Sven Wollter

Sven Wollter

Sven Wollter (2014)
Imię i nazwisko	Sven Justus Fredrik Wollter
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1934 Göteborg
Data i miejsce śmierci	10 listopada 2020 Luleå
Zawód	aktor
Współmałżonek	1) Evabritt Strandberg (1966–1970; rozwód) 2) Viveka Seldahl (1971–2001; jej śmierć) 3) Lisa Wede (2003–2020; jego śmierć)
Lata aktywności	1966–2020
Multimedia w Wikimedia Commons

Sven Wollter (ur. 11 stycznia 1934 w Göteborgu, zm. 10 listopada 2020 w Luleå^[1]) – szwedzki aktor teatralny i filmowy, pisarz, działacz polityczny^[2]. Był jednym z najbardziej znanych szwedzkich aktorów, dwukrotnie został nagrodzony nagrodą jako najlepszy szwedzki aktor. W swoim rodzinnym kraju stał się szeroko znany dzięki roli syna Madame Flod, Gustena w adaptacji Ludu Hemsö w szwedzkiej telewizji Augusta Strindberga w 1966 roku. Rozpoznawalność przyniosła mu również rola w filmie Bo Widerberga Człowiek na dachu. Międzynarodowi widzowie najbardziej go znają z roli Victora w filmie Andrieja Tarkowskiego Ofiara, a dla szerszej widowni telewizyjnej jako emerytowany detektyw główny inspektor Van Veeteren w kinowych adaptacjach powieści policyjnych Håkana Nessera.

Urodził się w Göteborgu w Szwecji. Był synem redaktora Kjella Wolltera (1884–1950) i Elsy, z domu Ekwall (1905–1980). Po studiach w szkole Göteborgs stadsteater 1953–1957, pracował w kilku mniejszych szwedzkich teatrach, takich jak Pionjärteatern 1954 i 1958 oraz Bygdeteatern 1959. Później był zatrudniony w Riksteatern 1960–1961, Norrköpings stadsteater 1961–1963, Vasateatern 1964 –1966 i Szwedzki Teatr Telewizji 1966–1967. Następnie wrócił do Teatru Miejskiego w Göteborgu, gdzie występował w latach 1967–1983, a następnie w Folkteatern i Gävleborg 1983–1986, a od 1986 r. W Sztokholmie w Teatrze Miejskim^[3].

Zagrał w wielu filmach, takich jak Ofiara Andrieja Tarkowskiego (1986), Człowiek na dachu Bo Widerberga (1976) i Człowiek z Majorki (1984), Dom Aniołów Colina Nutleya (1992) i Jerozolima Bille'a Augusta (1996). na podstawie powieści Selmy Lagerlöf^[4]. Za role w Człowieku z Majorki zdobył nagrodę dla najlepszego aktora na 20. Guldbagge Awards^[5].

Wystąpił w serialach telewizyjnych, takich jak Hemsöborna (1966), opartej na powieści Augusta Strindberga z 1887 roku o tym samym tytule i Raskens (1976), opartej na powieści Vilhelma Moberga z 1927 roku. Wollter zagrał w hollywoodzkich produkcjach, takich jak Trzynasty wojownik (1999) Johna McTiernana, w którym zagrał wodza Wikingów^[6].

Był aktywny w szwedzkim ruchu komunistycznym od młodości i był wieloletnim członkiem skrajnej Szwedzkiej Partii Komunistycznej^[7]. Jego działalność obejmowała zespół teatralny Fria Proteatern oraz odnoszący sukcesy Tältprojektet, The Tent Project, spektakl muzyczny oparty na historii szwedzkiej klasy robotniczej, która podróżowała po kraju latem 1977 roku. W 2018 roku otrzymał kontrowersyjną Nagroda Lenina w wysokości 100 000 koron szwedzkich (około 10 000 euro), nagroda kulturalna im. Włodzimierza Lenina^[8].

Miał pięcioro dzieci; Ylva (1962–1992) i Stina Wollter (ur. 1964) wraz z Annie Jenhoff, Lina Wollter wraz z Evabritt Strandberg, Karl Seldahl (ur. 1975) wraz z Viveką Seldahl i najmłodszym dzieckiem Magnusem. Od 2003 roku aż do śmierci był żonaty z Lisą Wede.

Zmarł w 10 listopada 2020 roku w wyniku powikłań spowodowanych przez COVID-19, którym zaraził się podczas wizyty w Sztokholmie^[1][9]. Przed zarażeniem się koronawirusem u Wolltera zdiagnozowano POChP według jego córki Stiny Wollter^[10]. Miał 86 lat.

• Sven Wollter w bazie Filmweb
• Sven Wollter w bazie IMDb (ang.)