Mitrofan (Jurczuk)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	30 lipca 2000
Konsekrator	Włodzimierz (Sabodan)
Współkonsekrowani biskupi
Filip (Osadczenko)	30 grudnia 2001
Jan (Choma)	31 marca 2002
Melecjusz (Jehorenko)	30 lipca 2006
Antoni (Pakanycz)	26 listopada 2006
Jerzy (Pańkowski)	27 stycznia 2007
Ireneusz (Semko)	10 czerwca 2007
Włodzimierz (Melnyk)	11 czerwca 2007
Serafin (Demianiw)	16 listopada 2007
Aleksander (Drabynko)	19 grudnia 2007
Teodor (Mamasujew)	23 grudnia 2007
Antoni (Borowyk)	18 maja 2008
Józef (Maslenikow)	18 listopada 2008
Nektariusz (Frołow)	20 listopada 2008
Włodzimierz (Oraczow)	22 listopada 2008
Eulogiusz (Pacan)	13 grudnia 2009
Alipiusz (Kozoli)	14 lutego 2010
Nikodem (Baranowski)	25 grudnia 2010
Filaret (Zwieriew)	12 lutego 2011
Elpidifor (Lambriniadis)	20 marca 2011
Dionizy (Konstantinow)	18 czerwca 2011
Mikołaj (Kapustin)	19 czerwca 2011
Jonasz (Czerepanow)	10 września 2011
Longin (Żar)	23 maja 2012
Teodor (Biełkow)	2 grudnia 2012
Nataniel (Krykota)	5 sierpnia 2015
Sergiusz (Mychajłenko)	15 listopada 2015
Sylwester (Stojczew)	24 grudnia 2017
Nestor (Donenko)	27 września 2018
Ambroży (Skobioła)	6 kwietnia 2019
Symeon (Gołubka)	7 kwietnia 2019
Ambroży (Wajnahij)	13 kwietnia 2019
Paweł (Wałujski)	9 grudnia 2019
Barnaba (Hładun)	13 grudnia 2020

Mitrofan
	Mychajło Jurczuk
	Metropolita ługański i alczewski
Kraj działania	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	19 listopada 1962 ; Biłohirja
Data śmierci	18 czerwca 2021
Miejsce pochówku	Ławra Peczerska
	Metropolita ługański i alczewski
Okres sprawowania	2014–2021
	Przewodniczący Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego
Okres sprawowania	2012–2021
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Inkardynacja	Eparchia ługańska
Śluby zakonne	21 sierpnia 1990
Diakonat	1 września 1990
Prezbiterat	16 września 1990
Chirotonia biskupia	30 lipca 2000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mitrofan, imię świeckie Mychajło Iwanowycz Jurczuk (ur. 19 listopada 1962 w Biłohirii, zm. 18 czerwca 2021^[1]) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Życiorys

Urodził się w religijnej rodzinie w regionie Chmielnickiego. Jego ojciec był stolarzem, matka – wychowawczynią przedszkolną^[2].

Po ukończeniu szkoły średniej w latach 1981–1983 odbywał zasadniczą służbę wojskową. W 1987 ukończył naukę w seminarium duchownym w Odessie i rozpoczął wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej. W 1988, w ramach wymiany studentów, przeniósł się na Chrześcijańską Akademię Teologiczną w Warszawie, gdzie w 1993 uzyskał tytuł magistra teologii. W czasie studiów, 21 sierpnia 1990, złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Mitrofan na cześć św. Mitrofana z Woroneża. 1 września 1990 został hierodiakonem, zaś 16 września tego samego roku – hieromnichem. Na jego decyzję o wstąpieniu do monasteru wpływ miała korespondencja z archimandrytą Cyrylem (Pawłowem) z ławry Troicko-Siergijewskiej^[2].

W 1994 wrócił na Ukrainę. Został wykładowcą seminarium i Akademii Duchownej w Kijowie, zamieszkując na stałe w ławrze Peczerskiej. Otrzymał kolejno godności ihumena (1994) i archimandryty (1995). W Akademii Duchownej był kolejno inspektorem i prorektorem.

30 lipca 2000 miała miejsce jego chirotonia na biskupa pomocniczego eparchii kijowskiej z tytułem biskupa perejasławsko-chmielnickiego. W 2000 został kanclerzem Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. W 2003 otrzymał godność arcybiskupa. Od 2006 kierował komisją Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego ds. dialogu z Ukraińskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym. 31 maja 2007 objął katedrę białocerkiewską i bogusławską. W czerwcu 2011 w Białej Cerkwi został na jego wniosek zorganizowany monaster św. Serafina z Sarowa, którego został pierwszym przełożonym^[3].

W 2011 r. wszedł w skład Wyższej Rady Cerkiewnej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego^[4]. W maju 2012 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go na stanowisko kierownika Wydziału Zewnętrznych Stosunków Cerkiewnych Kościoła, zwalniając go zarazem z obowiązków jego kanclerza^[5]. W lipcu tego samego roku został przeniesiony na katedrę ługańską^[6]. W 2014 otrzymał godność metropolity^[7].

Zmarł w 2021 r. na zawał serca^[1]. Pochowany na cmentarzu przy cerkwi akademickiej Narodzenia Matki Bożej w ławrze Peczerskiej^[8]^[9].

Przypisy

↑ ^a ^b Відійшов до Господа митрополит Луганський і Алчевський Митрофан (Юрчук). church.ua, 19 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-19]. (ukr.).
↑ ^a ^b http://eparchia.patriarchia.ru/db/text/2572197.html Архиепископ Луганский Митрофан: Авторитаризмом ничего не добьешься]
↑ Ж У Р Н А Л № 36
↑ Образован Высший Церковный Совет Украинской Православной Церкви
↑ Журнали засідання Священного Синоду УПЦ від 8 травня 2012 року
↑ В Киеве состоялось очередное заседание Священного Синода Украинской Православной Церкви
↑ Митрополит Киевский Онуфрий совершил Литургию в Успенском соборе Киево-Печерской лавры и возвел в сан архиепископа и митрополита ряд иерархов Украинской Православной Церкви
↑ Предстоятель звершив панахиду за спочилим митрополитом Митрофаном (+відео). church.ua, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-21]. (ukr.).
↑ Новопреставленный митрополит Луганский и Алчевский Митрофан погребен на кладбище Киево-Печерской лавры. patriarchia.ru, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-22]. (ros.).

Bibliografia

Biogram na stronie Kościoła

[church-1] Відійшов до Господа митрополит Луганський і Алчевський Митрофан (Юрчук). church.ua, 19 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-19]. (ukr.).

[ep-2] ttp://eparchia.patriarchia.ru/db/text/2572197.html Архиепископ Луганский Митрофан: Авторитаризмом ничего не добьешься]

[3] Ж У Р Н А Л № 36

[4] Образован Высший Церковный Совет Украинской Православной Церкви

[5] Журнали засідання Священного Синоду УПЦ від 8 травня 2012 року

[6] В Киеве состоялось очередное заседание Священного Синода Украинской Православной Церкви

[7] Митрополит Киевский Онуфрий совершил Литургию в Успенском соборе Киево-Печерской лавры и возвел в сан архиепископа и митрополита ряд иерархов Украинской Православной Церкви

[8] Предстоятель звершив панахиду за спочилим митрополитом Митрофаном (+відео). church.ua, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-21]. (ukr.).

[9] Новопреставленный митрополит Луганский и Алчевский Митрофан погребен на кладбище Киево-Печерской лавры. patriarchia.ru, 21 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-22]. (ros.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Eparchia perejasławska (Patriarchat Konstantynopolitański)	Lew Mikołaj I (1054–1072) Piotr (1072–1082) Mikołaj II (lata nieznane) Efrem (1089?–1100?) Symeon I (1104) Łazarz (1104–1117) Sylwester (1118–1123) Mikołaj III (1123) Jan (1123–1125) Marek (Makary?) (1125–1134) Marceli (1134–1135) Makary (1135–1141) Eutymiusz (1141–1155) Bazyli (1156–1168) Antoni (1168–1197) Paweł (1198–1231) Symeon II (1239) Teodor (1239–1269) Teognost (1269–1279)
Wikariat perejasławski	Zacharija (Korniłowicz) (1700–1715) Cyryl Szumlański (1715–1726) Ioakim (Strukow) (1727–1730) Warłaam (Lenickij) (1730–1731)
Eparchia perejasławsko-boryspolska	Arseniusz (Berło) (1733–1735, 1736–1744) Nikodem (Skrebnicki) (1745–1751) Silwiestr (Iwanow) (1751–1753) Jan (Kozłowicz) (1753–1757) Gierwasij (Lincewskij) (1757–1769) Iow (Bazilewicz) (1770–1776) Hilarion (Kondratowski) (1776–1785)
Wikariat perejasławski	Wiktor (Sadkowski) (1785–1793) Dimitrij (Ustimowicz) (1793–1795) Amfiłochij (Leontowicz) (1795–1799)
Eparchia małoruska i perejasławska	Silwiestr (Lebiedinskij) (1799–1803)
Wikariat perejasławski	Pietr (Kiriejew) (1922–1923)
Wikariat perejasławsko-chmielnicki	Nestor (Tuhaj) (1954–1961) Bogolep (Ancuch) (1965) Teodozjusz (Dikun) (1967) Włodzimierz (Sabodan) (1968–1969) Sawa (Babyneć) (1969–1972) Warłaam (Iljuszczenko) (1972–1977) Antoni (Moskalenko) (1985–1986) Palladiusz (Szyman) (1987–1988) Jonatan (Jeleckich) (1989–1991) Alipiusz (Pohrebniak) (23–1992) Antoni (Fiałko) (1992–1993) Jan (Siopko) (1996–2000) Mitrofan (Jurczuk) (2000–2007) Aleksander (Drabynko) (2007–2018) Dionizy (Pyłypczuk) (od 2018)