[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Feniramina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feniramina
enancjomer R enancjomer S
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C16H20N2

Masa molowa

240,34 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

86-21-5 (racemat)
56141-72-1 (R)
23201-92-5 (S)
132-20-7 (dimaleinian)

PubChem

4761

DrugBank

DB01620

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

D04 AA 16
R06 AB 05

Feniramina (łac. Pheniraminum) – organiczny związek chemiczny z grupy amin, antagonista receptorów H1, lek I generacji, czyli nieselektywny (hamuje receptory cholinergiczne, serotoninergiczne, adrenergiczne i dopaminergiczne).

Budowa

[edytuj | edytuj kod]

Zawiera trzeciorzędową grupę aminową, pierścień pirydylowy i fenylowy. Ze względu na obecność centrum stereogenicznego jest związkiem chiralnym; preparaty lecznicze są mieszaniną racemiczną[5] w formie soli z kwasem maleinowym (maleinian feniraminy)[6].

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Można ją otrzymać wychodząc z aldehydu 2-pirydylowego i związku Grignardabromku fenylomagnezowego. Powstały alkohol redukuje się i alkiluje za pomocą 3-chloro-N,N-dimetylopropylo-1-aminy w obecności amidku sodu[7]:

Działanie

[edytuj | edytuj kod]

Zmniejsza przekrwienie i obrzęk błon śluzowych, przez co udrożnia przewody nosowe, hamuje odruch kichania i zmniejsza łzawienie oczu.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest to przeciwhistaminowy składnik doustnych preparatów złożonych (ma za zadanie udrożnić nos, zmniejszyć w nim ilość wydzieliny, hamować kichanie). Feniramina stosowana jest też w leczeniu objawowym kataru siennego, pyłkowicy i alergii.

Działania niepożądane

[edytuj | edytuj kod]

Senność, otępienie, brak koncentracji, suchość w jamie ustnej, zaburzenie ostrości widzenia, zatrzymanie moczu lub bolesne oddawanie moczu.

Preparaty

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lordi, Nicholas G., Christian, John E. Physical Properties and Pharmacological Activity: Antihistaminics. „Journal of the American Pharmaceutical Association (Scientific ed.)”. 45 (5), s. 300–305, 1956. DOI: 10.1002/jps.3030450508. 
  2. Pheniramine, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 4761 (ang.).
  3. a b Pheniramine, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB01620 (ang.).
  4. Pheniramine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-15] (ang.).
  5. F. v. Bruchhausen, G. Dannhardt, S. Ebel, A. W. Frahm, E. Hackenthal, U. Holzgrabe (Hrsg.): Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis: Band 9: Stoffe P-Z, Springer Verlag, Berlin, Aufl. 5, 2014, S. 121, ISBN 978-3-642-63389-8.
  6. maleinian feniraminy [online], www.doz.pl [dostęp 2017-12-14].
  7. D. Sriram: Medicinal Chemistry. Pearson Education India, 2007, s. 152. ISBN 978-81-317-0031-0. [dostęp 2017-12-14].