ชิ (ち)

ฮิรางานะ	คาตากานะ
การถอดอักษร	chi, ti
+ดากูเต็ง	ji, zi, di
มังโยงานะ ของฮิรางานะ	知
มังโยงานะ ของคาตากานะ	千
รหัสเรียกขาน	千鳥のチ (ชิโดะริ โนะ ชิ)
รหัสมอร์ส	・・－・
อักษรเบรลล์
ยูนิโคด	U+3061, U+30C1
คะนะ อึง วะ ระ ยะ มะ ฮะ นะ ทะ ซะ คะ อะ วิ ริ – มิ ฮิ นิ ชิ ชิ คิ อิ – รุ ยุ มุ ฟุ นุ สึ ซุ คุ อุ เวะ เระ – เมะ เฮะ เนะ เทะ เซะ เคะ เอะ โวะ โระ โยะ โมะ โฮะ โนะ โทะ โซะ โคะ โอะ เคะตัวเล็ก · สึตัวเล็ก · โยะริ · โคะโตะ ดะกุเต็ง · ฮันดะกุเต็ง · โชอมปุ

ชิ เป็นคะนะของภาษาญี่ปุ่นตัวหนึ่ง ฮิระงะนะเขียนว่า ち มีที่มาจากตัวเขียนหวัดของมันโยงะนะ 知 และคะตะกะนะเขียนว่า チ มีที่มาจากตัวเขียนหวัดของมันโยงะนะ 千 ออกเสียงว่า [t͡ɕi]^ⓘ แต่ในการพูดจริงอาจแปรเป็น [t͡ʃi] เมื่อเติมดะกุเต็งจะออกเสียงว่า [d͡ʑi]^ⓘ หรือ [ʑi] แต่ในการพูดจริงอาจแปรเป็น [d͡ʒi] หรือ [ʒi] (ぢ ออกเสียงเหมือน じ แต่มีที่ใช้น้อยกว่า) เสียงอ่านที่เปลี่ยนไปจากปกติเนื่องจากเหตุผลทางสัทศาสตร์

チ, ヂ ในบางโอกาสก็ใช้ทับศัพท์ ti, di ตามลำดับ และ ヂ บางครั้งก็ใช้แทนเสียง [d͡ʒ], [ʒ] ที่มาจากภาษาต่างประเทศโดยการแปรเสียงสระ

ち เป็นอักษรลำดับที่ 17 อยู่ระหว่าง た (ทะ) กับ つ (สึ) ในการจัดลำดับอักษรปัจจุบัน ส่วนการจัดลำดับแบบอิโระฮะ ち เป็นอักษรลำดับที่ 8 อยู่ระหว่าง と (โทะ) กับ り (ริ)

ภาษาไอนุออกเสียง チ เป็น [t͡ʃi] นอกจากนี้ก็ใช้ チェ แทนเสียง [t͡se] ซึ่งสามารถเขียนด้วย セ゚ แทนก็ได้

ฮิระงะนะ ち มีลำดับขีด 2 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นนอนเฉียงขึ้นเล็กน้อยจากซ้ายไปขวา ในตำแหน่งกึ่งบน
2. ขีดเส้นเฉียงลงด้านซ้ายตัดกับเส้นแรก หักโค้งเวียนขวาที่ตำแหน่งกลางคล้ายเลข 5

คะตะกะนะ チ มีลำดับขีด 3 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นโค้งลงทางซ้าย ในตำแหน่งบน
2. ขีดเส้นนอนจากซ้ายไปขวาในตำแหน่งกลาง
3. ขีดเส้นโค้งลงทางซ้าย เริ่มจากกึ่งกลางของเส้นแรก ตัดกับเส้นที่สอง

ตัวอย่างคันจิที่อ่านว่าชิ และขึ้นต้นด้วยชิ มีดังนี้