UK Championship

UK Championship – rankingowy turniej snookerowy rozgrywany. Jest jednym z najbardziej prestiżowych turniejów rankingowych zaliczany do cyklu tzw. „Potrójnej Korony” (Mistrzostwa Świata, UK Championship, Masters)^[1][2].

Początki turnieju sięgają 1977 roku, ale na początku wyłączenie obywatele Wielkiej Brytanii mogli w nim uczestniczyć^[3]. Zmieniło się to w 1984, kiedy to turniej został otwarty dla wszystkich profesjonalnych graczy i nadano mu status turnieju rankingowego^[3][1]. Był to wówczas turniej z największą liczbą punktów rankingowych turze poza samymi mistrzostwami^[3]. Pierwszym graczem spoza Europy, który zwyciężył w turnieju stał się Ding Junhui, który w 2005 roku pokonał w finale Steve'a Davisa^[3].

Od 1993 zredukowano liczbę frejmów potrzebnych do wygrania meczu – w finale rozgrywa się ich 19 (do 10 wygranych). Natomiast od 2011 dodatkowo zmniejszono liczbę frejmów potrzebnych do wygrania meczów we wszystkich rundach aż do ćwierćfinałów włącznie – obecnie gra się ich maksymalnie 11 (czyli do 6 wygranych). W sezonie 2007/2008 zawody przeniesiono z macierzystego Yorku do hali Telford International Centre, jednak w sezonie 2011/2012 rozgrywki powróciły do Yorku.

Do sezonu 2012/13 w fazie telewizyjnej brała udział najlepsza 16-tka rankingu oficjalnego oraz szesnastu zawodników, którzy z powodzeniem przebrnęli przez kwalifikacje. W sezonie 2013/14 uległ zmianie system rozgrywania UK Championship. W turnieju głównym oglądamy 128 zawodników – zawodowców i amatorów. Potencjalny zwycięzca musi zatem stawić czoła siedmiu rywalom. Obecnie aż do fazy półfinałowej mecze rozgrywane są do sześciu wygranych frejmów. W finale do odniesienia triumfu należy zapisać na swoim koncie dziesięć frejmów.

W całej historii turnieju, w zawodach zdobyto 11 breaków maksymalnych, a także 2 w kwalifikacjach do tego turnieju. W sezonie 2013/2014 podczas półfinałowego spotkania, Mark Selby wbił historycznego, setnego, oficjalnego maksa w historii profesjonalnych turniejów.

Najczęściej w turnieju zwyciężał Ronnie O’Sullivan (8-krotnie).

Nagrodą za pierwsze miejsce jest £250 000 (około 1 250 000 zł), za drugie miejsce £100 000 (około 500 000 zł). Za maksymalnego breaka – £40 000 (około 200 000 zł), a za najwyższego breaka w turnieju – £15 000 (około 75 000 zł).

Rok	Zwycięzca	Przeciwnik	Wynik	Sezon
nierankingowe
1977	Patsy Fagan	Doug Mountjoy	12 – 9	1977/78
1978	Doug Mountjoy	Dennis Taylor	15 – 9	1978/79
1979	John Virgo	Terry Griffiths	14 – 13	1979/80
1980	Steve Davis	Alex Higgins	16 – 6	1980/81
1981	Steve Davis	Terry Griffiths	16 – 3	1981/82
1982	Terry Griffiths	Alex Higgins	16 – 15	1982/83
1983	Alex Higgins	Steve Davis	16 – 15	1983/84
rankingowe
1984	Steve Davis	Alex Higgins	16 – 8	1984/85
1985	Steve Davis	Willie Thorne	16 – 14	1985/86
1986	Steve Davis	Neal Foulds	16 – 7	1986/87
1987	Steve Davis	Jimmy White	16 – 14	1987/88
1988	Doug Mountjoy	Stephen Hendry	16 – 12	1988/89
1989	Stephen Hendry	Steve Davis	16 – 12	1989/90
1990	Stephen Hendry	Steve Davis	16 – 15	1990/91
1991	John Parrott	Jimmy White	16 – 13	1991/92
1992	Jimmy White	John Parrott	16 – 9	1992/93
1993	Ronnie O’Sullivan	Stephen Hendry	10 – 6	1993/94
1994	Stephen Hendry	Ken Doherty	10 – 5	1994/95
1995	Stephen Hendry	Peter Ebdon	10 – 3	1995/96
1996	Stephen Hendry	John Higgins	10 – 9	1996/97
1997	Ronnie O’Sullivan	Stephen Hendry	10 – 6	1997/98
1998	John Higgins	Matthew Stevens	10 – 6	1998/99
1999	Mark J. Williams	Matthew Stevens	10 – 8	1999/00
2000	John Higgins	Mark J. Williams	10 – 4	2000/01
2001	Ronnie O’Sullivan	Ken Doherty	10 – 1	2001/02
2002	Mark J. Williams	Ken Doherty	10 – 9	2002/03
2003	Matthew Stevens	Stephen Hendry	10 – 8	2003/04
2004	Stephen Maguire	David Gray	10 – 1	2004/05
2005	Ding Junhui	Steve Davis	10 – 6	2005/06
2006	Peter Ebdon	Stephen Hendry	10 – 6	2006/07
2007	Ronnie O’Sullivan	Stephen Maguire	10 – 2	2007/08
2008	Shaun Murphy	Marco Fu	10 – 9	2008/09
2009	Ding Junhui	John Higgins	10 – 8	2009/10
2010	John Higgins	Mark J. Williams	10 – 9	2010/11
2011	Judd Trump	Mark Allen	10 – 8	2011/12
2012	Mark Selby	Shaun Murphy	10 – 6	2012/13
2013	Neil Robertson	Mark Selby	10 – 7	2013/14
2014	Ronnie O’Sullivan	Judd Trump	10 – 9	2014/15
2015	Neil Robertson	Liang Wenbo	10 – 5	2015/16
2016	Mark Selby	Ronnie O’Sullivan	10 – 7	2016/17
2017	Ronnie O’Sullivan	Shaun Murphy	10 – 5	2017/18
2018	Ronnie O’Sullivan	Mark Allen	10 – 6	2018/19
2019	Ding Junhui	Stephen Maguire	10 – 6	2019/20
2020	Neil Robertson	Judd Trump	10 – 9	2020/21
2021	Zhao Xintong	Luca Brecel	10 – 5	2021/22
2022	Mark Allen	Ding Junhui	10 – 7	2022/23
2023	Ronnie O’Sullivan	Ding Junhui	10 – 7	2023/24

• UK Championship w serwisie snookerworld.pl (pol.)