Louis Armand

Ten artykuł należy dopracować:

od 2015-04 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny,
od 2015-04 → zweryfikować treść i dodać przypisy.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Louis Armand

Data i miejsce urodzenia	17 stycznia 1905 Cruseilles
Data i miejsce śmierci	30 sierpnia 1971 Villers-sur-Mer
Przewodniczący Euratomu
Okres	od 1958 do 1959
Poprzednik	funkcja utworzona
Następca	Étienne Hirsch
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Louis Armand (ur. 17 stycznia 1905 w Cruseilles, zm. 30 sierpnia 1971 w Villers-sur-Mer) – francuski inżynier, oficer francuskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej, menadżer wielu przedsiębiorstw publicznych. Był pierwszym przewodniczącym Euratomu. Został wybrany do Akademii Francuskiej (fr.: Académie française) w 1963 roku^[1].

Louis Armand studiował w Annecy i Lyonie w Lycée du Parc^[2]. Absolwent École polytechnique. Ukończył studia na drugim miejscu w swojej klasie (rocznik 1924)^[1][2].

W 1926 dołączył do Corps des Mines i był członkiem MINES ParisTech (École Nationale Supérieure des Mines de Paris). Pracował jako inżynier górnictwa w Clermont-Ferrand, w 1934 roku został zatrudniony w przedsiębiorstwie kolejowym PLM, a w 1938 roku został jednym z kierowników w SNCF^[2].

Podczas II wojny światowej zaangażował się w działalność francuskiego ruchu oporu. W 1942 roku Pierre Laval zaproponował mu stanowisko sekretarza generalnego ds. przemysłu^[2]. Od 1943 roku kierował grupą ruchu oporu „Résistance-fer”^[2]. 24 czerwca 1944 roku został aresztowany przez Niemców i był przetrzymywany we Fresnes, uniknął wywózki i 18 sierpnia 1944 roku został uwolniony^[2].

W 1945 roku został dyrektorem jednej z sekcji, a w 1946 roku zastępcą dyrektora generalnego SNCF^[2]. Od 1949 roku był dyrektorem generalnym SNCF^[2]. W 1953 roku został wybrany prezesem UIC^[2]. Od 1958 do 1959 roku przewodniczył Europejskiej Wspólnocie Energii Atomowej (Euratom)^[2][1]. W 1957 roku był jednym z inicjatorów powstania grupy zajmującej się projektowaniem Eurotunelu^[2].

Od 1960 roku był członkiem Académie des Sciences Morales et Politiques, a od 1963 roku również Akademii Francuskiej^[2].

W 1928 roku poślubił Genevieve Gazel. Zmarł w wieku 66 lat w Villers-sur-Mer^[1].

Odznaczony następującymi odznaczeniami^[2]:

• Wielki Oficer Legii Honorowej
• Order Wyzwolenia^[1]
• Krzyż Wojenny 1939–1945
• Komandor Orderu Palm Akademickich
• Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego
• Order Zasługi Saharyjskiej I klasy^[3]

• 1961: Plaidoyer pour l’avenir
• 1965: De la Savoie au Val d’Aoste par le tunnel du Mont-Blanc
• 1968: Simples propos
• 1968: Le pari européen
• 1969: Propos ferroviaires
• 1970: De la cybernétique à l’intéressement
• 1970: L’Entreprise de demain
• 1974: Message pour ma patrie professionnelle