szakal

 

wymowa:

IPA: [ˈʃakal], AS: [šakal] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. kilka gatunków z rodzaju Canis^[1], drapieżnik podobny do wilka, lecz od niego mniejszy; zob. też szakal w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przen. człowiek pasożytujący na nieszczęściu innych

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szakal	szakale
dopełniacz	szakala	szakali
celownik	szakalowi	szakalom
biernik	szakala	szakale
narzędnik	szakalem	szakalami
miejscownik	szakalu	szakalach
wołacz	szakalu	szakale

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szakal	szakale
dopełniacz	szakala	szakali
celownik	szakalowi	szakalom
biernik	szakala	szakali
narzędnik	szakalem	szakalami
miejscownik	szakalu	szakalach
wołacz	szakalu	szakale

przykłady:

(1.1) W pustyni ziewały hieny i szakale, a drzemiący lew przeciągał potężne cielsko gotując się do pościgów za łupem^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) krwiopijca, pasożyt

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. szakali

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. chacal < pers. < sanskr.^[3]

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• abazyński: (1.1) бага
• afar: (1.1) wakri
• angielski: (1.1) jackal; (2.1) bloodsucker
• arabski: (1.1) ذئب, ابن آوى, algier. arab. زردي
• azerski: (1.1) çaqqal
• baskijski: (1.1) txakal
• bułgarski: (1.1) чакал m
• czeski: (1.1) šakal m
• esperanto: (1.1) ŝakalo; (2.1) ŝakalo
• fiński: (1.1) sakaali
• francuski: (1.1) chacal m
• hiszpański: (1.1) chacal m; (2.1) chupasangre m
• interlingua: (1.1) chacal
• łaciński: (1.1) thos m
• niemiecki: (1.1) Schakal m
• nowogrecki: (1.1) τσακάλι n; (2.1) τσακάλι n
• ormiański: (1.1) շնագայլ
• portugalski: (1.1) chacal m
• sanskryt: (1.1) शृकाल, भीरु, शृगाल
• słowacki: (1.1) šakal m; (2.1) šakal m
• szwedzki: (1.1) schakal w
• turecki: (1.1) çakal
• ukraiński: (1.1) шакал m
• węgierski: (1.1) sakál
• włoski: (1.1) sciacallo m

źródła: