[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

U-312

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
U-312
Historia
Stocznia

Flender Werke AG, Lubeka

Położenie stępki

10 kwietnia 1942

Wodowanie

27 lutego 1943

 Kriegsmarine
Wejście do służby

21 kwietnia 1943

Los okrętu

zatopiony po wojnie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

na powierzchni 769 t
w zanurzeniu 871 t

Długość

67,1 m

Szerokość

6,2 m

Zanurzenie

4,74 m

Napęd
na powierzchni 2800 KM
w zanurzeniu 750 KM
Prędkość

na powierzchni 17,7 w.
w zanurzeniu 7,6 w.

Zasięg

na powierzchni 8550 Mm (10 w.)
w zanurzeniu 80 Mm (4 w.)

Uzbrojenie
5 wyrzutni torped (zapas 14)
lub 39 min TMB lub 26 min TMA, działo 88 mm
działko 20 mm
Załoga

44

U-312 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII C z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1943 roku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wcielony do 8. Flotylli U-Bootów celem szkolenia załogi, od grudnia 1943 roku kolejno w 6., 11. i 33. Flotylli jako jednostka bojowa.

U-312 był jednostką przystosowaną do działań w warunkach polarnych. Odbył osiem patroli bojowych, podczas których nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika. W grudniu 1944 roku wraz z innymi U-Bootami (U-278, U-297, U-313, U-315, U-737, U-739 i U-1020) uczestniczył w próbie blokady brytyjskiej bazy morskiej w Scapa Flow; operacja zakończyła się klęską, stracono trzy okręty podwodne. Sam U-312 uszkodził ster kierunku podczas wejścia do głównego kotwicowiska bazy i był zmuszony przerwać patrol.

Poddany 9 maja 1945 roku w Narwiku (Norwegia). Przebazowany 19 maja 1945 roku do Loch Eriboll (Szkocja), później do Lisahally (Irlandia Północna). Zatonął 29 listopada 1945 roku podczas holowania do miejsca, w którym miał się stać celem ataków lotniczych w ramach operacji Deadlight.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów. [T. 2], Ścigani : 1942-1945. Warszawa: Wyd. Magnum, 2007, s. 663-664. ISBN 978-83-89656-28-5.
  • David M. Hird: The Grey Wolves of Eribol. Dunbeath: Whittles, 2010, s. 74. ISBN 1-904445-32-2.
  • U-312. www.uboat.net. [dostęp 2012-02-18]. (ang.).