wegkommen

wymowa:

IPA: [ˈvɛkˌkɔmən] IPA: [ˌkaːm ˈvɛk] IPA: [ˈvɛkɡəˌkɔmən]

​^?/i

znaczenia:

czasownik mocny, rozdzielnie złożony

(1.1) odchodzić, odejść, wychodzić, wyjść, wydostać się

(1.2) wynosić się, wynieść się

(1.3) odchodzić, odejść, uwalniać się, uwolnić się, oddalać się, oddalić się

(1.4) ginąć, zginąć, gubić się, zgubić się, znikać, zniknąć

(1.5) przeboleć, uporać się

(1.6) wychodzić, wyjść, wypadać, wypaść (np. dobrze, źle)

odmiana:

(1.1-6)^[1] wegkommen (kommt weg), kam weg, weggekommen (sein)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. weg- + kommen

uwagi:

zobacz też: kommen • abkommen • ankommen • aufkommen • auskommen • bekommen • beikommen • dahinterkommen • davonkommen • durchkommen • einkommen • hinkommen • mitkommen • nachkommen • umkommen • überkommen • unterkommen • verkommen • vorkommen • wegkommen • wiederkommen • zukommen • zurückkommen • zusammenkommen

źródła: