เซะ

ฮิรางานะ	คาตากานะ
การถอดอักษร	se
+ดากูเต็ง	ze
มังโยงานะ ของฮิรางานะ	世
มังโยงานะ ของคาตากานะ	世
รหัสเรียกขาน	世界のセ (เซะไก โนะ เซะ)
รหัสมอร์ส	・－－－・
อักษรเบรลล์
ยูนิโคด	U+305B, U+30BB
คะนะ อึง วะ ระ ยะ มะ ฮะ นะ ทะ ซะ คะ อะ วิ ริ – มิ ฮิ นิ ชิ ชิ คิ อิ – รุ ยุ มุ ฟุ นุ สึ ซุ คุ อุ เวะ เระ – เมะ เฮะ เนะ เทะ เซะ เคะ เอะ โวะ โระ โยะ โมะ โฮะ โนะ โทะ โซะ โคะ โอะ เคะตัวเล็ก · สึตัวเล็ก · โยะริ · โคะโตะ ดะกุเต็ง · ฮันดะกุเต็ง · โชอมปุ

เซะ เป็นคะนะของภาษาญี่ปุ่นตัวหนึ่ง ฮิระงะนะเขียนว่า せ มีที่มาจากตัวเขียนหวัดของมันโยงะนะ 世 และคะตะกะนะเขียนว่า セ มีที่มาจากส่วนซ้ายของมันโยงะนะ 世 ออกเสียงว่า [se]^ⓘ เมื่อเติมดะกุเต็งจะออกเสียงว่า [ze]^ⓘ

せ เป็นอักษรลำดับที่ 14 อยู่ระหว่าง す (ซุ) กับ そ (โซะ) ในการจัดลำดับอักษรปัจจุบัน ส่วนการจัดลำดับแบบอิโระฮะ せ เป็นอักษรลำดับที่ 46 อยู่ระหว่าง も (โมะ) กับ す (ซุ)

ภาษาไอนุใช้คะตะกะนะแบบเติมฮันดะกุเต็ง セ゚ สำหรับใช้แทนเสียง [t͡se] ซึ่งสามารถเขียนด้วย チェ แทนก็ได้

ฮิระงะนะ せ มีลำดับขีด 3 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นนอนจากซ้ายไปขวา ในตำแหน่งกึ่งบน
2. ขีดเส้นตั้งตัดกับเส้นแรก ในตำแหน่งค่อนไปทางขวา เมื่อถึงตำแหน่งกลางให้ตวัดขึ้นไปทางซ้าย
3. ขีดเส้นตั้งตัดกับเส้นแรก ในตำแหน่งค่อนไปทางซ้าย เมื่อถึงตำแหน่งล่างให้โค้งเล็กน้อยแล้วขีดไปทางขวา

คะตะกะนะ セ มีลำดับขีด 2 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นนอนเฉียงขึ้นเล็กน้อยจากซ้ายไปขวา ในตำแหน่งกึ่งบน เมื่อถึงปลายให้ขีดเฉียงลงทางซ้ายเล็กน้อย
2. ขีดเส้นตั้งตัดกับเส้นแรก ในตำแหน่งค่อนไปทางซ้าย เมื่อถึงตำแหน่งล่างให้โค้งเล็กน้อยแล้วขีดไปทางขวา

ตัวอย่างคันจิที่อ่านว่าเซะ และขึ้นต้นด้วยเซะ มีดังนี้