[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Alan McManus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alan McManus
Zdjęcie. Szpakowaty mężczyzna z okrągłą twarzą, z szorstkim zarostem.
Alan McManus, styczeń 2014
Pseudonim

Angles

Obywatelstwo

Szkocja

Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1971
Glasgow

Gra zawodowa

1990–2021

Najwyższy ranking

6 (przez 4 sezony)

Najwyższy break

143 (Mistrzostwa świata 1994)

Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe

2

Nierankingowe

4

Masters

1994

Thailand Masters

1996

Multimedia w Wikimedia Commons

Alan McManus (ur. 21 stycznia 1971 w Glasgow) – szkocki snookerzysta, grający ze statusem profesjonalisty od 1990 roku[1]. Największe jego sukcesy miały miejsce w latach 1992 i 1993, kiedy to dochodził do półfinału Mistrzostw świata oraz w roku kolejnym, 1994, gdy zwyciężył w turnieju Benson & Hedges Masters, wygrywając w finale z niepokonanym przez 5 poprzednich edycji tego turnieju Stephenem Hendrym. McManus jest również zwycięzcą 2 turniejów rankingowych – Dubai Duty Free Classic w 1994 (w finale z Peterem Ebdonem) i Thailand Open w 1996 (w finale z Kenem Dohertym)[1]. Plasuje się na 39. miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 230[2].

9 kwietnia 2021 roku ogłosił zakończenie kariery[3].

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]
German Masters 2014

McManus od początku swojej kariery uważany był za solidnego gracza, o czym świadczyć może to, że przez 16 sezonów z rzędu klasyfikowany był w pierwszej 16 rankingu światowego. Początkowe sukcesy w mistrzostwach świata, a przede wszystkim w turnieju Masters pozwoliły wielu ludziom widzieć w nim następcę Stephena Hedry'ego na piedestale szkockiego snookera. Mimo jednak sukcesów na początku kariery, nigdy nie udało mu się zostać mistrzem świata, czy nawet osiągnąć podobnych rezultatów do tych odniesionych przez takich zawodników jak John Higgins, Ken Doherty, czy Ronnie O’Sullivan. Po wielu sukcesach i dobrych wynikach w latach 90., dwudziesty pierwszy wiek przyniósł słabszą grę McManusa. Co prawda, warto zwrócić uwagę na ponowne zwycięstwo szkockiej drużyny (Stephen Hendry, John Higgins, Alan McManus) w finale Pucharze Narodów w 2001 roku (powtórka sukcesu z 1996), a także finał LG Cup z 2002 roku, gdzie przegrał z Chrisem Smallem. McManus nie odniósł już jednak zwycięstwa w żadnym turnieju rankingowym. Szkot dotarł jeszcze do ćwierćfinału Mistrzostw Świata w 2005 roku oraz półfinału Masters w 2006, mimo to, ponieważ spisywał się słabo w pozostałych turniejach, na koniec sezonu 2005/2006 wypadł z czołowej szesnastki rankingu. Kolejne lata obfitowały w kolejne serie niespodziewanych porażek, i szybkich odpadnięć z turniejów. Coraz słabsza dyspozycja McManusa sięgnęła zenitu w sezonach 2010/2011 oraz 2011/2012, kiedy to Szkot nawet nie zakwalifikował się do żadnego turnieju rankingowego. Skutkiem tego, McManus spadł na 52. pozycję w światowym rankingu i wydawało się, że kariera zwycięzcy Masters dobiega końca[1].

McManus pokazał jednak, że nie zamierza żegnać się z wyczynowym snookerem. Na początek kolejnego sezonu, zakwalifikował się do telewizyjnej fazy Australian Goldfields Open 2012, gdzie poniósł porażkę w pierwszej rundzie z Dingiem Junhui. W eliminacjach pokonał jednak Tony'ego Drago oraz Roberta Milkinsa. Turniej Welch Open 2013 przyniósł McManusowi pierwszy od 2006 roku ćwierfinał, w drodze do którego Szkot pokonał dużo wyżej notowanych od siebie Barry'ego Hawkinsa i Joe Perry'ego. Szkot zaliczył także przyzwoite występy w Haikou World Open 2013 oraz kilku turniejach z cyklu PTC, w dwóch pierwszych z nich dochodząc do ćwierćfinału. Ostatecznym potwierdzeniem powrotu do formy okazały się Mistrzostwa Świata, do finałowej fazy których McManus zakwalifikował się po raz pierwszy od 2006 roku. Po nierównym meczu w pierwszej rundzie przegrał co prawda z Dingiem Junhui 5-10, jednak kilka dobrych występów w sezonie, pozwoliło przesunąć się Szkotowi na 49. miejsce w rankingu i dało nadzieje na dalszą poprawę formy[1].

W 2016 roku po raz pierwszy od 23 lat wszedł do półfinału Mistrzostw Świata, po pokonaniu Stephena Maguire'a, Allistera Cartera i Johna Higginsa.

Podobnie jak Peter Ebdon, znany jest z wolnego tempa rozgrywania swoich pojedynków.

Występy w turniejach w karierze

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1990/
91 		1991/
92 		1992/
93 		1993/
94 		1994/
95 		1995/
96 		1996/
97 		1997/
98 		1998/
99 		1999/
00 		2000/
01 		2001/
02 		2002/
03 		2003/
04 		2004/
05 		2005/
06 		2006/
07 		2007/
08 		2008/
09 		2009/
10 		2010/
11 		2011/
12 		2012/
13 		2013/
14 		2014/
15 		2015/
16 		2016/
17 		2017/
18 		2018/
19 		2019/
20 		2020/
21
Ranking[4] 41 13 6 6 6 6 10 8 8 8 12 15 10 10 12 19 38 37 41 46 51 52 49 29 23 20 29 64 51 48
Turnieje rankingowe
European Masters LQ 1R 1R QF 2R 1R QF NH F nie rozegrano 2R 1R 1R QF 2R LQ NR nie rozegrano LQ 2R 2R LQ 2R
English Open nie rozegrano 2R 1R 3R 2R 1R
Championship League nie rozegrano nierankingowy RR
Northern Ireland Open nie rozegrano 2R 1R 2R 1R 1R
UK Championship SF LQ SF 1R 1R 1R SF QF 1R 1R 2R 3R 3R 3R 3R 2R 3R LQ LQ LQ LQ LQ LQ 2R 1R 2R 2R 2R 3R 3R 1R
Scottish Open nie rozegrano QF SF QF 1R QF 1R QF 2R QF 2R QF 3R nie rozegrano MR nie rozegrano 1R 2R 2R 2R 2R
World Grand Prix nie rozegrano NR DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ
German Masters nie rozegrano SF 1R 1R NR nie rozegrano LQ LQ LQ 3R LQ 1R LQ 1R LQ LQ LQ
Shoot-Out NR nie rozegrano nierankingowy 1R 1R 3R 1R 2R
Welsh Open NH 2R F F 2R 2R 1R QF 3R 1R QF 1R 2R QF 2R 2R 2R 2R LQ LQ LQ LQ QF 2R 4R 3R 1R 1R 1R 1R 2R
Players Championship nie rozegrano DNQ DNQ DNQ DNQ 1R 1R DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ
Gibraltar Open nie rozegrano MR A A A A 2R
WST Pro Series nie rozegrano RR
Tour Championship nie rozegrano DNQ DNQ DNQ
World Championship 2R SF SF 2R 2R 2R 2R 2R 2R 2R 1R 1R 2R 2R QF 1R LQ LQ LQ LQ LQ LQ 1R QF 1R SF LQ LQ LQ 1R LQ
Turnieje nierankingowe
World Seniors Championship NH A nie rozegrano A VF A A LQ A A A NH A A
The Masters 1R LQ SF W QF SF 1R 1R SF 1R 1R SF 1R 1R 1R SF A A A A A A A A A A A A A A A
Dawne turnieje rankingowe
Classic 3R QF nie rozegrano
Strachan Open NH 1R MR NR nie rozegrano
Dubai Classic 1R LQ SF SF W 2R SF nie rozegrano
Malta Grand Prix nie rozegrano nierankingowy 2R NR nie rozegrano
Thailand Masters LQ F 3R SF 2R W 1R QF F 1R 1R 2R NR nie rozegrano NR nie rozegrano
British Open 1R 1R 2R QF 2R 3R QF 2R 2R QF SF QF QF 2R 2R nie rozegrano
Irish Masters nierankingowy 1R 1R 2R NH NR nie rozegrano
Northern Ireland Trophy nie rozegrano NR 1R 1R 3R nie rozegrano
Bahrain Championship nie rozegrano LQ nie rozegrano
Wuxi Classic nie rozegrano nierankingowy LQ 2R 3R nie rozegrano
Australian Goldfields Open nie rozegrano nierankingowy nie rozegrano LQ 1R LQ 2R A nie rozegrano
Shanghai Masters nie rozegrano LQ LQ LQ LQ LQ LQ LQ QF 1R LQ 2R nierankingowy NH
Paul Hunter Classic nie rozegrano Pro-am Event Minor-rankingowy 3R 3R A NR NH
Indian Open nie rozegrano 1R 1R NH A 1R LQ nie rozegrano
China Open nie rozegrano NR SF LQ QF 1R nie rozegrano SF 1R LQ LQ LQ LQ LQ LQ LQ LQ 1R 1R 1R LQ QF nie rozegrano
Riga Masters nie rozegrano MR LQ 1R LQ 2R NH
International Championship nie rozegrano LQ 2R 1R LQ LQ 1R 1R 1R NH
China Championship nie rozegrano NR 3R LQ LQ NH
World Open 1R SF SF 3R 3R SF 1R 3R 3R 2R 3R 3R F 2R 2R 1R SF LQ LQ LQ 2R LQ 1R QF nie rozegrano 3R LQ LQ 1R NH
Dawne turnieje nierankingowe
World Masters 1R nie rozegrano
Masters Qualifying Event W QF MR A A A A A A A A A A A NH A A A A A nie rozegrano
Pot Black A A 1R A nie rozegrano A A A nie rozegrano
World Matchplay A A SF nie rozegrano
Nescafe Extra Challenge A NH RR nie rozegrano
European Challenge NH A SF nie rozegrano
Top Rank Classic nie rozegrano F nie rozegrano
Premier League A A F SF RR A A A A A A A A A A A A A A A A A A nie rozegrano
German Masters nie rozegrano rankingowy QF nie rozegrano rankingowy
Champions Cup nie rozegrano SF 1R SF A QF A A A nie rozegrano
Irish Masters A A F F 1R 1R 1R A 1R QF QF A rankingowy NH A nie rozegrano
Scottish Masters A 1R 1R F 1R 1R F F 1R 1R QF LQ LQ nie rozegrano
Northern Ireland Trophy nie rozegrano SF rankingowy nie rozegrano
Scottish Professional Championship nie rozegrano QF nie rozegrano
World Grand Prix nie rozegrano 1R rankingowy
Shoot-Out SF nie rozegrano 2R 1R 2R 3R 1R 1R rankingowy
Legenda
LQ odpadł w kwalifikacjach #R odpadł we wczesnej fazie turnieju
(WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa) 		QF przegrał w ćwierćfinale
SF przegrał w półfinale F przegrał w finale W zwycięstwo
DNQ nie zakwalifikował się A nie brał udziału WD zrezygnował w trakcie turnieju
NH / Nie roz. Turniej nie odbył się.
NR / Nie-rank. Turniej nie był zaliczany jako rankingowy.
R / Rank. Turniej był zaliczany jako rankingowy.
MR / Minor-Rank. Turniej był zaliczany jako minor ranking.

Finały kariery

[edytuj | edytuj kod]

Finały rankingowe: 8 (2-6)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Rok Turniej Przeciwnik Wynik
Finalista 1. 1992 Asian Open Anglia Steve Davis 3–9
Finalista 2. 1993 Welsh Open Irlandia Ken Doherty 7–9
Finalista 3. 1994 Welsh Open (2) Anglia Steve Davis 6–9
Zwycięzca 1. 1994 Dubai Classic Anglia Peter Ebdon 9–6
Zwycięzca 2. 1996 Thailand Open Irlandia Ken Doherty 9–8
Finalista 4. 1998 Irish Open Walia Mark Williams 4–9
Finalista 5. 1999 Thailand Masters Walia Mark Williams 7–9
Finalista 6. 2002 LG Cup Szkocja Chris Small 5–9

Finały rankingowe (minor): 1 (0-1)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Rok Turniej Przeciwnik Wynik
Finalista 1. 1992 Mistrzostwa Benson & Hedges Szkocja Chris Small 1–9

Finały nierankingowe: 11 (3-8)

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
The Masters (1–0)
Premier League (0–1)
Inne (2–7)
Rezultat Rok Turniej Przeciwnik Wynik
Zwycięzca 1. 1990 Benson & Hedges Championship Tajlandia James Wattana 9–5
Finalista 1. 1993 European League Anglia Jimmy White 7–10
Finalista 2. 1993 Irish Masters Anglia Steve Davis 4–9
Finalista 3. 1993 Scottish Masters Irlandia Ken Doherty 9–10
Zwycięzca 2. 1994 The Masters Szkocja Stephen Hendry 9–8
Finalista 4. 1994 Irish Masters (2) Anglia Steve Davis 8–9
Finalista 5. 1994 Top Rank Classic Szkocja Stephen Hendry Round-Robin
Finalista 6. 1996 Scottish Masters (2) Anglia Peter Ebdon 6–9
Zwycięzca 3. 1997 Scottish Masters Qualifying Event Malta Tony Drago 5–2
Finalista 7. 1997 Scottish Masters (3) Anglia Nigel Bond 8–9
Finalista 8. 2009 Pro Challenge Series – Event 1 Szkocja Stephen Maguire 2–5

Finały drużynowe 3 (2-1)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Rok Turniej Zespół Przeciwnik w finale Wynik
Zwycięzca 1. 1996 Puchar Świata  Szkocja Szkocja  Irlandia Irlandia 10–7
Finalista 1. 1999 Puchar Narodów Szkocja Szkocja Walia Walia 4–6
Zwycięzca 2. 2001 Puchar Narodów  Szkocja Szkocja Irlandia Irlandia 6–2

Finały amatorskie: 2 (1-1)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Rok Turniej Przeciwnik Wynik
Zwycięzca 1. 1990 Mistrzostwa Szkocji Amatorów Szkocja Paul McPhillips 9–5
Finalista 1. 1990 Mistrzostwa Anglii Amatorów Irlandia Północna Joe Swail 11–13

Statystyka zwycięstw

[edytuj | edytuj kod]

Turnieje rankingowe

[edytuj | edytuj kod]

Turnieje nierankingowe

[edytuj | edytuj kod]

Turnieje drużynowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d McManus Alan. 147.com.pl. [dostęp 2016-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  2. ↑ 100+ Centuries, snookerinfo(ang.)
  3. ↑ McManus Retires Following Bai Defeat [online], World Snooker, 9 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-17] (ang.).
  4. ↑ Ranking History. [dostęp 2024-11-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alan_McManus&oldid=75243080”