[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Shaun Murphy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Shaun Murphy
Ilustracja
Pseudonim

„The Magician”

Obywatelstwo

Anglia

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1982
Northampton

Gra zawodowa

od 1997

Najwyższy ranking

3 (2007/2008, 2008/2009, 2009/2010)

Bieżący ranking 9 (stan na 2024-11-10)
Najwyższy break

147 (8 razy: 2001, 2014 [3], 2016, 2020, 2023 [2])

Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe

12

Nierankingowe

8

Mistrz świata

2005

UK Championship

2008

Grand Prix

2016

Malta Cup

2007, 2008

Welsh Open

2020

Masters

2015

Players Tour Championship

2011

Strona internetowa
Shaun Murphy (2013)
Shaun Murphy (2015)

Shaun Murphy (ur. 10 sierpnia 1982 w Northampton) – angielski snookerzysta, mistrz świata z 2005 roku oraz trzykrotny wicemistrz świata (z 2009, 2015 i 2021 roku). Plasuje się na 7. miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 679[1].

Od 1997 w gronie profesjonalistów. W 2001 wygrał turniej B&H Snooker Championships, dwa lata później osiągnął po raz pierwszy 1/8 finału w turnieju rankingowym (LG Cup). Na mistrzostwach świata 2005 w drodze do finału wyeliminował m.in. byłych triumfatorów tego turnieju, Johna Higginsa i Steve’a Davisa, a w ostatnim meczu pokonał Matthew Stevensa, zostając drugim w historii mistrzem świata, który brał udział w kwalifikacjach do turnieju, a jednocześnie drugim w kolejności (po Stephenie Hendrym) najmłodszym zdobywcą tego trofeum. Było to zarazem jego pierwsze zwycięstwo w rankingowym turnieju snookerowym.

Miejsca na liście rankingowej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce
2003/04 64
2004/05 48
2005/06 21
2006/07 5
2007/08 3
2008/09 3
2009/10 3
2010/11 7

Przydomki

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnik jest nazywany The Magician (magik) i The Wisdom Warrior (mądry wojownik), a także The Machinegun (karabin maszynowy).

Zarobki

[edytuj | edytuj kod]

Według danych WorldSnooker, zawodnik przez całą swoją karierę zarobił 628 tysięcy funtów.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2011/2012

[edytuj | edytuj kod]

Wygrał inauguracyjną edycję Brazil Masters we Florianopolis, rozgrywaną w dniach 15–19.09.2011. W finale pokonał 5-0 Graeme’a Dotta. Wbił także najwyższego brejka turnieju- 139. W Brazylii zarobił 40 tysięcy dolarów amerykańskich.

Sezon 2010/2011

[edytuj | edytuj kod]

Formą w Welsh Open 2011 nie zachwycił. Odpadł w pierwszej rundzie fazy telewizyjnej w meczu z Matthew Stevens. Shaun przegrywa do zera.

Osiągnięcia w turniejach

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzostwa świata w 2005 roku
[edytuj | edytuj kod]

Patrz rozdział: „Udział w Mistrzostwach świata”.

Malta Cup w lutym 2007 roku
[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej rundzie tego turnieju Murphy wygrał z Rickym Waldenem 5:4. W drugiej wyeliminował innego Anglika Stephena Lee(5:3).

W ćwierćfinale Murphy pokonał Szkota Graeme’a Dotta 5:2, zaś w półfinale Anglika Allistera Cartera 6:3.

W finale Shaun Murphy spotkał się z reprezentantem Walii Ryanem Dayem. Mecz zakończył się wynikiem 9:4 dla Anglika.

21 grudnia 2008 roku Murphy triumfował w turnieju UK Championship. W finale pokonał Marco Fu 10:9. We wcześniejszych rundach wygrał następujące mecze:

Drugie miejsca

[edytuj | edytuj kod]

Shaun Murphy był w tym turnieju rozstawiony z numerem drugim, dzięki temu turniej rozpoczął dopiero w drugiej rundzie (tak jak cała czołowa szesnastka). W pierwszej rundzie wyeliminował Anglika Andy’ego Hicksa (5:3). W trzeciej rundzie spotkał się z innym Anglikiem Jamiem Cope’em – mecz ten zakończył się rezultatem 5:4 dla Shauna. W ćwierćfinale Murphy wyeliminował Walijczyka Marka Williamsa (5:2), zaś w półfinale Anglika Barry’ego Hawkinsa (6:1).

Shaun Murphy przegrał w tym turnieju w finale z Anglikiem Stephenem Lee 4:9.

Rozstawiony z numerem drugim, pokonał na drodze do finału Petera Ebdona (74:4) oraz Stephena Hendry’ego (63:0), by ulec w nim (71:36) z Kenem Dohertym. Również drugie miejsce w turnieju Pot Black Murphy zdobył w roku 2005, gdzie uległ Matthew Stvensowi (53-27).

W 2008 roku Murphy zajął drugie miejsce w azjatyckim turnieju rankingowym China Open. W finale uległ 9:10 Stephenowi Maguire’owi.

W roku 2005 Shaun Muprhy sięgnął po tytuł Mistrza świata. W pierwszej rundzie wyeliminował Szkota Chrisa Smalla. Mecz zakończył się wynikiem 10:5. W drugiej rundzie Murphy pokonał innego Szkota Johna Higginsa (13:8).

W ćwierćfinale Anglik zmierzył się ze Steve’em Davisem. Wygrał bardzo wysoko, bo aż 13:4.

W półfinale Shaun Murphy grał Peterem Ebdonem. Mecz zakończył się wynikiem 17:12.

W finale Anglik spotkał się z Walijczykiem Matthew Stevensem. Mecz zakończył się w 34 partii wynikiem 18:16 dla Murphy’ego. Wynik ostatniego freama to 83:28.

W 2006 roku Murphy był obrońcą tytułu – w związku z tym został rozstawiony w turnieju z numerem jeden. W pierwszej rundzie pokonał Taja Jamesa Wattanę (10:4).

W drugiej rundzie zmierzył się z rozstawionym z numerem 16 S. Davisem. Murphy wygrał to spotkanie (13:7).

W ćwierćfinale Murphy stoczył pojedynek z rozstawionym z numerem 8 Ebdonem. Przegrał to spotkanie, wynik końcowy to 7:13.

W 2007 roku Murphy został rozstawiony z numerem 6 (pomimo tego że zajmował piątą pozycję na liście rankingowej na tej sezon, stało się tak dlatego, iż rozstawiony z numerem pierwszym Graeme Dott na liście rankingowej zajmował właśnie 6 pozycje za Shaunem Murphym).

W pierwszej rundzie Murphy wygrał z Juddem Trumpem 10:6. W drugiej zaś grał z nierozstawionym Johnem Parrottem. Mecz wydawał się być bardzo zacięty. Pierwsza sesja zakończona była wynikiem 4:4, druga zaś 8:8, w trzeciej 5 frame’ów z rzędu bez odpowiedzi mistrza świata z 1991 roku zwyciężył Murphy. Wygrał to spotkanie 13:8.

W ćwierćfinale Anglik trafił na M. Stevensa. Po pierwszej sesji tego pojedynku był remis 4:4, pomimo iż Shaun Murphy przegrywał w tej sesji 3:0. Druga sesja rozegrana wieczorem 1 maja zakończyła się wysokim zwycięstwem Stevensa (1:7). Przed decydującą sesją był więc stan 5:11 dla Walijczyka. W tej sytuacji faworytem bukmacherów stał się Stevens, który potrzebował już tylko 2 frame’ów by odnieść zwycięstwo w ty meczu. Jednak pierwsze dwie partie trzeciej sesji, rozgrywanej od godziny 11 (czasu polskiego) 2 maja wygrał Shaun Murphy, doprowadzając do wyniku 7:11. Następna partia zakończyła się natomiast zwycięstwem Stevens (Murphy miał w niej dużą szansę na zwycięstwo, jednak pomylił się w decydującej fazie frame’a). Po 19 partiach prowadził więc Walijczyk aż 7:12 i potrzebował już tylko jednej partii do zwycięstwa. Ostatniego frame’a przed przerwą w sesji wygrał jednak znów Murphy. Po przerwie kontynuował dobrą passę wygrywając wszystkie pięć frame’ów i odnosząc spektakularne zwycięstwo 13:12.

W półfinale Murphy spotkał się z Markiem Selby. Po dwóch sesjach był remis 8:8. Remisem zakończyła się również trzecia sesja (4:4), po której było 12:12. W czwartej sesji Shaun Murphy uzyskał przewagę 16:14 – jednak przegrał następne trzy partie (31, 32, 33) – ulegając 16:17. Ostatni frame był jednostronny – Selby uzyskał break, po którym Shaun potrzebował aż trzech snookerów. Murphy podszedł jednak do stołu i zagrał złą odstawną, po której była możliwość wbicia bili czerwonej do lewej środkowej kieszeni. Bilę tę wbił Selby – co ostatecznie pogrzebało szansę Murphy’ego na grę w finale.

W pierwszej rundzie tych mistrzostw Murphy wygrał z Dave’em Haroldem 10:3. W drugiej rundzie The Magican spotkał się z AnglikiemAllisterem Carterem, pierwsza sesja zakończyła się wynikiem 2:6 dla Cartera, takim samym rezultatem zakończyła się sesja druga rozgrywana 26 kwietnia 2008 roku, a więc Murphy przegrywał po 16 frame’ach 4:12. Ostatnia odsłona tego meczu miała miejsce wieczorem tego samego dnia, rozegrano wówczas tylko jednego frame’a, którego wygrał Carter eliminując Shauna Murphy’ego (4:13).

W pierwszej fazie turnieju Shaun Murphy zmierzył się z innym Anglikiem Andrew Higginsonem. Dla byłego mistrza świata nie było to łatwe spotkanie. Przeciwnik długo stawiał opór, ale jednak zwyciężył Murphy 10-8. W drugiej rundzie mistrzostw spotkał się z Marco Fu. Pojedynek był przed meczem oceniany jako jeden z lepszych tej fazy turniejowej, lecz Murphy w błyskawicznym tempie rozprawił się z rywalem zwyciężając go aż 13-3. Dalej natrafił na 7-krotnego mistrza globu – Stephena Hendry’ego. Szkot długo wygrywał, co zainicjowało maksymalnym breakiem Hendry’ego. W następnej sesji wygrał Shaun Murphy aż 6:2 i wysunął się na prowadzenie 9:7. W trzeciej – ostatniej już sesji – padł remis 4:4 co dało awans Anglikowi. W półfinale trafił na Neila Robertsona. W trzech pierwszych sesjach padły rezultaty kolejno: 4:4, 5:3, 5:3. Dawało to wynik 14:10. W czwartej odsłonie spotkania Murphy dokończył swój plan pokonując Australijczyka 17:14. W finale czekał już Szkot – John Higgins. Przebieg meczu był ciągle taki sam. Higgins wysoko prowadził we wszystkich sesjach i zdobył po raz trzeci w karierze tytuł mistrza globu. Shaun Murphy został wicemistrzem co było doskonałym wynikiem.

Występy w turniejach w całej karierze

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1998
/99
1999
/00
2000
/01
2001
/02
2002
/03
2003
/04
2004
/05
2005
/06
2006
/07
2007
/08
2008
/09
2009
/10
2010
/11
2011
/12
2012
/13
2013
/14
2014
/15
2015
/16
2016
/17
2017
/18
2018
/19
2019
/20
2020
/21
2021
/22
2022
/23
2023
/24
2024
/25
Ranking[2] [i] [ii] 72 64 48 21 5 3 3 3 7 7 6 4 7 6 4 8 8 14 8 5 9 7 7
Turnieje rankingowe
Championship League nie rozegrano nierankingowy 2R 2R 2R W 2R
Xi'an Grand Prix nie rozegrano 2R
Saudi Arabia Masters nie rozegrano SF
English Open nie rozegrano 2R 4R 3R 4R 2R 2R 3R LQ 2R
British Open LQ A A LQ LQ 2R SF nie rozegrano 1R LQ 1R 1R
Wuhan Open nie rozegrano LQ QF
Northern Ireland Open nie rozegrano 1R 1R 1R QF 1R QF 2R 3R QF
International Championship nie rozegrano SF 1R 2R 3R QF 3R LQ F nie rozegrano 1R 2R
UK Championship LQ A A LQ WD LQ LQ 3R 2R SF W 2R SF QF F 4R 4R 4R SF F 1R 1R 2R 1R QF 1R
Shoot-Out nie rozegrano nierankingowy SF 1R 2R 4R 2R 2R 2R 2R
Scottish Open LQ A A LQ 1R 2R nie rozegrano MR nie rozegrano 2R 1R F 4R 3R 1R 1R LQ
German Masters NR nie rozegrano 2R SF QF 3R F 1R LQ SF 1R SF 1R 2R LQ LQ
Welsh Open LQ A A LQ LQ LQ LQ F QF SF QF 1R 1R SF 1R 3R 2R 3R 2R 1R 2R W QF 2R F LQ
World Open LQ A A LQ LQ 3R 1R 3R RR SF 1R 1R LQ QF 2R W nie rozegrano QF 1R LQ 2R nie rozegrano 3R
World Grand Prix nie rozegrano NR W QF QF 1R 1R 1R DNQ SF 2R
Players Championship nie rozegrano W DNQ DNQ 2R 2R SF 1R F DNQ SF DNQ DNQ W DNQ
Tour Championship nie rozegrano DNQ QF DNQ DNQ W DNQ
World Championship LQ LQ LQ 1R 1R LQ W QF SF 2R F QF 2R 1R QF QF F 1R 2R 1R 2R 1R F 1R 1R 2R
Turnieje nierankingowe
Shanghai Masters nie rozegrano rankingowy WD F nie rozegrano 2R F
Champion of Champions nie rozegrano 1R 1R 1R 1R W SF QF 1R 1R A QF 1R
The Masters LQ LQ 1R LQ LQ LQ A QF QF QF 1R QF 1R F SF SF W 1R 1R QF 1R SF QF 1R QF SF
World Masters of Snooker nie rozegrano QF
Championship League nie rozegrano SF RR RR F 2R RR SF WD A RR WD A A A A WD A
Byłe turnieje rankingowe
Thailand Masters LQ A A LQ NR nie rozegrano NR nie rozegrano
Irish Masters nierankingowy LQ LQ LQ NH NR nie rozegrano
Northern Ireland Trophy nie rozegrano NR QF SF 2R nie rozegrano
Bahrain Championship nie rozegrano 1R nie rozegrano
Wuxi Classic nie rozegrano Non-Ranking 1R LQ QF nie rozegrano
Australian Goldfields Open nie rozegrano SF QF 2R 2R 1R nie rozegrano
Shanghai Masters nie rozegrano 1R 1R SF 2R QF SF 2R 2R 2R 1R LQ NR nie rozegrano NR
Paul Hunter Classic nie rozegrano Pro-am Event Minor A F 1R NR nie rozegrano
Indian Open nie rozegrano LQ A NH SF 3R 2R nie rozegrano
China Open LQ A A LQ nie rozegrano LQ 1R QF F QF 1R SF 1R SF 3R QF 2R QF 1R LQ nie rozegrano
Riga Masters nie rozegrano MR A LQ 2R LQ nie rozegrano
China Championship nie rozegrano NR F 3R W nie rozegrano
WST Pro Series nie rozegrano 2R nie rozegrano
Turkish Masters nie rozegrano SF nie rozegrano
Gibraltar Open nie rozegrano MR W WD 3R A 3R WD nie rozegrano
WST Classic nie rozegrano 2R nie rozegrano
European Masters LQ nie rozegrano LQ LQ LQ 1R 2R W NR nie rozegrano 1R LQ LQ LQ SF 1R 3R 3R NH
Byłe turnieje nierankingowe
Masters Qualifying Event 3R 2R W SF 2R 3R NH A A A A A nie rozegrano
Northern Ireland Trophy nie rozegrano QF rankingowy nie rozegrano
Pot Black nie rozegrano F QF F nie rozegrano
European Open nie rozegrano rankingowy W nie rozegrano rankingowy
World Series Jersey nie rozegrano SF nie rozegrano
World Series Berlin nie rozegrano F nie rozegrano
World Series Grand Final nie rozegrano W nie rozegrano
World Series Killarney nie rozegrano W nie rozegrano
Hainan Classic nie rozegrano RR nie rozegrano
Wuxi Classic nie rozegrano RR SF W SF rankingowy nie rozegrano
Brazil Masters nie rozegrano W nie rozegrano
Power Snooker nie rozegrano SF 1R nie rozegrano
Premier League A A A A A A A RR A A A W F RR RR nie rozegrano
World Grand Prix nie rozegrano 1R rankingowy
General Cup nie rozegrano A nie rozegrano A NH A A RR F A nie rozegrano
Shoot-Out nie rozegrano 1R 1R 1R 2R QF 2R rankingowy
China Championship nie rozegrano SF rankingowy nie rozegrano
Hong Kong Masters nie rozegrano QF nie rozegrano A nie rozegrano
Six-red World Championship nie rozegrano A 2R A NH F QF QF A A A A A nie rozegrano WD nie rozegrano
Legenda
LQ odpadł w kwalifikacjach #R odpadł we wczesnej fazie turnieju
(WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa)
QF przegrał w ćwierćfinale
SF przegrał w półfinale F przegrał w finale W zwycięstwo
DNQ nie zakwalifikował się A nie brał udziału WD zrezygnował w trakcie turnieju
NH / nie rozegrano turniej nie był rozgrywany.
NR / nierankingowy oznacza, że turniej przestał być rankingowy.
R / rankingowy turniej był rankingowy.
MR / Minor turniej był kategorii Minor
PA / Pro-am Event turniej był kategorii pro-am
  1. Nie grał w Main Tourze.
  2. Nowi gracze w Tourze nie mają rankingu.

Finały kariery

[edytuj | edytuj kod]

Finały rankingowe: 26 (12-14)

[edytuj | edytuj kod]
Legend
World Championship (1–3)
UK Championship (1–2)
Inne (10–9)
Rezultat Rok Turniej Przeciwnik Wynik Przypisy
Zwycięzca 1. 2005 World Snooker Championship Walia Matthew Stevens 18–16

[3]

Finalista 1. 2006 Welsh Open Anglia Stephen Lee 4–9 [4]
Zwycięzca 2. 2007 Malta Cup Walia Ryan Day 9–4 [5]
Finalista 2. 2008 China Open Szkocja Stephen Maguire 9–10 [6]
Zwycięzca 3. 2008 UK Championship Hongkong Marco Fu 10–9 [7]
Finalista 3. 2009 World Snooker Championship Szkocja John Higgins 9–18 [3]
Zwycięzca 4. 2011 Players Tour Championship Finals Anglia Martin Gould 4–0 [8]
Finalista 4. 2012 UK Championship Anglia Mark Selby 6–10
Zwycięzca 5. 2014 World Open Anglia Mark Selby 10–6 [9]
Finalista 5. 2015 German Masters Anglia Mark Selby 7–9 [10]
Finalista 6. 2015 World Snooker Championship (2) Anglia Stuart Bingham 15–18 [11]
Zwycięzca 6. 2016 World Grand Prix Anglia Stuart Bingham 10–9
Zwycięzca 7. 2017 Gibraltar Open Anglia Judd Trump 4–2 [12]
Finalista 7. 2017 China Championship Belgia Luca Brecel 5–10
Finalista 8. 2017 Paul Hunter Classic Walia Michael White 2–4
Finalista 9. 2017 UK Championship (2) Anglia Ronnie O’Sullivan 5–10
Finalista 10. 2018 Players Championship Anglia Ronnie O’Sullivan 4–10 [13]
Finalista 11. 2018 Scottish Open Irlandia Północna Mark Allen 7–9
Finalista 12. 2019 International Championship Anglia Judd Trump 3–10 [14]
Zwycięzca 8. 2019 China Championship Walia Mark Williams 10–9 [15]
Zwycięzca 9. 2020 Welsh Open Anglia Kyren Wilson 9–1 [16]
Finalista 13. 2021 World Snooker Championship (3) Anglia Mark Selby 15–18 [17]
Finalista 14. 2023 Welsh Open (2) Anglia Robert Milkins 7–9 [18]
Zwycięzca 10. 2023 Players Championship Anglia Ali Carter 10–4 [19]
Zwycięzca 11. 2023 Tour Championship Anglia Kyren Wilson 10–7 [20]
Zwycięzca 12. 2023 Championship League Walia Mark Williams 3–0 [21]

Finały Minor-ranking: 6 (4-2)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Rok Turniej Przeciwnik Wynik Przypisy
Zwycięzca 1. 2010 Brugge Open Anglia Matthew Couch 4–2 [8]
Finalista 1. 2010 Ruhr Championship Szkocja John Higgins 2–4 [8]
Zwycięzca 2. 2014 Gdynia Open Irlandia Fergal O’Brien 4–1
Zwycięzca 3. 2014 Bulgarian Open Anglia Martin Gould 4–2 [22]
Zwycięzca 4. 2014 Ruhr Open Anglia Robert Milkins 4–0 [23]
Finalista 2. 2015 Paul Hunter Classic Anglia Ali Carter 3–4

Finały nierankingowe 23 (11-12)

[edytuj | edytuj kod]
Legend
The Masters (1–1)
Champion of Champions (1–0)
Premier League (1–1)
Inne (8–10)
Rezultat Rok Turniej Przeciwnik Wynik Przypisy
Finalista 1. 1998 UK Tour – Event 4 Irlandia Północna Patrick Wallace 4–6 [24]
Zwycięzca 1. 2000 Benson & Hedges Championship Anglia Stuart Bingham 9–7 [25]
Zwycięzca 2. 2001 Challenge Tour – Event 3 Anglia Andrew Norman 6–3 [24]
Zwycięzca 3. 2001 Challenge Tour – Event 4 Anglia Luke Simmonds 6–2 [24]
Finalista 2. 2001 WPBSA Open Tour – Event 1 Anglia Mark Gray 2–5
Finalista 3. 2005 Pot Black Walia Matthew Stevens 0–1 [26]
Finalista 4. 2007 Pot Black (2) Irlandia Ken Doherty 0–1 [26]
Zwycięzca 4. 2008 Malta Cup Irlandia Ken Doherty 9–3 [5]
Finalista 5. 2008 World Series of Snooker Berlin Szkocja Graeme Dott 1–6
Zwycięzca 5. 2009 World Series of Snooker Grand Final Szkocja John Higgins 6–2
Zwycięzca 6. 2009 World Series of Snooker Killarney Anglia Jimmy White 5–1 [27]
Zwycięzca 7. 2009 Premier League Anglia Ronnie O’Sullivan 7–3 [28]
Zwycięzca 8. 2010 Wuxi Classic Ding Junhui 9–8 [6]
Finalista 6. 2010 Premier League Anglia Ronnie O’Sullivan 1–7 [28]
Finalista 7. 2011 Championship League Walia Matthew Stevens 1–3 [28]
Zwycięzca 9. 2011 Brazil Masters Szkocja Graeme Dott 5–0 [29]
Finalista 8. 2012 The Masters Australia Neil Robertson 6–10 [30]
Finalista 9. 2012 Six-red World Championship Anglia Mark Davis 4–8 [31]
Finalista 10. 2014 General Cup Anglia Ali Carter 6–7 [32]
Zwycięzca 10. 2015 The Masters Australia Neil Robertson 10–2 [33]
Zwycięzca 11. 2017 Champion of Champions Anglia Ronnie O’Sullivan 10–8 [34]
Finalista 11. 2019 Shanghai Masters Anglia Ronnie O’Sullivan 9–11
Finalista 12. 2024 Shanghai Masters (2) Anglia Judd Trump 5–11

Finały Pro-am: 3 (2-1)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Rok Turniej Przeciwnik Wynik Przypisy
Finalista 1. 1999 Międzynarodowe Mistrzostwa w Hanowerze Anglia Matthew Couch 5–6
Zwycięzca 1. 2008 Klasyka Paula Huntera Anglia Mark Selby 4–0 [35]
Zwycięzca 2. 2009 Klasyka Paula Huntera (2) Anglia Jimmy White 4–0 [35]

Finały amatorskie: 6 (5-1)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Rok Turniej Przeciwnik Wynik Przypisy
Zwycięzca 1. 1995 Mistrzostwa Wielkiej Brytanii do lat 15 Anglia Lee Spick 3–2
Zwycięzca 2. 1996 Mistrzostwa Anglii do lat 15 Anglia Stuart Roper 4–2 [36]
Zwycięzca 3. 1996 Mistrzostwa Wielkiej Brytanii do lat 15 (2) Anglia Ricky Walden 3–2
Zwycięzca 4. 1997 Mistrzostwa Wielkiej Brytanii do lat 15 (3) Walia Ian Preece 3–0
Finalista 1. 1998 Mistrzostwa Anglii do lat 21 Anglia Robert Donkin 1–6 [36]
Zwycięzca 5. 2000 Otwarty angielski Anglia Brian Salmon 8–1 [36]

Porównanie z innymi mistrzami świata

[edytuj | edytuj kod]
 Główny artykuł: Mistrzowie świata w snookerze.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Murphy urodził się w Northampton, ale mieszka w Rotherham ze swoją żoną Claire (obecnie są w separacji), którą poznał za pośrednictwem czata. Zawodnik jest głęboko wierzącym chrześcijaninem (katolikiem), przed każdym meczem modli się w szatni.

W dzieciństwie miał trudne okresy, w szkole był zastraszany przez co w wieku 13 lat musiał kontynuować edukację w domu[37]. Gdy zaczął coraz więcej czasu poświęcać snookerowi – stracił kontakt z resztą swoich przyjaciół ze szkoły, przez co był bardzo nieszczęśliwy. Na wakacjach z rodzicami spotkał chrześcijańską rodzinę i pod jej wpływem nawrócił się na chrześcijaństwo. Stał się mocno związany z Kościołem. Twierdził, że wiara pomaga mu w grze w snookera i w prywatnym życiu. Podczas Mistrzostw świata w snookerze w 2007 roku media doniosły, iż Shaun pokłócił się z ojcem. Murphy wyjaśnił, iż tak naprawdę kłótnia miała miejsce 18 miesięcy wcześniej i od tego czasu nie rozmawia z ojcem. Zawodnik przyznał też, że byłby szczęśliwy, gdyby znów mógł porozmawiać z ojcem.

Prywatnie grywa na pianinie i w golfa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 100+ Centuries, snookerinfo (ang.).
  2. Ranking History. [dostęp 2024-11-11].
  3. a b Chris Turner: World Professional Championship. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-16)]. (ang.).
  4. Chris Turner: Welsh Open. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)]. (ang.).
  5. a b Chris Turner: Malta Grand Prix, Malta Cup. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-4-03)]. (ang.).
  6. a b Chris Turner: Major Snooker Events in China. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)]. (ang.).
  7. Chris Turner: UK Championship. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)]. (ang.).
  8. a b c Chris Turner: PTC. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)]. (ang.).
  9. Haikou World Open 2014 draw & results. 2014-03-16. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-16)]. (ang.).
  10. Selby Takes German Glory. worldsnooker.com, 2015-02-08. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-09)]. (ang.).
  11. World Snooker Championship: Bingham beats Murphy 18–15. bbc.co.uk/sport, 2015-05-04. [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
  12. Gibraltar Open 2017: Murphy beats Trump in final. 2017-03-05. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-31)]. (ang.).
  13. O’Sullivan Beats Murphy To Equal Titles Record. worldsnooker.com, 25 March 2018. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-26)]. (ang.).
  14. Sublime Trump Claims International Title. World Snooker, 11 August 2019. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-11)]. (ang.).
  15. Murphy Beats Williams To End Ranking Drought. World Snooker, 29 September 2019. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-01)]. (ang.).
  16. Shaun Murphy Seals Welsh Open Title. Snookerhq.com, 2020-02-16. [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
  17. Selby Lands Fourth Crucible Crown. 2021-05-03. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-03)]. (ang.).
  18. Welsh Open: Robert Milkins defeats Shaun Murphy in final. 2023-02-19. [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
  19. Magician Back In Winners’ Circle. 2023-02-26. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-26)]. (ang.).
  20. Tour Triumph For Magnificent Murphy. 2023-04-02. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-02)]. (ang.).
  21. Murphy Takes Season Opener. 2023-07-21. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-07-22)]. (ang.).
  22. Murphy Storms To Bulgaria Title. worldsnooker.com, 2014-10-05. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-07)]. (ang.).
  23. Murphy Wins in Mulheim – And Makes 147. worldsnooker.com, 23 November 2014. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-27)]. (ang.).
  24. a b c Chris Turner: UK Tour, Challenge Tour. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-28)]. (ang.).
  25. Chris Turner: Benson & Hedges Championship, Masters Qualifying Tournament. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)]. (ang.).
  26. a b Chris Turner: Pot Black, Junior Pot Black. cajt.pwp.blueyonder.co.ukl. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)]. (ang.).
  27. Shaun Murphy Crowned 2009 Sportingbet.com Champion. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  28. a b c Chris Turner: Premier / Matchroom League. cajt.pwp.blueyonder.co.uk. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-16)]. (ang.).
  29. Brazil Masters (2011). [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
  30. Masters (2012). [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
  31. SangSom 6 Red World Championship (2012). [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
  32. General Cup (2014). [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
  33. Masters 2015 final: Shaun Murphy thrashes Neil Robertson. BBC Sport, 2015-01-18. [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
  34. Champion of Champions: Shaun Murphy beats Ronnie O’Sullivan in final. BBC Sport, 2017-11-12. [dostęp 2024-11-11]. (ang.).
  35. a b Paul Hunter Classic History. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. (ang.).
  36. a b c Country Page – England. [dostęp 2024-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-04)]. (ang.).
  37. wywiad z Shaunem Murphym. championsofrespect.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-11)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]