sprośność
Wygląd
sprośność (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co sprośne; cecha tych, którzy są sprośni
- (1.2) nieprzyzwoity, sprośny uczynek, postępek, zachowanie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sprośność sprośności dopełniacz sprośności sprośności celownik sprośności sprośnościom biernik sprośność sprośności narzędnik sprośnością sprośnościami miejscownik sprośności sprośnościach wołacz sprośności sprośności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) sprośność + D.
- synonimy:
- (1.1) nieprzyzwoitość, nieobyczajność, bezwstydność, nieskromność; daw. wszeteczność
- antonimy:
- (1.1) przyzwoitość, skromność, obyczajność
- hiperonimy:
- (1.1) niemoralność
- (1.2) nieprzyzwoitość
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej w znaczeniu (1.1).
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „sprośność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.