[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Walford Davies

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Walford Davies
Ilustracja
Imię i nazwisko

Henry Walford Davies

Data i miejsce urodzenia

6 września 1869
Oswestry

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

11 marca 1941
Wrington

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista

Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Kawaler Komandor Orderu Królewskiego Wiktoriańskiego (KCVO)

Sir Henry Walford Davies (ur. 6 września 1869 w Oswestry w hrabstwie Shropshire, zm. 11 marca 1941 w Wrington w hrabstwie Somerset[1][2]) – angielski kompozytor i organista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się u Waltera Parratta, organisty kaplicy św. Jerzego w Windsorze[1][2]. Od 1890 roku studiował w Royal College of Music w Londynie u Charlesa Villiersa Stanforda i Huberta Parry’ego[1][2]. Od 1891 roku był organistą Christ Church w Hampstead[2], a od 1898 do 1918 roku Temple Church w Londynie[2][3]. W latach 1895–1903 nauczał kontrapunktu w Royal College of Music. Od 1919 do 1926 roku był wykładowcą Uniwersytetu Walijskiego[2][3]. W latach 1927–1932 pełnił funkcję organisty kaplicy św. Jerzego w Windsorze[3].

W 1917 roku został dyrektorem muzycznym Royal Air Force[2], skomponował marsz dla tej formacji[3][4]. W 1922 roku otrzymał tytuł szlachecki[2][3][4]. Od 1924 roku współpracował z BBC[2]. Po śmierci Edwarda Elgara w 1934 roku otrzymał tytuł Master of the King’s Music[2][3]. Odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego (1919)[4]. Rycerz Komandor Królewskiego Orderu Wiktoriańskiego (1937)[4].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość Daviesa, utrzymana na ogół w tradycyjnym stylu, przeznaczona była głównie na potrzeby licznych festiwali oratoryjno-kantatowych[1]. Charakterystycznymi jej cechami jest kunsztowne użycie kontrapunktu i operowanie wielkimi masami dźwiękowymi[1]. Walford Davies był jednym z pierwszych popularnych autorów audycji radiowych[3], podczas swojej współpracy z BBC prowadził liczne programy (m.in. cykl dla młodzieży 1924–1934[1] i Ordinary Listener 1926–1929[2]), przyczyniając się do podniesienia angielskiej kultury muzycznej[1].

Skomponował m.in. Solemn Melody na organy i smyczki (1908), symfonię (1911), oratoria The Temple (1902) i Everyman (1904), dwie sonaty skrzypcowe, utwory organowe, muzykę sakralną, liczne pieśni[2][3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 358. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d e f g h i j k l The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 200–201. ISBN 0-674-37299-9.
  3. a b c d e f g h The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 215. ISBN 978-0-19-957854-2.
  4. a b c d Michael Kennedy: The Concise Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2004, s. 185. ISBN 0-19-860884-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]