krozal

Savet diwar an anv-kadarn kroz hag al lostger -al.

Verb

krozal verb gwan /ˈkroːzal/ (displegadur)

1. Trouzal.
   • Kerkent e voe klevet an tennoù o krozal, ar venec'h paour, toullet o c'horf, torret o fenn gant ar boledoù a ruilhe diwar o gwele kalet war al leur-zi : [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 36.)
   • An dornerez a groz, ar greun a skrij ouzh ar potin, ar siminal a zislonk poultrenn ; [...]. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 35.)
   • An arnev a zavas en un taol-kont, hag a grozas ker buan hag ar gurun. — (Jakez Riou, Ar Morskouled, in Buhez Breiz, niv. 27, 1923, p. 483.)
   • [...], ar bôtred a oa ar gigeri war o c'hont, hag ar garg da vesa an ti, rak an dispac'h, evel eur barr-arne, a groze du-ze pelloc'h, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 224.)

krozal verb kreñv eeun

1. Gourdrouz tud.
   • Jezuz a en em zistroas hag a grozas anezho en ur lavaret : [...] — (Yann-Fañch Caer, Ar Pevar Aviel lakeat en unan, Brest, 1904, p. 157.)

krozal da verb kreñv dieeun

1. Gourdrouz.
   • ... Anzav a ran ec'h oan diwezhat o tont d'ar gêr ; ur wech an amzer, 'vel just, e talv ar boan krozal din, n'on ket ur Sant, pell ac'hane, [...]. — (Jarl Priel, An dakenn dour, C'HOARIVA BREZHONEK, Pemp pezh-c'hoari berr, Skridoù Breizh, 1944, p. 72.)
   • Selaouit anezañ o krozal d'e vab. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 208.)

• krozadenn
• krozet
• krozus