[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Lubniewice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lubniewice
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Lubniewice oraz za nim jezioro Krajnik
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Powiat

sulęciński

Gmina

Lubniewice

Data założenia

1287

Prawa miejskie

1367-ok. 1500, 1808–1945, 1995

Burmistrz

Radosław Sosnowski

Powierzchnia

12,11 km²

Populacja (31.12.2019)
• liczba ludności
• gęstość


2082[1]
171,9 os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 95

Kod pocztowy

69-210

Tablice rejestracyjne

FSU

Położenie na mapie gminy Lubniewice
Mapa konturowa gminy Lubniewice, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Lubniewice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Lubniewice”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Lubniewice”
Położenie na mapie powiatu sulęcińskiego
Mapa konturowa powiatu sulęcińskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Lubniewice”
Ziemia52°30′59″N 15°14′59″E/52,516389 15,249722
TERC (TERYT)

0807024

SIMC

0182969

Urząd miejski
ul. Jana Pawła II 51
69-210 Lubniewice
Strona internetowa

Lubniewice (niem. Königswalde[2][3]) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie sulęcińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Lubniewice, położone nad jeziorami Lubiąż i Krajnik. Nieopodal znajduje się także największe jezioro w okolicy – Lubniewsko. Miasto zamieszkuje około dwóch tysięcy osób[4][5][4], co czyni je jednym z najmniejszych miast w Polsce.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Miasto znajduje się w środkowej części województwa lubuskiego w powiecie sulęcińskim na terenach o dużej lesistości; rozłożone jest w wąskim pasie pomiędzy dwoma jeziorami Lubiąż i Krajnik. Dodatkowo w pobliżu granic miasta znajduje się szereg innych jezior np. Lubniewsko, Krzywe i Karpnik. Miasto położone jest przy drodze wojewódzkiej nr 136. Odchodzi też stąd droga lokalna do Bledzewa i Skwierzyny.

Lubniewice leżą w historycznej Wielkopolsce[6], a dokładnie na pograniczu Wielkopolski i ziemi lubuskiej[7].

Według danych z 31 grudnia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 12,11 km²[8].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
„Stary zamek” na rys. z XIX wieku

Pierwsza wzmianka o Lubniewicach datowana jest na 1287 rok, kiedy to nazwa miasta znalazła się w dokumentach księcia Przemysła II. Pierwsze zapiski o osadzie miejskiej pochodzą z 1322 roku. Sięgało tu księstwo głogowskie, w mieście gościł wówczas piastowski książę Henryk IV Wierny[9]. Lubniewiczanie zajmowali się wówczas łowiectwem i szeroko pojętym rzemiosłem.

Po uchwale sejmowej z 1658 nakazującej braciom polskim opuszczenie granic Rzeczypospolitej ich grupa osiedliła się m.in. w Lubniewicach.

Kaznodzieją i ministrem zboru w Lubieniewicach w pierwszych latach XVIII w. był Samuel Crell-Spinowski. W 1751 roku, w związku z odkryciem złóż ałunu otworzono kopalnię. Nastąpił szybki rozwój miasta. Wkrótce jednak wojska rosyjskie idące na Brandenburgię dokonały zniszczeń i kradzieży w owej kopalni, co doprowadziło do jej zamknięcia, a miasto popadło w stagnację. Sytuacja ta uległa zmianie w drugiej połowie XVIII wieku, kiedy to zaczęło się rozwijać włókiennictwo i handel suknem. Zaczęto zakładać hodowle jedwabników, a w efekcie uruchomiono przędzalnię jedwabiu. Był także okres w dziejach Lubniewic, kiedy w miejskich ogrodach i na działkach uprawiano chmiel.

W 1808 roku Lubniewice otrzymały prawa miejskie. W 1945 roku miejscowość znalazła się w granicach Polski i zakwalifikowano ją do wsi. Dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec.

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. gorzowskiego.

W 1994 roku gmina Lubniewice uzyskała tytuł „Najbardziej Ekologicznej Gminy w Polsce”. 30 grudnia 1994 roku staraniem samorządu i mieszkańców miasta Lubniewice odzyskały prawa miejskie[10].

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Piramida wieku mieszkańców Lubniewic w 2014 roku[4], na podstawie danych GUS.

Według danych z 2015 roku miasto miało 2069 mieszkańców[4] i 2019 mieszkańców w roku 2018[4][5].

Ludzie związani z Lubniewicami

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie urodzeni w Lubniewicach.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[11]:

• pałac, wybudowany w 1793 roku, w stylu neoklasycznym; przebudowany w 1846 roku, zwany „starym zamkiem”
• pałac, monumentalny, neorenesansowy z 1909 roku, z neogotycką wieżą widokową, zwany „nowym zamkiem”
• park z XIX wieku
  • dom, ul. Jana Pawła II (dawnej ul. Bohaterów Stalingradu 35), szachulcowo-murowany, z 1781 roku

inne zabytki:

  • zabytkowe kamieniczki.

pomniki:

  • kamień pamiątkowy dedykowany Osadnikom Wojskowym I i II Armii Wojska Polskiego na Placu Kasztanowym

Kultura

[edytuj | edytuj kod]
Park Miłości im. dr Michaliny Wisłockiej
Fontanna z rusałką

W mieście organizowane są cykliczne imprezy kulturalne, m.in.:

  • Dni Lubniewic,
  • Gminne Zawody Sportowo-Pożarnicze,
  • Warsztaty Artystyczne,
  • Święto Sandacza
  • Zawody Wędkarskie o Puchar Burmistrza.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Miasto jest lokalnym ośrodkiem usługowo-handlowym i przemysłowym. Brak tutaj uciążliwego przemysłu, co dodatnio wpływa na walory turystyczne miasteczka. Do największych przedsiębiorstw należy Zakład Przetwórstwa Drzewnego „Lubdrew”, nadleśnictwo Lubniewice. Ze względu na znakomite walory rekreacyjne i turystyczne powstały tutaj liczne ośrodki wypoczynkowe i ośrodki czynnej rekreacji. W mieście rozwija się handel i usługi. Istnieją tutaj: ośrodek zdrowia, liczne sklepy, restauracje i hotele.

W mieście funkcjonuje piłkarski Klub Sportowy „Lubniewiczanka” Lubniewice, który został założony w 1948 roku i występuje gorzowskiej klasie okręgowej. Obiektem domowym zespołu jest Stadion Miejski w Lubniewicach o pojemności 500 widzów[12].

Współpraca międzynarodowa

[edytuj | edytuj kod]

Gminy partnerskie:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyniki badań bieżących - Baza Demografia - [[Główny Urząd Statystyczny]] [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2020-07-19].
  2. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  3. Königswalde (Oststernberg). [dostęp 2021-09-09]. (niem.).
  4. a b c d e Lubniewice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  5. a b Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
  6. Mitteilungsblatt des Vereins für Heimatgeschichte der Stadt Müncheberg e. V.
  7. Jerzy Walachowicz, Geneza i ustrój polityczny Nowej Marchii do początków XIV wieku, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa–Poznań 1980, ISBN 83-01-01941-7, s. 81.
  8. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, 2013-07-26. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507. 
  9. Edward Rymar, Rywalizacja o ziemię lubuską i kasztelanię międzyrzecką, w: Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka, nr 4/1979, s. 489
  10. Dz.U. z 1994 r. nr 132, poz. 672.
  11. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 66. [dostęp 2013-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].
  12. Lubniewiczanka Lubniewice, 90minut.pl, 21 lipca 2016.
  13. a b Współpraca zagraniczna, Lubniewice: Urząd Miasta i Gminy Lubniewice, 21 lipca 2016 [dostęp 2016-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-31].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]