Władysław Miller (śpiewak)
| |
| Imię i nazwisko |
Władysław Mikołaj Konstanty Miller |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Władysław Mikołaj Konstanty Miller[1] (ur. 23 marca 1830 w Warszawie[1][2], zm. 31 lipca[1] lub 1 sierpnia 1896[1][2]) – polski śpiewak operowy, bas.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem właściciela hotelu Krzysztofa Millera i Karoliny z d. Haltenbach[1]. W latach 1850–1852 kształcił się w szkole śpiewu przy Teatrze Wielkim w Warszawie u Jana Ludwika Quattriniego i Achille Bassiego[2]. Na scenie zadebiutował w 1850 roku w Teatrze Wielkim rolą w Belizariuszu Gaetano Donizettiego[2]. Od 1852 do 1862 roku był solistą Teatru Wielkiego[1][2]. W 1862 roku wyjechał na studia do Mediolanu, skąd udał się następnie na występy do Stanów Zjednoczonych i Ameryki Południowej[2]. Po powrocie do Europy śpiewał w Mediolanie (1867), Konstantynopolu (1868), Kairze (1869), a także Lizbonie, Paryżu i Londynie[2]. W Lizbonie śpiewał w duecie z królem portugalskim Ludwikiem I, który sam interesował się muzyką[1]. W 1872 roku wystąpił w Teatro di San Carlo w Neapolu w roli Filipa w Don Carlosie Giuseppe Verdiego. Zachwycony jego talentem kompozytor specjalnie dla niego dopisał duet Restate w II akcie 5-aktowej wersji opery, a także podarował mu jej partyturę z dedykacją[1][2]. W 1878 roku występował we Lwowie[2].
W 1882 roku porzucił karierę artystyczną i osiadł pod Mediolanem, gdzie założył przedsiębiorstwo przemysłowe. W wyniku pożaru stracił jednak cały dobytek[1][2]. W 1888 roku wrócił do Warszawy, gdzie wystąpił w operach i na koncertach[2]. W 1889 roku koncertował w Mińsku i Moskwie, w 1890 roku prowadził też klasę śpiewu w Konserwatorium Moskiewskim[2]. Od 1890 do 1896 roku uczył śpiewu w szkole Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego[1][2].
Dysponował głosem basowym o rozległej skali, a także dobrą dykcją i talentem dramatycznym[2]. We Włoszech zyskał sobie przydomek campana del dom („katedralny dzwon”)[2]. W swoim repertuarze posiadał 108 partii basowych, w tym we wszystkich operach Giuseppe Verdiego, a także w utworach W.A. Mozarta i Richarda Wagnera[2]. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[1]. Jego synem był kompozytor Władysław Miller[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Eugeniusz Szulc: Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie. Zmarli i ich rodziny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989, s. 389–390. ISBN 83-06-01606-8.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 269. ISBN 83-224-0656-8.