Alfredo Di Stéfano

Ovom članku ili jednom njegovom dijelu nedostaju izvori. Molimo vas da pomognete Wikipediji i dodate odgovarajuće izvore u članak.

Alfredo Di Stéfano

Lični podaci
Puno ime	Alfredo Stéfano di Stéfano Laulhé
Datum rođenja	4. srpnja 1926.
Mjesto rođenja	Buenos Aires, Argentina
Datum smrti	7. srpnja 2014.
Mjesto smrti	Madrid, Španjolska
Nacionalnost	Talijan
Državljanstvo	argentinsko kolumbijsko španjolsko (1956 - )
Visina	1.78m
Pozicija	napadač
Informacija o klubu
Trenutni klub	u mirovini
Profesionalni klubovi*
Godine Klub Uta. (gol.) 1945 - 1951 River Plate 66 (49) 1946 → Huracán 25 (10) 1951 - 1953 Millonarios 102 (90) 1953 - 1964 Real Madrid 282 (216) 1964 - 1966 RCD Espanyol 47 (11) Nacionalna reprezentacija** Godine Reprezentacija Uta. (gol.) 1947 Argentina 6 (6) 1949 Kolumbija 4 (0) 1957 - 1961 Španjolska 31 (23)
Trenirani klubovi
1967 - 1968 1969 - 1970 1970 - 1974 1974 - 1975 1975 - 1976 1976 - 1977 1979 - 1980 1981 - 1982 1982 - 1984 1985 1986 - 1988 1990 - 1991	Elche Boca Juniors Valencia Sporting CP Rayo Vallecano CD Castellón Valencia River Plate Real Madrid Boca Juniors Valencia Real Madrid
* Nastupi i golovi u profesionalnim klubovima koji se računaju samo za službene utakmice i tačni su do 15.6.2014.

Alfredo Di Stefano bio je fudbaler i trener poreklom iz Argentine. Rođen je 4. jula 1926. godine u predgrađu Buenos Airesa. Bio je najstarije dete u porodici farmera i veoma je rano počeo da radi. Uprkos teškom detinjstvu, Alfredo nikada nije zapostavljao fudbal, a težak rad ga je samo razvio i očvrsnuo, tako da je bio svojevremeno jedan od najjačih igrača lige.

Alfredo Di Stefano izabran je za najboljeg igrača u istoriji madridskog Reala u anketi u kojoj je učestvovalo nešto više od milion navijača najtrofejnijeg evropskog kluba. Anketa je počela 6. marta, na 106. rođendan "kraljevskog kluba", a u saopštenju Reala navodi se da je ukupno registrovano 1.006.965 glasova. Bio je to najveći odziv navijača u jednoj anketi koju je organizovao klub.

Sa petnaest godina pridružuje se najtrofejnijoj argentinskoj ekipi, River Plate, u kojem već godinu dana kasnije debituje za prvi tim. River ga ubrzo daje na pozajmicu Harakanu, gde igra odlično i pogotkom odlučuje utakmicu upravo protiv svog Rivera. U argentinskom prvenstvu ima fantastičan prosek od skoro jednog gola po utakmici i već u 21- oj godini debituje za "gaučose" na Kopa Amerika, koje Argentinci lagano osvajaju, što je ujedno i najveći uspeh Di Stefana na reprezentativnom nivou.

Nakon štrajka fudbalera u Argentini 1949. godine, veliki broj fudbalera iz ove zemlje odlazi u kolumbijsku piratsku "Di Mejdžor" ligu, zbog toga što kolumbijski Savez nije priznavao FIFA i gde se nisu oporezivali transferi igrača. Klubovi su zbog toga mogli da ponude veće novčane iznose fudbalerima. Di Stefano odlazi u Milionarios iz Bogote u kojem je igrao sa svojim zemljakom, kasnije saigračem iz Reala Hektorom Rialom. Za samo četiri godine napravio je od "milonera" veliki klub, koji je osvojio četiri titule prvaka Kolumbije, a postao je i najbolji strelac kluba svih vremena.

Di Stefano je izrastao u najboljeg fudbalera Južne Amerike i kao takav je u zrelim fudbalskim godinama (27) prešao u "kraljevski klub" iz Madrida. od kojeg je u sledećih deset godina napravio najveći klub u istoriji fudbala. 1953. godine Milionarios igra utakmicu protiv Reala na madridskom "Šamartinu", gde predsednik Reala Santjago Bernabeu oduševljen Alfredovom igrom vidi u njemu igrača sa kojim će stvoriti ekipu koja će pokoriti fudbalski svet. Obzirom da ljuti rival Madriđana FK Barselona već kontaktirala sa River Platom, Bernabeu šalje sekretara kluba Rajmonda Saportu da pregovara direktno sa Milionariosima o prelasku Di Stefana u madridski klub, pa je dogovor bio da Di Stefano igra sezonu u Realu, zatim sezonu u Barseloni. Katalonci nisu bili impresionirani njegovim nastupima u "belom dresu" pa su svoj deo odlučili da prodaju Juventusu, ali Di Stefano to ne prihvata i Real otkupljuje Barselonin deo. Alfredo tako ostaje u vlasništvu Reala za 70.000 dolara.

Te sezone (1953/54.) Real je 23 koraka (boda) ispred Barselone, a Di Stefano na tronu najboljeg igrača Španije smenjuje Barsinog igrača Kubalu.

Alfredo di Stefano 1957. godine po prvi put biva proglašen najboljim igračem Evrope. Godinu dana kasnije Madriđani su jači za Urugvajca Santamariju, a rival u finalu Kupa šampiona Milan, predvođen Skijafinom, Lidholmom i Ćezare Maldinijem ipak je kapitulirao nakon pogotka Di Stefana za Realov trijumf od 3:2.

1959. godine Realovoj "legiji stranaca" Di Stefano i Rial (Argentina), Santamarija (Urugvaj), Kopa (Francuska) pridružuju se još dva vanserijska igrača Didi (Brazil) i Puškaš (Mađarska). Zajedno sa Špancem Gentom sačinjavali su "drim tim" kojem nije ravan ni ovaj današnji Realov.

Di Stefano je 1959. godine po drugi put proglašen najboljim igračem Evrope. Poslednje u seriji, ali sigurno najzanimljivije je ono što se desilo 1960. godine, kada na krcatom "Hempden Parku" sa 7:3 Real "ponizio" frankfurtski Ajntraht, koji je u polufinalu bio bolji od Glazgov Rendžersa, a finale je ostalo upamćeno i po četiri gola koje je postigao Alfredo di Stefano. Jedini trofej koji je nedostajao u Di Stefanovoj riznici je bio Interkontinentalni kup. U svih pet finala Kupa šampiona, kao i u Interkontinentalnom kupu Alfredo je postizao makar po jedan gol.

Poslednja igračka stanica za Di Stefana je klub Espanjol, gde nakon dvogodišnjeg igranja karijeru završava 1966. godine.

Vodio je ekipe Boke Juniors, River Plate, Valensije, Sportinga iz Lisabona i kratak period Real Madrid.

Alfredo Di Stéfano na Wikimedijinoj ostavi

• Nastupi u reprezentaciji na rsssf.com
• Spisak postignutih golova Arhivirano 2010-02-14 na Wayback Machine-u