Κοκκύτης

Ο κοκκύτης, επίσης γνωστός ως κοκκύτη ή βήχας 100 - ημερών, είναι μία εξαιρετικά μεταδοτική βακτηριακή νόσος, η οποία προλαμβάνεται μέσω εμβολιασμού με το εμβόλιο κοκκύτη. Αρχικά, τα συμπτώματα είναι συνήθως παρόμοια με εκείνα του κοινού κρυολογήματος με ρινική καταρροή, πυρετό, και ήπιο βήχα. Αυτό στη συνέχεια ακολουθείται από εβδομάδες σοβαρών σπασμών βήχα. Μετά από μια παύση του βήχα, μπορεί να εμφανιστεί ένας υψίσυχνος ήχος σαν κραυγή ή λαχάνιασμα καθώς το άτομο αναπνέει. Ο βήχας μπορεί να διαρκέσει για 10 ή περισσότερες εβδομάδες, εξ ου και η φράση «βήχας των 100 ημερών». Ένα άτομο μπορεί να βήχει τόσο σκληρά ώστε να κάνει εμετό, να σπάσει ένα πλευρό ή να κουραστεί πολύ από την προσπάθεια. Τα παιδιά κάτω του ενός έτους μπορεί να έχουν λίγο ή καθόλου βήχα και αντί αυτού να έχουν περιόδους κατά τις οποίες δεν αναπνέουν. Η χρονική περίοδος μεταξύ μόλυνσης και έναρξης των συμπτωμάτων είναι συνήθως επτά έως δέκα ημέρες. Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί σε εκείνους που έχουν εμβολιαστεί, αλλά τα συμπτώματα είναι τυπικά ηπιότερα.

Ο κοκκύτης προκαλείται από το βακτήριο Bordetella pertussis. Είναι αερομεταφερόμενη ασθένεια που μεταδίδεται εύκολα μέσω βήχα και φταρνίσματος από ένα μολυσμένο άτομο. Οι άνθρωποι είναι μολυσματικοί στα άλλα άτομα από την έναρξη των συμπτωμάτων μέχρι περίπου τρεις εβδομάδες στις κρίσεις βήχα. Εκείνοι που παίρνουν αγωγή με αντιβιοτικά δεν είναι πλέον μολυσματικοί μετά από πέντε ημέρες. Η διάγνωση είναι δυνατή από τη συλλογή ενός δείγματος από το πίσω μέρος της μύτης και του λαιμού. Αυτό το δείγμα μπορεί κατόπιν να ελεγχθεί είτε με καλλιέργεια ή με αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης.

Η πρόληψη γίνεται κυρίως από τον εμβολιασμό με το εμβόλιο κοκκύτη. Τα αντιβιοτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόληψη της νόσου σε άτομα που έχουν εκτεθεί και είναι σε κίνδυνο σοβαρής ασθένειας. Σε αυτούς με την ασθένεια, τα αντιβιοτικά είναι χρήσιμα αν ξεκινήσουν να χορηγούνται εντός τριών εβδομάδων από την αρχική εκδήλωση των συμπτωμάτων, αλλά κατά τα άλλα έχουν μικρή επίδραση στους περισσότερους ανθρώπους. Σε παιδιά ηλικίας μικρότερης του ενός έτους και μεταξύ εκείνων των γυναικών που είναι έγκυες, συνίσταται να χορηγούνται εντός έξι εβδομάδων από την έναρξη των συμπτωμάτων. Τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν ερυθρομυκίνη, αζιθρομυκίνη ή τριμεθοπρίμη / σουλφαμεθοξαζόλη. Τα στοιχεία που υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων για το βήχα είναι ανεπαρκή. Πολλά παιδιά μικρότερα του ενός έτους απαιτούν νοσηλεία.

Τα πρώτα συμπτώματα δίνουν την εντύπωση ότι το παιδί περνά ένα απλό κρυολόγημα. Παρουσιάζει δηλαδή, βήχα, ελαφρό πυρετό, τρέχουν τα μάτια του και η μύτη του. Τα πιο πάνω συμπτώματα διαρκούν 1-2 βδομάδες και στη συνέχεια ο βήχας αρχίζει να γίνεται πιο έντονος και πιο συχνός. Επίσης ο βήχας αρχίζει να γίνεται παροξυσμικός. Ο παροξυσμικός βήχας μπορεί να διαρκέσει έως 3 μήνες και χαρακτηρίζεται από απότομη εισπνοή αέρα που ακολουθείται με 5-10 προσπάθειες για βήχα. Αυτές οι απανωτές προσπάθειες για βήχα διακόπτονται με απότομη εισπνοή κατά την οποία ακούγεται και ένας χαρακτηριστικός θόρυβος (εισπνευστικός συριγμός).

Paidiatros.com: Κοκκύτης

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.