Nataniel (Krykota)
| Petro Krykota | |
| Arcybiskup łucki i wołyński | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 lipca 1959 |
| Arcybiskup łucki i wołyński | |
| Okres sprawowania |
od 2019 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
31 marca 1986 |
| Diakonat |
22 maja 1986 |
| Prezbiterat |
7 grudnia 1986 |
| Nominacja biskupia |
25 czerwca 2015 |
| Chirotonia biskupia |
5 sierpnia 2015 |
| Data konsekracji |
5 sierpnia 2015 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy |
Marek (Petrowcy), Teodor (Hajun), Paweł (Łebid), Mitrofan (Jurczuk), Hiob (Tywoniuk), Ireneusz (Seredni), Bartłomiej (Waszczuk), Sergiusz (Hensycki), Antoni (Fiałko), Pitirim (Starynski), Augustyn (Markewycz), Anatol (Hładky), Włodzimierz (Moroz), Eleuteriusz (Kozorez), Agapit (Bewcyk), Pantelejmon (Baszczuk), Melecjusz (Jehorenko), Aleksy (Hrocha), Nikodem (Horenko), Włodzimierz (Melnyk), Pantelejmon (Łuhowy), Eulogiusz (Hutczenko), Aleksander (Nesterczuk), Antoni (Borowyk), Pantelejmon (Poworozniuk), Filaret (Kuczerow), Longin (Żar), Roman (Kymowycz), Klemens (Weczeria), Efrem (Jarinko), Tichon (Czyżewski) | ||||
| |||||
Nataniel, imię świeckie Petro Hryhorowicz Krykota (ur. 12 lipca 1959 w Zaluciu w obwodzie wołyńskim) – ukraiński biskup prawosławny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył techniczną szkołę zawodową w Łucku (1977). Trzy lata później, po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, podjął naukę w seminarium duchownym w Odessie, które ukończył w 1984. Przez kolejne cztery lata studiował na Moskiewskiej Akademii Duchownej. Od II roku nauki żył w ławrze Troicko-Siergijewskiej, zaś 31 marca 1986 namiestnik Ławry, archimandryta Aleksy, dokonał jego postrzyżyn mniszych, nadając mu imię zakonne Nataniel. 22 maja 1986 biskup włodzimierski i suzdalski Serapion, w soborze Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu, wyświęcił go na hierodiakona. 7 grudnia tego samego roku przyjął święcenia kapłańskie[1].
Od 1988 do 1997 był nauczycielem w seminarium duchownym w Odessie. W tym czasie, w 1990 otrzymał godność igumena, zaś w 1996 – archimandryty. W 1997 został rektorem seminarium duchownego przy ławrze Poczajowskiej[1]. W 2014 otrzymał prawo noszenia dwóch krzyży napierśnych z ozdobami[1].
24 czerwca 2015 otrzymał nominację na biskupa szumskiego, wikariusza eparchii tarnopolskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[1]. Jego chirotonia biskupia odbyła się w soborze Przemienienia Pańskiego w Ławrze Poczajowskiej 5 sierpnia pod przewodnictwem metropolity kijowskiego i całej Ukrainy Onufrego[2]. Równocześnie z obowiązkami biskupa pomocniczego sprawował obowiązki rektora seminarium duchownego w Poczajowie. W styczniu 2016 został zwolniony z obydwu urzędów i skierowany do eparchii wołyńskiej jako jej wikariusz z tytułem biskupa kamień-koszyrskiego[3]. W październiku tego samego roku został mianowany ordynariuszem tejże eparchii[4]. 17 sierpnia 2019 r. został podniesiony do godności arcybiskupa[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Єпископ Шумський Нафанаїл (Петро Григорович Крикота)
- ↑ ПОЧАЇВ. Предстоятель звершив Літургію та очолив архієрейську хіротонію у Свято-Успенській Почаївській Лаврі (ОНОВЛЕНО)
- ↑ Журнали засідання Священного Синоду Української Православної Церкви від 29 січня 2016 року [online], news.church.ua [dostęp 2016-01-29].
- ↑ Журнали засідання Священного Синоду Української Православної Церкви від 18 жовтня 2016 року [online], Українська Православна Церква, 18 października 2016 [dostęp 2016-10-19].
- ↑ В Киево-Печерской лавре прошли торжества по случаю пятилетия интронизации Блаженнейшего митрополита Онуфрия. patriarchai.ru, 17 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-19]. (ros.).