[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Larry King

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Larry King
Lawrence Harvey Zeiger
Ilustracja
Larry King (2010)
Imię i nazwisko

Lawrence Harvey Zeiger

Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1933
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

23 stycznia 2021
Los Angeles

Zawód

osobowość radiowa i telewizyjna, prezenter, rzecznik prasowy, dziennikarz

Współmałżonek

Freda Miller
(1952–1953; anulowano)
Annette Kaye
(1961–1961; rozwód)
Alene Akins
(1961–1963; rozwód)
(1967–1972; rozwód)
Mickey Sutphin
(1963–1967; rozwód)
Sharon Lepore
(1976–1983; rozwód)
Julie Alexander
(1989–1992; rozwód)
Shawn Southwick
(1997–2019; rozwód)

Lata aktywności

1957–2021

Multimedia w Wikimedia Commons

Larry King, właśc. Lawrence Harvey Zeiger[1] (ur. 19 listopada 1933 w Nowym Jorku, zm. 23 stycznia 2021 w Los Angeles[1]) – amerykański dziennikarz, osobowość radiowa i telewizyjna, prezenter oraz rzecznik prasowy, którego praca została wyróżniona nagrodami, w tym dwiema Peabody Award, Emmy i dziesięcioma CableACE Award.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na nowojorskim Brooklynie[2] w rodzinie ultraortodoksyjnych Żydów, jako syn Jennie (z domu Gitlitz), pochodzącej z Wilna pracownicy branży odzieżowej, i Aarona Zeigera, restauratora wywodzącego się z Kołomyi[3]. Miał dwóch braci – Marty’ego i Irwina[4]. Ukończył Lafayette High School.

Pierwszy kontakt z dziennikarstwem miał w 1955 roku. Zgłosił się do nowopowstałej rozgłośni radiowej WAHR na Florydzie. Zdał test głosu i został przyjęty do pracy. Właściciel radiostacji, Marshall Simmonds, obiecał Zeigerowi, że przed mikrofonem zasiądzie "jak tylko nadarzy się okazja". Na debiut przed mikrofonem czekał jednak aż dwa lata. W tym czasie zajmował się pracami porządkowymi. Simmonds dotrzymał słowa w 1957 roku, postawił jednak warunek: zmiana nazwiska na bardziej radiowe[5].

W 1957 Lawrence Zeiger przyjął pseudonim Larry King. Wiąże się z tym anegdota, powtarzana przez samego Kinga. Na pięć minut przed pierwszym wejściem na antenę pseudonim wymyślił mu Marshall Simmonds, który w gazecie zobaczył reklamę hurtowni King’s Wholesale Liquor[5].

1 maja 1957 roku, o godzinie 9:00 rano, w rozgłośni radiowej WAHR w Miami Beach na Florydzie Larry King zadebiutował na antenie. Jego audycja Larry King Show trwała od 9 rano do południa. Dano mu też szansę prowadzenia popołudniowych wiadomości[5].

Od 1978 regularnie prowadził nocny talk-show na falach Mutual Radio Network. W czerwcu 1985 zatrudniono go w telewizji CNN (Cable News Network)[6]. Był gospodarzem nadawanego z Los Angeles Larry King Live. Przeprowadził ponad 40 tys. wywiadów. Rozmawiał m.in. z Margaret Thatcher, Nancy Reagan, Madonną, Monicą Lewinsky, Michaelem Jordanem, Michaiłem Gorbaczowem, Barbarą Bush, Tonym Blairem, Władimirem Putinem, Céline Dion, Hunter Tylo, a także z mordercą Johna Lennona, Markiem Davidem Chapmanem[7][8].

Niezwykle wyrazisty wizerunek Kinga i jego charakterystyczny głos były często wykorzystywane przez Hollywood. Użyczył głosu w serialu animowanym Simpsonowie (1991, 1994) i komedii animowanej Film o pszczołach (Bee Movie, 2007), a także postaci barmana-transwestyty z filmów Shrek 2 (2007) i Shrek Trzeci (2010).

W 2008 wziął udział w kampanii społecznej wyrażającej sprzeciw wobec wprowadzenia w amerykańskim stanie Kalifornia poprawki legislacyjnej zamykającej drogę parom jednopłciowym do zawierania małżeństw, tzw. Propozycji 8[9].

16 grudnia 2010, po 25 latach pracy dla CNN, poprowadził ostatni program Larry King Live, który został wyemitowany 17 grudnia 2010[10]. Kończąc ostatni odcinek powiedział: Good night and thank you all for watching. Decyzję o zakończeniu kariery argumentował tym, że chce teraz dużo czasu spędzać z rodziną. Dziennikarza pożegnali Bill Clinton i Barack Obama.

W 2012 powrócił do przeprowadzania wywiadów w ramach programu Larry King Now, dostępnego tylko na terenie Stanów Zjednoczonych w serwisach VOD, takich jak Hulu. Od 13 czerwca 2013 prowadził nowy program Politicking w rosyjskiej, wielojęzycznej stacji informacyjnej RT[11].

Zmarł 23 stycznia 2021 w szpitalu w Los Angeles, w wyniku COVID-19[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Larry King, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  2. ↑ Larry King Biography. TV.com. [dostęp 2021-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-27)]. (ang.).
  3. ↑ Larry King What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2021-01-03]. (ang.).
  4. ↑ Larry King Interviewer, Columnist. „TV Guide”. [dostęp 2021-01-03]. (ang.).
  5. ↑ a b c Małgorzata Dwornik, Larry King. Jeden człowiek, 50 tysięcy wywiadów [online], tygodnik Reporterzy.info, ISSN 2544-5839, 17 października 2022.
  6. ↑ Nathan Southern: Larry King Biography. AllMovie. [dostęp 2021-01-03]. (ang.).
  7. ↑ CNN Transcript - Larry King Live Weekend: A Look Back at Mark David Chapman in His Own Words - September 30, 2000 [online], edition.cnn.com [dostęp 2022-06-22].
  8. ↑ Zapis wywiadu z Markiem Davidem Chapmanem w serwisie YouTube. [dostęp 2022-06-22].
  9. ↑ Larry King Supports the Freedom to Marry. NOH8 Campaign. [dostęp 2021-01-03]. (ang.).
  10. ↑ Larry King signs off from CNN talk show. The Spy Report (Media Spy). [dostęp 2010-12-17]. (ang.).
  11. ↑ Laura Bennett: Larry King's Post-CNN Career Will Surprise You. „The New Republic”, 14 sierpnia 2013. [dostęp 2021-01-03]. (ang.).
  12. ↑ Nie żyje legenda amerykańskiego dziennikarstwa. Larry King odszedł w wieku 87 lat. Dzień Dobry TVN. [dostęp 2021-01-23]. (pol.).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Larry_King&oldid=73705770”