dourañ

Diwar an anv-kadarn dour hag al lostger -añ.

Verb

dourañ /ˈduːrã/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Glebiañ un dra bennak dre stlepel dour warnañ
   • Ret e vo dit dourañ da vokedoù, peotramant e varvint. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 158.)
2. Degas dour ur stêr pe ur wazh... d'un dachenn douar dre ganioù pe sanioù.
   • Douret e vez a-hed ar bloaz en doare m'eo diaes-kenañ he disec'hañ a-walc'h evit lezel ar c'hezeg da zont enni gant falc'herezed. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 82.)
3. Glebiañ gant ul liñvenn bennak, un dourenn dreist-holl.
   • [...], ar baotred a zisparl o c'hezeg ha, goude o dourañ, o stag dindan an avalennoù gant o bec'h melchon dirazo. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 36.)

• douraer
• douret

1. galleg : arroser ^(fr)
2. galleg : irriguer ^(fr)
3. galleg : abreuver ^(fr)