Hymn Izraela

‏הַתִּקְוָוה‎

Hatikwa

Nadzieja

Państwo	Izrael
Tekst	Naftali Herc Imber, 1878
Muzyka	Samuel Cohen, 1888
Lata obowiązywania	2004–
Hymn Izraela (wersja instrumentalna)

Hatikwa (hebr. ‏הַתִּקְוָה‎, Ha-Tikwa – Nadzieja) – hymn państwowy Izraela. Jego autorami są Naftali Herc Imber (słowa) i Samuel Cohen(inne języki) (muzyka). Treścią hymnu jest nadzieja, syjonistyczne pragnienie utworzenia państwa żydowskiego w Ziemi Izraela. Jest to jeden z nielicznych hymnów państwowych napisanych w tonacji molowej.

Autorem poematu jest Naftali Herc Imber, pochodzący ze Złoczowa w Galicji. Inspiracją do jego napisania była obserwacja budowy jednego z pierwszych żydowskich osiedli Petach Tikwa w Palestynie. Pierwsze fragmenty utworu powstały w roku 1878, jednak kompletny dziewięciozwrotkowy wiersz zatytułowany Tikvatenu (Nasza Nadzieja) został opublikowany drukiem dopiero w 1886 roku w zbiorze wierszy Imbera pod tytułem „Barkai” (hebr. ברקאי, Gwiazda poranna). Kilka lat później wiersz został przyjęty jako hymn ruchu syjonistycznego Chowewej Syjon. Pieśń zyskała dużą popularność wśród żydowskich osadników w Palestynie.

Podczas I Kongresu Syjonistycznego w Bazylei w 1897 roku stała się hymnem Światowej Organizacji Syjonistycznej. Muzykę, opartą na motywach melodii ludowej, napisał Samuel Cohen, imigrant z Mołdawii. Później słowa pieśni zmodyfikowali osadnicy z Riszon le-Cijjon.

Gdy w 1948 proklamowano powstanie państwa Izrael, pieśń Hatikwa została nieoficjalnym hymnem państwowym. Dopiero w listopadzie 2004 roku Kneset uchwalił Prawo o Hymnie i Herbie Państwowym, które usankcjonowało pieśń Hatikwa jako oficjalny hymn państwowy Izraela.

We współczesnej interpretacji tekst hymnu obejmuje tylko pierwszą zwrotkę i refren pierwotnego wiersza. Najważniejszą treścią pozostałych zwrotek jest nadzieja utworzenia niezawisłego i wolnego państwa w Ziemi Izraela.

Melodia hymnu opiera się na tym samym motywie melodycznym, co XVI-wieczna włoska pieśń La Mantovana. Jej najwcześniejsza edycja w druku pochodzi z początku XVII wieku, pod tytułem Ballo di Mantova. Melodia ta była bardzo popularna w Europie epoki renesansu. Pojawia się jako:

• hiszpański hymn Virgen de la Cueva,
• sefardyjska melodia do modlitwy Hallel,
• pieśń ludowa jidysz Modlitwa za Rosę,
• polska pieśń ludowa Tam pod Krakowem w starej wsi,
• szwedzka pieśń ludowa Vem kan segla förutan vind (Któż pod wiatr pożegluje),
• ukraińska Kateryna Kucheryava.

Na tym samym motywie melodycznym oparty jest poemat Wełtawa Bedřicha Smetany, skomponowany w 1874. Piosenka, jak twierdził sam Smetana, jest szwedzkiego pochodzenia, ale użył jej, jako że charakterem odpowiadała czeskiej muzyce ludowej. W większości opracowań dotyczących pochodzenia omawianego motywu melodycznego podaje się, że melodia jest mołdawska. Wiąże się to prawdopodobnie z tym, że Wełtawa znana jest pod drugą nazwą – niemiecką Moldau (jako niemiecką nazwą rzeki Wełtawy, choć tak samo brzmi po niemiecku nazwa kraju Mołdawii). Mołdawski rodowód piosenki uprawdopodobniało pochodzenie twórcy melodii Hatikwy Cohena, który był imigrantem z Mołdawii. Sam Cohen wspominał wiele lat później, że nucił „Hatikwę” w oparciu o melodię, którą usłyszał w Rumunii, piosenki „Carul cu boi” (Wóz ciągnięty przez wołu)^[1][2].

Hatikwa jest napisana w tonacji molowej, która jest uważana za smutno brzmiącą, i stąd rzadko używana w hymnach państwowych. Jednakże tytuł (Nadzieja) i słowa podnoszą na duchu i napełniają optymizmem^[3].

W języku hebrajskim słowo tikwa ma szersze znaczenie niż nadzieja, oznacza rodzaj więzi. W jej rozumieniu sznur trzymany przez Boga wiąże z Jerozolimą Żydów rozproszonych po całym świecie. Bóg, rozżarzając węgielki w sercu każdego Żyda, rozpala ich żar w płomienie. Powrót Żydów do kraju to powrót do miejsca, które Bóg nazwał swoją ziemią i ich ziemią.

Tekst hymnu (pierwsza zwrotka i poprawiony refren) w języku hebrajskim wraz z transkrypcją i tłumaczeniami:

Zobacz publikację Hatikvah w Wikibooks

• Herb Izraela
• Flaga Izraela