Hidżra

Nie mylić z: hidźra.

Ten artykuł od 2015-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Hidżra (z arab. hidżra(t); هِجْرَة – „wywędrowanie, zerwanie stosunków, ucieczka” – inaczej hegira) – „Wielka Emigracja” proroka Mahometa oraz jego zwolenników z Mekki do Jatribu, późniejszej Medyny.

Mahomet i pierwsi muzułmanie musieli opuścić miasto z powodu prześladowań oraz braku przychylności ze strony Abu Lahaba, stryja Mahometa, który objął przywództwo rodu Haszymidów. Emigracja następowała drobnymi grupkami; z Mekki wywędrowało w sumie około 70 osób. Jako ostatni, 24 września 622 roku, Mekkę opuścił Mahomet wraz ze swoim doradcą i przyjacielem Abu Bakrem. Uchodźcy towarzyszący Mahometowi, nazywani muhadżirami (arab. muhadżirun – ci, którzy razem wywędrowali), ze względu na swoje zasługi dla religii zajęli potem najwyższe pozycje w ummie, pierwszej gminie wyznawców islamu.

Początek roku, w którym miała miejsce hidżra Mahometa, tj. dzień 16 lipca 622 roku, został 17 lat później, za panowania kalifa Omara, uznany za początek ery muzułmańskiej. Od tego momentu liczy się lata w rachubie kalendarza muzułmańskiego oraz kalendarza irańskiego.

Hidżrę nazywa się czasami wielką, w odróżnieniu od małej, czyli pierwszej fali emigracji, gdy w 615 roku kilkudziesięciu wyznawców, by uniknąć prześladowań, udało się do chrześcijańskiej Etiopii.