[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Babica (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Babica
wieś
Ilustracja
Szkoła Podstawowa w Babicy
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

wadowicki

Gmina

Wadowice

Wysokość

280–320 m n.p.m.

Liczba ludności (2022)

1028[2]

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

34-103[3]

Tablice rejestracyjne

KWA

SIMC

0073750

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Babica”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Babica”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Babica”
Położenie na mapie gminy Wadowice
Mapa konturowa gminy Wadowice, u góry znajduje się punkt z opisem „Babica”
Ziemia49°53′54″N 19°32′54″E/49,898333 19,548333[1]

Babica (dawniej Babice) – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Wadowice, na Pogórzu Wielickim na trasie WadowiceStanisław Górny, nad potokiem Babicą, dopływem potoku Wysoka.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego[4].

Miejscowość ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XIV wieku. Wymieniona po raz pierwszy w 1380 w dokumencie zapisanym w języku łacińskim jako Babice, Babicze, Babycza, Babiczą, Babicza[5].

Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Babycza villa wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[6].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Babica[7][8]
SIMC Nazwa Rodzaj
0073766 Filipówka część wsi
0073772 Kosowizna część wsi
0073789 Leszczyna część wsi
0073795 Mała Góra część wsi
0073803 Mrowica część wsi
0073810 Pagór część wsi
0073826 Podlesie część wsi
0073832 Wieńce część wsi
0073849 Wieś część wsi
0073855 Zalesie część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XII wieku tereny Babicy należały do sąsiedniego Rokowa i były własnością rycerza Jaksy Gryfity. W latach 1315–1772 miejscowość leżała w granicach Księstwa oświęcimskiego. W 1448 była własnością szlachecką i należała do starosty oświęcimskiego Prokopa z Babicy[9][5].

W XV wieku jako odrębna wieś należała do Jana i Stanisława z Rudy herbu Karpie, w XVI wieku własność Jana Strzały, w XVII wieku Bełchackich herbu Topór i Kossów. W XVIII wieku dziedziczką była wnuczka Kossów, Anna Brzozowska. W pierwszej połowie XIX wieku Babica należała do Sławińskich h. Leliwa, właścicieli Rokowa i części Witanowic.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • kaplica murowana z 1828 r. z zabytkowym obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej.

Ciekawostka

[edytuj | edytuj kod]
  • W Babicy urodził się polski partyzant walczący w Jugosławii ppor. Tadeusz Sadowski (pseudonim Tomo).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 1336
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 9 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Ministerstwo Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. Główny Urząd Statystyczny: Wykaz urzędowych nazw miejscowości w Polsce. T. pierwszy: A-J. Warszawa: Wydawnictwa Akcydensowe, 1980, s. 32.
  5. a b Leszczyńska-Skrętowa 1985 ↓.
  6. Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”, Aleksander Przezdziecki, Tom VII, Kraków 1864, str. 82.
  7. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  8. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  9. Jan Nepomucen Gątkowski: Rys dziejów księstwa oświęcimskiego i zatorskiego. Lwów: nakład autora, 1867.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]