Panika na ulicach

Panika na ulicach

Plakat do filmu
Gatunek	noir, kryminał, sensacyjny, dramat, thiler
Rok produkcji	1950
Data premiery	12 czerwca 1950
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski, mandaryński, grecki
Czas trwania	96 min
Reżyseria	Elia Kazan
Scenariusz	Richard Murphy Daniel Fuchs
Główne role	Richard Widmark Jack Palance Paul Douglas Barbara Bel Geddes
Muzyka	Alfred Newman
Zdjęcia	Joseph MacDonald
Scenografia	Lyle R. Wheeler Maurice Ransford
Kostiumy	Travilla
Montaż	Harmon Jones
Produkcja	Sol C. Siegel
Wytwórnia	20th Century Fox
Dystrybucja	20th Century Fox
Budżet	1,4 mln. $
Nagrody
1950: 11. MFF w Wenecji (Nagroda Specjalna) 1951: Oscar (Best Story)
Multimedia w Wikimedia Commons

Panika na ulicach (ang. Panic in the Streets) – amerykański film noir z 1950 roku w reżyserii Elii Kazana.

W jednym z doków Nowego Orleanu policja odnajduje ciało mężczyzny. Nosi ono ślady postrzeleń i wszystko wskazuje na zabójstwo, jednak podczas rutynowej sekcji zwłok patolog odkrywa, że denat znajdował się przed śmiercią w zaawansowanym stadium dżumy. Natychmiast informuje o tym władze miasta, a te zlecają dr. Reedowi z wydziału miejskiej służby zdrowia i kpt. Warrenowi z lokalnej policji natychmiastowe odnalezienie wszystkich osób mających kontakt ze zmarłym, w celu zapobieżenia ewentualnej epidemii. Jest to trudne zadanie ze względu na portowe środowisko, niechętne jakiejkolwiek współpracy z policją i władzami. Jednak dzięki nieustępliwości Reeda i Warrena, w końcu udaje się im ustalić ostatnich ludzi z którymi przed śmiercią miał kontakt zmarły (jak się okazuje nielegalny emigrant). Są to: Blackie, Fitch i Poldi. Zwłaszcza jeden z nich jest wyjątkowo niebezpieczny – pozbawiony skrupułów pośledni gangster Blackie, który zastrzelił emigranta wkrótce po karcianej rozgrywce. W pościgu za Blackim i Fitchem (w tym czasie umiera zarażony Poldi) doktor i policjant trafiają do portowych magazynów. Tam zdesperowany Blackie strzela do znajomego ochraniarza jednego z magazynów i do chcącego poddać się Fitcha. Jednak wkrótce potem sam wpada w końcu w ręce policji. Wszyscy ludzie z którymi miał kontakt zmarły emigrant zostają odnalezieni i zaszczepieni.

• Richard Widmark – dr Reed
• Paul Douglas – kpt. Warren
• Barbara Bel Geddes – Nancy Reed
• Jack Palance – Blackie
• Zero Mostel – Fitch
• Lewis Charles – zamordowany emigrant
• Alexis Minotis – właściciel greckiej restauracji
• Dan Riss – reporter Neff
• Guy Thonajan – Poldi
• Tommy Cook – Poldi młodszy
• Pat Walshe – gazeciarz-inwalida
• Elia Kazan – asystent w kostnicy
• Emile Meyer – kapitan „Nile Queen”
• Wilson Bourg Jr. – żeglarz Charlie
• Lenka Peterson – dziewczyna Charliego
• Tommy Rettig – synek Reeda

i inni.

Ósmy z kolei film Kazana uchodzi za czołowy obraz gatunku noir^[1]. Na ekrany kin światowych w 1950 roku wszedł obok dwóch innych klasyków tego gatunku – Nocy i miasta Julesa Dassina i Asfaltowej dżungli Johna Hustona. Wszystkie trzy obrazy wzbudziły niebywałą sensację. Krytyka wskazywała na ich wspólne cechy, tj.: naturalną scenerię (Nowy Orlean w filmie Kazana, Londyn u Dassina oraz Cincinnati i Lexington u Hustona) oraz motyw drobiazgowo ukazanej ucieczki człowieka ściganego^[2]. Chociaż film okazał się być finansową klapą i zebrał mieszane recenzje, otrzymał kilka prestiżowych nagród, m.in.: Oscara (w kategorii „Best Story”) oraz Nagrodę Specjalną na 11. MFF w Wenecji i nominację do nagrody głównej festiwalu Złotego Lwa^[3][4]. W rankingu popularnego, filmowego serwisu internetowego Rotten Tomatoes obraz posiada obecnie (2019) wysoką, 96-procentową, pozytywną ocenę „czerwonych pomidorów”^[5].

• Panika na ulicach w bazie IMDb (ang.)
• Panika na ulicach w bazie Filmweb
• Panika na ulicach w bazie Notable Names Database (ang.)
• Panika na ulicach w katalogu American Film Institute (ang.)