[39]. Horretan, besteren artean, EPPK-k adierazi zuen urrats berriak egingo dituela konponbidearen bidean eta prozesu eskalonatua izango dela.

Durangon 2014ko urtarrilaren 4an egindako agerraldi batean EPPKren bidea babestu zuten EPPKren bitartekariek eta azken hilabeteetan askatutako preso ohiek ^[40]. Arduraz jokatzeko eskatu zieten eragileei, eta amnistia eta autodeterminazioa eskatu zuten ^[41]

2014ko azaroaren 13an, EPPKko presoek hainbat kexa aurkezten hasi ziren, sakabanaketa salatzeko. Sakabanaketak giza eskubideak urratzen zituela salatzeko helburuarekin, Espainiako Auzitegi Nazionalean idatziak aurkezten hasi ziren. 50 preso inguruk bide hori hartu zuten, eta, euren eskubideen urraketa salatzeaz gain, Euskal Herrira ekartzeko eskatu zuten^[42].

2015eko urtarrilaren 9an, EPPK-k «prestasun osoa» adierazi zuen Jaurlaritzarekin ere harremanak izateko, izan ere, Foro Sozialaren gomendio batzuek bat egiten zutela adierazi zuen, baita Bake eta Bizikidetza Idazkaritzaren Zuzen Bidean proposamenean jasotzen zirenekin, eta «adosgune horietan» sakontzeko nahia adierazi zuen^[43].

EPPKk estatus politikoa aldarrikatzen du bere kideentzako. Eskabide hori, Euskal Herriratzearekin batera, honako eskubide hauetan mamitzen dela zehaztu dute:

• Tratu duin eta begirunezkoa jasotzeko Eskubidea:
-Tortura eta tratu krudelik ez.
-Ez isolamendurik, ez jipoirik.
-Beren nazio zein kultur identitatearekiko begirunea.

• Osasun Eskubidea:
-Osasun zainketa duina.
-Konfiantzako sendagileek ere bisitatuak izateko aukera.

• Komunikazio Eskubidea:
-Ez interbentziorik, ez murriztapenik.
-Euskaraz ere komunikatzeko askatasuna.

• Hizkuntz Eskubidea:
-Euskaldun legez, beren garapen integrala euskaraz burutzeko askatasuna.

• Hezkuntza Eskubidea:
-Ikasteko zangotrabarik ez.
-Ikasketak euskaraz ere burutu ahal izateko aukera.

• Ama eta aitatasuna eskubidea:
-Duintasun osoz presoen ama izateko eskubidea
-Aitarekin komunikazioei trabarik ez.
-Kartzela barruan umeen bizitza kalitatearen errespetua.

• Askatasunerako eskubidea:
-Baldintzapeko askatasuna aplikatzea zigorraren ¾ edota 2/3 bete dituzten presoei (epaituak izan ziren Kode Penalaren arabera).
-Legez dagozkien erredentzioak aplikatzea inolako diskriminaziorik gabe.
-Larriki gaixo direnen berehalako kaleratzea.

• Euskal Preso Politikoen Kolektibo gisa, Euskal Herrian eta elkarrekin bizitzeko Eskubidea:
-Kolektiboak izendaturiko Mintzakidetzaren aitortza.
-Kolektibo gisa gainerako eragileekin harremanak izateko askatasuna.
-Euskal gizartean eztabaida eta erabaki guneetan parte hartzeko aukera eta askatasuna.

2012ko uztailean kaleratutako oharrean EPPKren Mintzakidetzak jakinarazi zuen eragile sozial eta politikoekin harremanak izateko jartzen dizkieten oztopoak gainditzen laguntzeko eskaera zehatza luzatua zutela "espetxe politikaren ezagutza zuzena duten lagunei bitartekari lana aurrera eraman dezaten" ^[44]

Eskaera honi erantzunez, 25 pertsonak osatutako taldea aurkeztu zen 2012ko uztailean bertan, EPPK-ko Bitartekariak (BT) sortuaz ^[45].

Bitartekarirk hainbat ekimen jarri dute martxan sortu zenetik hona: eragileekin harremanak, Kolektiboaren mezua zabaltzeko agerraldiak, Komunikazio tresnak, web gunea, Jardunaldiak, Foro ezberdinetan parte-hartu izan dute...

Durangon 2014ko urtarrilaren 4an egindako agerraldi batean EPPKren bidea babestu zuten EPPKren bitartekariek eta azken hilabeteetan askatutako preso ohiek ^[40]. Arduraz jokatzeko eskatu zieten eragileei, eta amnistia eta autodeterminazioa eskatu zuten ^[41]

2014ko urtarrilaren 8an EPPK-ko bitartekari lanetan zebiltzan zortzi lagun atxilotu zituen Espainiako Guardia Zibilak ^[46]. 2014ko urtarrilaren 13an, Eloy Velasco epaileak emandako auto ^[47] baten bidez zortzi bitartekariak espetxea bidali zituzten ^[48].

2015eko urtarrilaren 3an, EPPK-ko bitartekari taldea aske uzteko eskatu zuten deliturik egin ez zutelako. Gainera, Jon Enparantza eta Arantza Zulueta abokatuen egoera kritikatu zuten^[49].

EPPKk Barrutik aldizkaria argitaratu zuen garai batean. 1989-1993 artean bost ale argitaratu zituen. Aldizkariak Kolektiboaren agiriak, hausnarketa politikoak, espetxeko kronikak, poemak, literatur lanak eta abar zekartzan, guztiak presoek eginikoak.

0. zenbakia 1989ko abuztuan argitaratu zen; 1. zenbakia 1990ko urtarrilean; 2. zenbakia 1990eko urrian; 3. zenbakia 1991eko urtarrilean;4. zenbakia 1991eko abenduan; 5. zenbakia 1993ko maiatzean ^[50].

Burdinen Arteko Herria. Euskal Preso Politikoen Kolektiboaren historia. Egilearen eta argitaratzailearen izenik gabe ^[51]. Liburu hau eskuragarri dago pdf formatuan CC BY-NC-ND 3.0 lizentziapean.

Kalera. Preso Politikoak XXI. mendean. Nazioarteko elkartasunezko konferentzia.Donostian 2004ko maiatzean, Miramar jauregian egindako nazioarteko elkartasunezko konferentziari buruzko liburua. Amnistiaren Aldeko Mugimendua, 2004. ISBN 2-913842-34-8 Liburu hau eskuragarri dago Interneten ^[52] eta berarekin batera zabaldutako diskoa ere bai ^[53].

Ataramiñe elkarteak Euskal Preso Politikoen Kolektiboko kideen idatziak eta lanak sustatu eta argitaratzen ditu ^[54].

• EPPKren Bitartekari Taldearen web orria eppk-bt.net
• Espetxeak osasunean duen eragina eta gaixo larrien egoera^{[Betiko hautsitako esteka]} etxerat
• Dispertsio politika etxerat
• etxerat.info
• Txostena: Osasuna kartzelan^{[Betiko hautsitako esteka]} Jaiki Hadi elkartea 2011.11.03
• EPPKren Gernikako adierazpena EPPKren BIDEOA osorik 2012.06.02
• Ongi etorri Argazki albuma