U-595
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
4 stycznia 1941 |
| Wodowanie |
17 września 1941 |
 Kriegsmarine
| |
| Wejście do służby |
6 października 1941 |
| Los okrętu |
samozatopienie 14 października 1942 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
na powierzchni 769 t |
| Długość |
67,1 m |
| Szerokość |
6,2 m |
| Zanurzenie |
4,74 m |
| Napęd | |
| na powierzchni 3200 KM w zanurzeniu 750 KM | |
| Prędkość |
na powierzchni 17,7 w. |
| Zasięg |
na powierzchni 8500 Mm (10 w.) |
| Uzbrojenie | |
| 5 wyrzutni torped (zapas 14) lub 39 min TMB lub 26 min TMA, działo 88 mm działko 20 mm | |
| Załoga |
45 |
U-595 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VIIC z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1941 roku. Jedynym dowódcą był Kptlt. Jürgen Quaet-Faslem.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Okręt został włączony do 8. Flotylli U-Bootów celem treningu i zgrania załogi. Od sierpnia 1942 roku pływał w składzie 9. Flotylli jako jednostka bojowa.
Odbył trzy patrole bojowe, podczas których nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika.
Wkrótce po przejściu na Morze Śródziemne, 14 listopada 1942 roku U-595 został ciężko uszkodzony na północny wschód od Oranu przez bomby głębinowe samolotów Lockheed Hudson z 608. Dywizjonu RAF. Niezdolny do zanurzenia okręt był atakowany przez kolejne Hudsony z 500. Dywizjonu. Kierując się w stronę afrykańskiego brzegu, prowadził zaciętą obronę, podczas której zostały uszkodzone cztery samoloty. Zamiarem dowódcy było dotarcie do lądu, wysadzenie załogi, a potem zatopienie jednostki na głębszych wodach. Plan udał się połowicznie, ponieważ U-595 wszedł na mieliznę w pobliżu przylądka Ténès. Ostatecznie dokonano samozniszczenia okrętu za pomocą materiałów wybuchowych. 44 Niemców poddało się francuskiemu oficerowi, a następnie zostało przekazanych jednostce pancernej US Army; jeden odłączony od reszty marynarz został natomiast podjęty przez niszczyciel HMS „Wivern”.
Jürgen Quaet-Faslem, dowódca okrętu, dwukrotnie uciekał z obozu jenieckiego Papago Park w pobliżu Phoenix (USA). Pierwsza próba miała miejsce w lutym 1944 roku; został pojmany w Meksyku. W grudniu tego samego roku był w grupie 25 jeńców, którzy korzystając z potajemnie wykopanego, ponadpięćdziesięciometrowego tunelu wydostali się na wolność. Quaet-Faslem i jego towarzysz, Friedrich Guggenberger (były dowódca U-513), zostali ujęci 6 stycznia 1945 roku.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów. Ścigani 1942-1945. Warszawa: Magnum, 2007. ISBN 978-83-89656-28-5.
- Eric C. Rust: Fritz Guggenberger. Bawarski as U-bootów. W: Cisi myśliwi. Gdańsk: Finna, 2003. ISBN 978-83-89929-41-9.
- U-595. www.uboat.net. [dostęp 2017-02-19]. (ang.).