Bogusław Kierc

Bogusław Kierc

Bogusław Kierc podczas prawykonania światowego przez Zespół MW 2 dedykowanej Zespołowi przez Bogusława Schäffera kompozycji scenicznej "TIS-MW 2" dla aktora, mima, tancerki i 5 muzyków (Kraków, Aula PWSM "Florianka", 25 kwietnia 1964 r.)
Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1943 Bielsko
Zawód	aktor, reżyser, pedagog
Odznaczenia
Cytaty w Wikicytatach

Bogusław Kierc (ur. 22 stycznia 1943 w Bielsku) – polski poeta, krytyk literacki, aktor, reżyser, pedagog.

Ukończył studia na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Debiutował jako poeta w 1961 r. na łamach prasy. W latach 1964–1966 współpracował z Zespołem MW 2. Na przełomie lat 60. i 70. XX w. należał do grupy literackiej Ugrupowanie 66^[1] . Jako aktor związany jest Wrocławskim Teatrem Współczesnym w latach 1967–1973, 1976-1984 i od 2000 roku, jako reżyser – z Teatrem Banialuka w Bielsku-Białej. W 1965 roku zagrał jedną z dwóch głównych ról w filmie Andrzeja Wajdy Popioły – Krzysztofa Cedro. W latach 1990–1992 był dyrektorem artystycznym Teatru Współczesnego w Szczecinie. W Szczecinie wyreżyserował kilka sztuk m.in. Żona Lota Szymborskiej, Figle Kobiet Szekspira, Klątwa Wyspiańskiego oraz Wzniosły upadek Anioła według Przybosia. Wiele lat wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego we Wrocławiu (przedmioty: wiersz, elementarne zadania aktorskie w planie żywym).

• Nagość stokrotna (1971)
• Ciemny chleb (1973)
• Przyboś i (1976)
• Coraz weselsza, coraz mniej (1978)
• Teatr daremny (1980)
• Ktokolwiek (1980)
• Niewinność (1981)
• Rezurekcja (1982)
• Modlitwa przeciw rozpaczy (1985)
• Łagodny, miły (1986)
• Źródło światła (1988)
• Dla radości (1992)
• Wzniosły upadek anioła (1992)
• Boże cielę albo dziurka wesołości (1994)
• Sekundy (1994)
• Widzialne Niewidzialne (1996)
• Raz na zawsze (1997)
• Tyber z piaskiem (1997)
• Czary (1999)
• Zaskroniec (2003)
• Szewski poniedziałek (2005)
• Plankton (2006)
• Cło (2008)
• Rtęć (2010)
• Bazgroły dla składacza modeli latających (2010)
• Manatki (2013)
• Cię-mność (2014)
• Karawadżje (2016)
• Jatentamten (2017)
• Notespropera (2018)
• Osa (2019)

• Wiosny dziejowe Juliana Przybosia (wybór tekstów)
• Rafał Wojaczek, Utwory zebrane

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
• 2010 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis“^[3]
• 2018 – nominacja do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego za tom Jatentamten^[4]
• 2019 – nominacja do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego za tom Notespropera^[5]
• 2020 – nominacja do Nagrody Literackiej m. st. Warszawy za tom Osa^[6]
• 2023 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[2]
• 2023 – Złota Odznaka Honorowa Wrocławia^[7]

• Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. PWN. ISBN 83-01-11593-9. Brak numerów stron w książce
• biuroliterackie.pl. biuroliterackie.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-14)].
• Grzegorz Gazda: Słownik europejskich kierunków i grup literackich XX wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 701. ISBN 978-83-01-15724-1.
• Encyklopedia Szczecina, t. 1 A-O (pod red. Tadeusza Białeckiego, autor hasła Ryszard Markow), Szczecin 1999 str.426

• Bogusław Kierc w bazie IMDb (ang.)
• Bogusław Kierc w bazie Filmweb
• Bogusław Kierc w bazie filmpolski.pl
• Bogusław Kierc, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-04-09] .
• Bogusław Kierc, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22] .
• Bogusław Kierc na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
• Utwory Bogusława Kierca: lista 1 lista 2 w bibliotece Polona