[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Kresowiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kresowiec
Ilustracja
Kresowiec (1919) wraz z schematem
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Typ pojazdu

samochód pancerny

Trakcja

kołowa

Załoga

ok. 4-5

Historia
Produkcja

1919

Egzemplarze

1

Dane techniczne
Silnik

silnik gaźnikowy, 4-cylindrowy o mocy 32 KM, chłodzony wodą

Pancerz

nitowany z płyt żelaznych o grubości 10 mm

Długość

ok. 7 m

Szerokość

ok. 2,86 m

Wysokość

ok. 3,16 m

Masa

ok. 7-8 t

Moc jedn.

ok. 4 KM/t

Osiągi
Prędkość

5 km/h (maksymalna)

Dane operacyjne
Uzbrojenie
3 karabiny maszynowe Maxim kal. 7,62 mm, bądź Schwarzlose M.7
Użytkownicy
Polska

Kresowiecpolski improwizowany samochód pancerny z okresu wojny polsko-ukraińskiej.

Samochód pancerny Kresowiec powstał w roku 1919. Projektantem tego pojazdu byli inż. Wilhelm Aleksander Lützke-Birk (profesor Politechniki Lwowskiej) oraz jego współpracownik inż. Witold Aulich. Pojazd powstał na bazie trzykołowego pługa motorowego dokładnie nie znanej marki[a]. Kadłub opancerzono we lwowskich Warsztatach Kolejowych za pomocą blachy żelaznej o grubości 10 mm. Uzbrojenie stanowiły trzy karabiny maszynowe, dwa umieszczono w bocznych sponsonach, a jeden z przodu. Silnik zamknięto w pancernej obudowie o charakterystycznym cylindrycznym kształcie. Z tyłu znajdowało się koło sterujące. Na dachu pojazdu zamontowana była wieżyczka obserwacyjna dowódcy[1][2].

Nie ma informacji na temat użycia pojazdu Kresowiec w boju, prawdopodobnie pod koniec maja 1919 wraz z drugim pojazdem (Tank Piłsudskiego) wszedł w skład oddziału znanego jako Związek Aut Pancernych[2].

  1. J.Magnuski pisze o wykorzystaniu czeskiego pługa motorowego „Praga", P.Skulski wskazuje na możliwe użycie niemieckiego pługa motorowego „Stock"; ponadto według danych z Sprawozdania C. K. Namiestnictwa..., s.181 wynika, że w latach 1916-1917 mieszkańcy Galicji otrzymali 103 sztuki pługów „Stock", przy jedynie 44 sztukach pługów „Praga". Sam kształt belki ogonowej jak i rozmiar kół pługa motorowego „Praga", a Kresowca podważają tezę J.Magnuskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Magnuski 1993 ↓, s. 30-31.
  2. a b Skulski 2017 ↓, s. 6.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janusz Magnuski: Samochody pancerne Wojska Polskiego 1918-1939. Wyd. I. Warszawa: WiS, 1993, s. 30-31. ISBN 83-86028-00-9. (pol.).
  • Przemysław Skulski, Polskie samochody pancerne 1918-1921, [w:] Poligon 1/2017, wyd. I, Warszawa: Magnum-X, styczeń 2017, s. 6, ISSN 1895-3344 [dostęp 2017-02-14] (pol.).
  • Sprawozdanie C.K. Namiestnictwa Centrali Krajowej dla Gospodarczej odbudowy Galicyi ː za czas od czerwca 1916 do lutego 1917, Kraków: nakł. C. K. Namiestnictwa Centrali Krajowej dla Gospodarczej Odbudowy Galicyi, 1917, s. 181 (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]