Masters Snooker 2009

Masters

2008 2009 2010
Liczba uczestników	18
Miejsce	Wembley Arena, Londyn
Zwycięzca	Ronnie O’Sullivan
II miejsce	Mark Selby
Najwyższy break	140 John Higgins
Rozegrane mecze	17

Nierankingowy turniej snookerowy Masters był rozgrywany w dniach 11-18 stycznia 2009 roku w hali widowiskowej Wembley Arena w Londynie.

W turnieju tradycyjnie udział brało najlepszych szesnastu snookerzystów według oficjalnej listy rankingowej oraz dwóch dodatkowych (zwycięzca eliminacji i zawodnik wskazany przez organizatorów).

Zwycięzcą turnieju – po raz czwarty w swojej karierze – został Ronnie O’Sullivan, który w finale pokonał broniącego tytułu mistrzowskiego Marka Selby 10:8. Po meczu O’Sullivan przyznał, że takie zwycięstwo z nowym kijem to jego „największe osiągnięcie w snookerze”^[1].

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Zwycięzca: £150 000
II Miejsce: £75 000
Półfinalista: £32 000
Ćwierćfinalista: £16 000
Last 16: £14 000
Last 18 (dzikie karty): £3 500

Najwyższy break turnieju: £10 000
Maksymalny break: £25 000

Łączna pula nagród: £482 000

• Ronnie O’Sullivan grał w turnieju nowym kijem. Poprzedni – za pomocą którego zdobył m.in. swój trzeci tytuł mistrza świata – złamał z premedytacją dwa dni przed rozpoczęciem zmagań^[2].
• Stephen Maguire oraz Neil Robertson w swoim meczu ćwierćfinałowym wbili pięć kolejnych breaków stupunktowych, czym wyrównali rekordowe pod tym względem osiągnięcie Stephena Hendry’ego oraz Ronnie’ego O’Sullivana z finału British Open z 2003 roku.
• Łącznie w turnieju padło 31 breaków stupunktowych, co jest rekordem Masters.
• Ronnie O’Sullivan został rekordzistą turnieju pod względem liczby breaków stupunktowych. Od swojego debiutu w 1995 roku uzyskał ich 44.

W turnieju Masters udział wzięło 16 zawodników zajmujących pierwsze 16 pozycji w światowym rankingu snookerowym. Zawodnicy z miejsc 15. i 16. wzięli udział w „rundzie dzikich kart” rozgrywając mecze ze zwycięzcą kwalifikacji i obdarowanego przez organizatorów dziką kartą.

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej (w nawiasie podano miejsce zajmowane na liście rankingowej):

Zwycięzca eliminacji Judd Trump oraz Ricky Walden, który otrzymał „dziką kartę” od organizatora turnieju, zmierzyli się z rywalami zajmującymi 15. i 16. miejsce na oficjalnej liście rankingowej.

Match		Score
WC1	Mark King	2-6	Ricky Walden
WC2	Mark Allen	6-4	Judd Trump

	1/8 finału (Do 6 frame’ów)					Ćwierćfinały (Do 6 frame’ów)					Półfinały (Do 6 frame’ów)					Finał (Do 10 frame’ów)
		Mark Selby	6
		Ricky Walden	5
							Mark Selby	6
							Mark Allen	5
		Ryan Day	1
		Mark Allen	6
												Mark Selby	6
												John Higgins	2
		John Higgins	6
		Marco Fu	4
							John Higgins	6
							Ding Junhui	4
		Shaun Murphy	4
		Ding Junhui	6
																	Mark Selby	8
																	Ronnie O’Sullivan	10
		Stephen Maguire	6
		Graeme Dott	5
							Stephen Maguire	6
							Neil Robertson	3
		Stephen Hendry	4
		Neil Robertson	6
												Stephen Maguire	1
												Ronnie O’Sullivan	6
		Allister Carter	6
		Peter Ebdon	0
							Allister Carter	2
							Ronnie O’Sullivan	6
		Ronnie O’Sullivan	6
		Joe Perry	5

Finał: Do 10 frame’ów Wembley Arena, Londyn, Anglia, 18 stycznia 2009. Sędzia: Jan Verhaas
Mark Selby	8-10	Ronnie O’Sullivan
Sesja popołudniowa: 28-69 (68), 0-88, 97-4 (82), 1-114 (101), 59-54, 80-0 (76), 69-43 (50), 58 (53)-64 Sesja wieczorna: 62-63, 109-29 (101), 93-0 (89), 114-19 (114), 9-69 (53), 65 (55)-70, 0-110 (110), 76-0 (69), 50-51, 16-71 (55)
114	Najwyższy break	110
2	Breaki stupunktowe	2
9	Breaki 50-punktowe	5

• John Higgins 140, 127, 100
• Ronnie O’Sullivan 136, 128, 118, 115, 110, 102, 101, 100
• Allister Carter 130, 124
• Stephen Maguire 128, 114, 113, 105
• Judd Trump 123
• Neil Robertson 122, 100
• Mark Selby 120, 114, 104, 102, 101, 100
• Mark Allen 119, 104
• Mark King 115
• Graeme Dott 106
• Joe Perry 105

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	7	43,75%
	Szkocja	4	25,00%
	Walia	1	6,25%
	Irlandia Północna	1	6,25%
	Chiny	1	6,25%
	Australia	1	6,25%
	Hongkong	1	6,25%

• Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 15
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 8
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 76 (88)
• Średnia liczba partii w meczu: 9,50
• Najwyższe zwycięstwo: 6:0
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	3	37,50%
	Szkocja	2	25,00%
	Australia	1	12,50%
	Irlandia Północna	1	12,50%
	Chiny	1	12,50%

• Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 8
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 38 (44)
• Średnia liczba partii w meczu: 9,50
• Najwyższe zwycięstwo: 6:2
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1

	Państwo	Il. zawodników	% zawodników
	Anglia	2	50,00%
	Szkocja	2	50,00%

• Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
• Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
• Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
• Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
• Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
• Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 15 (22)
• Średnia liczba partii w meczu: 7,50
• Najwyższe zwycięstwo: 6:1
• Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0

Pomiędzy 21 a 29 listopada 2008 roku zostały rozegrane kwalifikacje. Spośród 48 zawodników najlepszym okazał się Judd Trump, który pokonał w finale kwalifikacji Marka Joyce’a 6:1. Trump tym samym awansował do rundy dzikich kart, w której przegrał z Markiem Allenem.

Zawodnikiem, który od organizatorów turnieju dostał dziką kartę, był Ricky Walden.

	Runda 1 Do 4 wygranych partii					Runda 2 Do 5 wygranych partii					Runda 3 Do 5 wygranych partii					Ćwierćfinał Do 5 wygranych partii					Półfinał Do 5 wygranych partii					Finał Do 6 wygranych partii
							Matthew Stevens	5
							Rory McLeod	3
		Rory McLeod	4
		Paul Davison	3
												Matthew Stevens	5
												Ricky Walden	2
		Ricky Walden	4
		Stefan Mazrocis	2
							Ricky Walden	5
							Anthony Hamilton	1
		Anthony Hamilton	4
		Andrew Pagett	0
																	Matthew Stevens	5
																	Fergal O’Brien	3
		Liang Wenbo	4
		Liu Chuang	1
							Liang Wenbo	4
							Daniel Wells	5
		Jimmy Michie	0
		Daniel Wells	4
												Daniel Wells	4
												Fergal O’Brien	5
							Fergal O’Brien	5
							Lewis Roberts	3
		Barry Pinches	3
		Lewis Roberts	4
																						Matthew Stevens	4
																						Mark Joyce	5
							Mark J. Williams	1
							Andrew Higginson	5
		Andrew Higginson	wo
		Chris McBreen	wd
												Andrew Higginson	5
												Gerard Greene	2
		Gerard Greene	4
		Michael Georgiou	0
							Gerard Greene	5
							Simon Bedford	1
		Stephen Lee	2
		Simon Bedford	4
																	Andrew Higginson	4
																	Mark Joyce	5
		Barry Hawkins	4
		Wayne Cooper	3
							Barry Hawkins	0
							Mark Joyce	5
		Mark Joyce	4
		Peter Lines	0
												Mark Joyce	5
												Kuldesh Johal	4
							Joe Swail	3
							Kuldesh Johal	5
		David Roe	3
		Kuldesh Johal	4
																											Mark Joyce	1
																											Judd Trump	6
							Jamie Cope	5
							David Grace	3
		Stuart Pettman	wd
		David Grace	wo
												Jamie Cope	2
												Judd Trump	5
		Judd Trump	4
		Matthew Couch	0
							Judd Trump	5
							Dave Harold	3
		Dave Harold	4
		Supoj Saenla	1
																	Judd Trump	5
																	Jin Long	1
		Martin Gould	4
		Li Hang	3
							Martin Gould	5
							Andrew Norman	1
		Andrew Norman	4
		Jamie Jones	1
												Martin Gould	4
												Jin Long	5
							Nigel Bond	4
							Jin Long	5
		Rod Lawler	3
		Jin Long	4
																						Judd Trump	5
																						Ken Doherty	2
							Stuart Bingham	5
							Andy Hicks	4
		Andy Hicks	4
		Jimmy White	2
												Stuart Bingham	5
												Davis Gray	2
		Davis Gray	4
		Matthew Selt	3
							Davis Gray	5
							Robert Milkins	3
		Robert Milkins	4
		Andy Lee	1
																	Stuart Bingham	1
																	Ken Doherty	5
							Ian McCulloch	5
							David Gilbert	2
		David Gilbert	4
		Stephen Craigie	2
												Ian McCulloch	3
												Ken Doherty	5
							Ken Doherty	5
							Atthasit Mahitthi	4
		Michael Holt	3
		Atthasit Mahitthi	4

• Judd Trump 138, 129, 120
• Ricky Walden 136
• Andrew Higginson 132
• Mark Joyce 125
• Jin Long 125
• Jamie Cope 124, 120, 100
• Kuldesh Johal 121
• Ian McCulloch 118
• Matthew Stevens 115, 101
• David Roe 114
• Matthew Selt 109
• Joe Swail 109
• Andy Hicks 100

• Masters 2009 na oficjalnej stronie Światowej Federacji Snookera
• Masters 2009 – wyniki i komentarze na Global Cue Sport Center. globalsnookercentre.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-16)].