Serafin (Zaliznicki)
| Wasyl Zaliznicki | |
| Metropolita iwano-frankiwski i kołomyjski | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 stycznia 1953 |
| Metropolita iwano-frankiwski i kołomyjski | |
| Okres sprawowania |
od 2021 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
31 lipca 1994 |
| Diakonat |
24 lutego 1985 |
| Prezbiterat |
3 marca 1985 |
| Chirotonia biskupia |
1 sierpnia 1994 |
| Data konsekracji |
1 sierpnia 1994 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Joannicjusz (Kobziew), Jonatan (Jeleckich), Hilarion (Szukało) | ||||||||||||
| |||||||||||||
Serafin, imię świeckie Wasyl Zaliznycki (ur. 16 stycznia 1953 w Łosiatynie) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył technikum gospodarstwa wiejskiego w Krzemieńcu, po czym pracował w kołchozie jako agronom. W 1975 rozpoczął naukę w moskiewskim seminarium duchownym, a po jego ukończeniu podjął wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej, której dyplom uzyskał w 1983. 24 lutego 1985 został wyświęcony na diakona, zaś 3 marca tego samego roku – na kapłana. Został wyznaczony do pracy duszpasterskiej w parafii św. Marii Magdaleny w Białej Cerkwi. Został również dziekanem dekanatu białocerkiewskiego[1].
31 lipca 1994 złożył wieczyste śluby zakonne. Następnego dnia odbyła się jego chirotonia na biskupa białocerkiewskiego i bogusławskiego. 31 maja 2007 został przeniesiony na katedrę sewerodoniecką. Już 4 czerwca tego samego roku biskup został na własną prośbę przeniesiony w stan spoczynku. Złożył śluby wielkiej schimy, przyjmując imię Sergiusz. Jego stałym miejscem pobytu była początkowo ławra Świętogórska[1]. Następnie wyjechał do Moskwy i tam został proboszczem parafii Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Lefortowie[2]. W 2016 Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego mianował go biskupem pomocniczym eparchii tarnopolskiej z tytułem biskupa szumskiego oraz rektorem seminarium duchownego przy ławrze Poczajowskiej[3].
W 2018 r. przeniesiony na katedrę iwano-frankiwską[4]. 25 czerwca 2019 r. podniesiony do godności arcybiskupa[5]. 17 sierpnia 2021 r. otrzymał godność metropolity[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Biogram w bazie Patriarchatu Moskiewskiego
- ↑ Храмы Введения во храм Пресвятой Богородицы и Троицы Живоначальной у Салтыкова моста. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-29)].
- ↑ Журнали засідання Священного Синоду Української Православної Церкви від 29 січня 2016 року [online], news.church.ua [dostęp 2016-01-29].
- ↑ Журнали засідання Священного Синоду Української Православної Церкви від 25 вересня 2018 року. news.church.ua, 25 września 2018. [dostęp 2018-09-28]. (ukr.).
- ↑ В Киево-Печерской лавре прошли торжества по случаю дня тезоименитства Блаженнейшего митрополита Киевского и всея Украины Онуфрия. patriarchia.ru, 25 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-26]. (ros.).
- ↑ Українська Православна Церква молитовно відзначила сьому річницю інтронізації свого Предстоятеля. church.ua, 17 sierpnia 2021. [dostęp 2021-08-17]. (ukr.).