Okultacja (szyizm)

Okultacja (arab. ‏غيبة‎, Ghajba, pl. okultacja/ukrycie) – w teologii islamu szyickiego stan ukrycia, w którym znajduje się imam Mahdi. Szyici różnią się odnośnie do tego, kto, kiedy i gdzie udał się w stan okultacji.

Imamizm

W rozumieniu największej gałęzi islamu szyickiego, imamitów, Muhammad al-Mahdi (zgodnie z wiarą imamitów zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach w Samarze i powróci, aby zbawić ludzi jako Mahdi^[1]), udał się w stan okultacji ze względu aby zachować własne życie podczas historycznego prześladowania, odmówić złożenia przysięgi na wierność sunnickim kalifom, a także, aby Bóg mógł doświadczyć szyitów^[2]. Imamici dzielą okres okultacji na mniejszą i większą okultację.

Mniejsza okultacja

Podczas mniejszej okultacji trwającej od 874 do 941 roku dwunasty imam nadal kontaktował się z ummą przy pomocy czterech wybranych przedstawicieli (arab. ‏an-nuwāb al-arbaʻa‎)^[3]:

Usman ibn Sa'id al-Asadi
Abu Dżafar Muhammad ibn Usman
Abul Kasim Husajn ibn Ruh al-Nawbakhti
Abul Hasan Ali ibn Muhammad al-Samarri

Al-Samarri otrzymał powiadomienie od samego imama, iż niedługo umrze bez wskazywania kolejnego przedstawiciela, a Mahdi uda się w stan większej okultacji bez możliwości dalszego udzielania wskazówek ludzkości.

Większa okultacja

Większa okultacja trwa od roku 941 do dziś, imam od tego momentu pozostaje w całkowitym ukryciu i nie kontaktuje się z nikim. Szyici imamici oczekują powrotu dwunastego imama (razem z Jezusem), który będzie jednocześnie Mahdim, jako zwiastuna końca świata tuż przed Sądem Ostatecznym.

Ismailizm

Okultacja Mahdiego jest różnie rozumiana przez poszczególne gałęzie ismailizmu. Siódmym i ostatnim imamem ismailitów był Isma'il ibn Dżafar^[a]. Według niektórych gałęzi ismailickich imamat trwał następnie w osobie kalifów fatymidzkich i z nimi się skończył, według innych trwa do dzisiaj. Ismailici mustalici twierdzą, że ostatnim, dwudziestym imamem był Al-Amir bi-Ahkami'l-Lah. Ismailici tajabici iż ostatnim, dwudziestym pierwszym imamem, był At-Tajjib Abu'l-Kasim. Ismailici hafizyci uważają za ostatniego, dwudziestego czwartego imama, ostatniego i czternastego kalifa fatymidzkiego, Al-Adidego. Ismailici nizaryci twierdzą iż sukcesja imamów nadal trwa, tak więc żywym i panującym obecnie jest czterdziesty dziewiąty, Aga Chan IV.

Zajdyzm

Zajdyci nie wierzą w koncept okultacji imamów.

Uwagi

↑ W zależności od numeracji imamów, mniejszość pośród ismailitów uznaje za siódmego imama jego następcę i syna którym był Muhammad ibn Isma'il.

Przypisy

↑ Marek M. Dziekan, Irak: religia i polityka, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2005, str. 48
↑ Hussain, Jassim M. (1982). The occultation of the Twelfth Imam. Londyn, Anglia: Muhammadi Trust. ISBN 978-0-907794-01-1.
↑ Al-Islam.org: The Need for Representation (ang.). Dostęp 06/09/2016.

[4] W zależności od numeracji imamów, mniejszość pośród ismailitów uznaje za siódmego imama jego następcę i syna którym był Muhammad ibn Isma'il.

[1] Marek M. Dziekan, Irak: religia i polityka, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2005, str. 48

[2] Hussain, Jassim M. (1982). The occultation of the Twelfth Imam. Londyn, Anglia: Muhammadi Trust. ISBN 978-0-907794-01-1.

[3] Al-Islam.org: The Need for Representation (ang.). Dostęp 06/09/2016.

[1]

[2]

[3]

[a]