Étienne Hirsch

Étienne Hirsch

Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1901 Paryż
Data i miejsce śmierci	17 maja 1994 Paryż
Zawód, zajęcie	inżynier, menedżer, urzędnik państwowy
Alma Mater	École nationale supérieure des mines de Paris
Stanowisko	przewodniczący Komisji Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (1959–1962)
Partia	Francuska Sekcja Międzynarodówki Robotniczej, Federacja Lewicy Demokratycznej i Socjalistycznej
Multimedia w Wikimedia Commons

Étienne Hirsch (ur. 20 stycznia 1901 w Paryżu, zm. 17 maja 1994 tamże^[1]) – francuski inżynier, menedżer i urzędnik państwowy, działacz środowisk proeuropejskich i uczestnik II wojny światowej, w latach 1959–1962 przewodniczący Komisji Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

Syn Richarda i Marianne z domu Schwen, urodził się w żydowskiej rodzinie z klasy średniej pochodzenia niemiecko-czeskiego. Absolwent École nationale supérieure des mines de Paris, w latach 20. krótko należał do Francuskiej Sekcji Międzynarodówki Robotniczej. Rozpoczął pracę w przemyśle chemicznym w koncernie Saint-Gobain. W 1924 przeniósł się do Ugine Kuhlmann, gdzie do 1940 zajmował stanowiska kierownicze w powiązanych z nią spółkach. Opracował nową metodę otrzymywania syntetycznego metanu, za co otrzymał nagrodę. Pod koniec lat 30. na zlecenie francuskich przedsiębiorstw badał ich konkurentów zagranicznych. W 1940 zbiegł do Londynu, gdzie rozpoczął działalność w ruchu oporu pod pseudonimem „Commandant Bernard”. W 1943 został zastępcą Jeana Monneta odpowiedzialnego za uzbrojenie w ramach Francuskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego w Algierze, następnie od stycznia 1945 odpowiadał za zaopatrzenie w ramach reprezentacji Francji przy dowództwie aliantów w Londynie^[2]. Jego rodzice, siostra i siostrzeńcy zostali zamordowani w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau^[3].

Po wojnie pozostał bliskim współpracownikiem Charles’a de Gaulle’a. Na krótko powrócił do Ugine Kuhlmann, następnie od 1945 pracował w Generalnej Komisji Planowania, początkowo kierowanej przez Jeana Monneta, a od 1952 do 1959 pozostawał jej prezesem. Jeden ze współtwórców planu Schumana. Od 2 lutego 1959 do 10 stycznia 1962 przewodniczył Komisji Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej jako jej drugi szef. W 1962 francuskie władze odmówiły mu odnowienia kadencji ze względu na poglądy odbierane jako zbyt proeuropejskiego, zamiast niego wskazały Pierre’a Chateneta^[4]. Był w tym okresie oddelegowany do Parlamentu Europejskiego. W latach 1964–1975 kierował Unią Europejskich Federalistów jako prezydent, a następnie przewodniczący komitetu centralnego^[3]. Został prezesem Institut technique de prévision économique et sociale oraz wykładowcą europeistyki na Université Libre de Bruxelles i Université catholique de Louvain. W 1965 dołączył do Federacji Lewicy Demokratycznej i Socjalistycznej François Mitterranda, w 1966 zaprezentowany jako członek jego gabinetu cieni^[5].

Był żonaty z Geneviève, miał troje dzieci^[1]. Szwagier fizyka Jules’a Guérona^[3].